Warszawa/Mistrzowie polskiego baletu: Wojciech Wiesiołłowski – spotkanie wspomnieniowe

W ramach cyklu Mistrzowie polskiego baletu Polski Balet Narodowy zaprasza na spotkanie poświęcone postaci słynnego tancerza i pedagoga Wojciecha Wiesiołłowskiego. W 1966 roku artysta wyjechał z kraju i zaangażował się w Balecie XX Wieku Béjarta, przyjmując pseudonim Woytek Lowski; był potem czołowym solistą zespołów w Marsylii, Bostonie i Londynie, a wreszcie cenionym ma świecie pedagogiem.

Wojciech Wiesiołłowski – urodził się 11 października 1939 roku w Brześciu nad Bugiem, zmarł 24 listopada 1995 roku w Warszawie. Absolwent Warszawskiej Szkoły Baletowej (1956). Debiutował na scenie Opery w Warszawie, w latach 1958-66 był jej solistą. W latach 1961-63 odbywał staż w Szkole Baletowej im. Waganowej w Leningradzie. W 1964 roku otrzymał srebrny medal na I Międzynarodowym Konkursie Baletowym w Warnie. Był pierwszym Polakiem zaproszonym przez Maurice’a Béjarta do zespołu solistów Baletu XX wieku. Z zespołem tym w latach 1966-71, odnosił wielkie sukcesy na największych światowych scenach. W latach 1971-72 był solistą Baletów Marsylskich Rolanda Petita, a w latach 1972-79 pierwszym solistą Baletu Bostońskiego. Prowadził wykłady w ramach corocznej Letniej Akademii Tańca w Portugalii, w szkole baletowej w Rochester (USA). U szczytu sławy, w 1979 roku, gdy postępujący artretyzm uniemożliwiła mu tańczenie, występem w Bostonie zakończył karierę solisty i rozpoczął pracę pedagogiczną, początkowo w zespole bostońskim, następnie we Francji w Centrum Tańca Roselli Hightower w Cannes, w Ballet Théâtre Francais w Nancy, a następnie w Operze Paryskiej. Pracował także z tancerzami zespołu Johna Neumiera, American Ballet Theatre, Królewskiego Baletu Flandryjskiego, scen w Rzymie, Bazylei, Berlinie Zachodnim, Hamburgu, Wenecji, Królewskiego Baletu Flamandzkiego w Antwerpii. Prowadził wykłady na Uniwersytecie Harvarda. W ostatnim okresie życia związany był jako baletmistrz i senior principal dancer z English National Ballet. W 1993 r oku ukazała się jego książka O nauczaniu tańca klasycznego. W 1994 r. powstał o nim film telewizyjny, zatytułowany Nie lubię lustra (w reżyserii Zbigniewa Dzięgiela).

Najważniejsze role:

Faun (Popołudnie fauna), tytułowa w Mazepie, Merkutio (Romeo i Julia), Zygfryd (Jezioro łabędzie), Basilio (Don Kichot), pas de deux (Giselle), Tybalt (Romeo i Julia Bejarta), Łabędź (Łabędź Béjarta), Hamlet i Duch Ojca (Hamlet Monreala), Ptak-Zwiastun Burzy (Lato de Mille), solo w IX Symfonii Ludwiga van Beethovena, Albert (Giselle), Książę (Dziadek do orzechów), Franciszek (Coppelia), Pastor (Fall River Legend Mortona Goulda), Jazon (Medea Birgit Cullberg), Syn (Syn marnotrawny George’a Balanchine’a), Książę (Śpiąca królewna), Stanisław (Stanisław i Anna Oświecimowie), Pan Młody (Wesele w Ojcowie), Szatan (Baudelaire Béjarta).