Fot. Bartosz Stawiarski.
W ramach październikowej odsłony cyklicznego programu (sic!) four seasons w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski odbędzie się pokaz spektaklu Wylinka Marii Stokłosy.
Materią Wylinki jest to, co istnieje pomiędzy trójką performerów – sposób, w jaki są razem. Początkiem jest folia. Jej obecność łączy performerów, wyznacza zadania. Dzięki niej mogą przeżyć doświadczenie posiadania wspólnej skóry. Ostatecznie tę funkcję przejmuje ruch. Ruch pozwala zacierać granice między tym, co moje, a tym co na zewnątrz, to on tworzy wspólnotę tempa i kształtu. Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem było zainteresowanie tematem końca świata i rozpadu. Jednym z pierwszych obrazów, które zapoczątkowały ten proces, było zdjęcie rzeźby Maurizio Cattelana z 2008 roku – dziewięciu ciał leżących pod białym materiałem, które wprowadziło do pracy folię.
W Wylince nie śmierć czy koniec w dosłownym znaczeniu są ważne, ale dramatyczne przejście pomiędzy różnymi etapami w życiu. Pod wpływem przeżyć nie umieramy naprawdę, a świat się nie kończy, tylko stopniowo uczymy się działać w nowym porządku, który staje się nowym światem.
Koncepcja, choreografia: Maria Stokłosa
Taniec, współpraca artystyczna: Magda Ptasznik, Iza Szostak, Wojtek Pustoła
Współpraca dramaturgiczna: Wojtek Ziemilski
Rezydencja badawcza: Anka Herbut
Projekt oświetlenia: Michał Głaszczka Produkcja: Fundacja Burdąg
Bilety: 25 i 30 zł, do kupienia przed pokazem w Centrum Sztuki Współczesnej,
Strona festiwalu: www.sic.warszawa.pl
***
Projekt całorocznych prezentacji współczesnego tańca improwizowanego w różnych formach (od spektaklu po performans) – ( sic! ) four seasons, mający swoje korzenie w festiwalu improwizacji tańca [sic!] – chce regularnie prezentować wydarzenia poświęcone improwizacji tańca i towarzyszącym jej zagadnieniom.
W ramach rozpoczętej w tym roku współpracy partnerskiej z Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (sic!) four seasons zostało włączone w program działań CSW. W jego ramach zaplanowano konsekwentną, regularną i dogłębną budowę programu, w którym kluczową rolę pełni improwizacja tańca jako metoda twórcza oraz sposób uprawiania i prezentowania sztuki Kluczowym zagadnieniem prezentacji nie będą rozwiązania formalne, ale powód działania. Organizatorzy chcą prezentować sztukę improwizacji w jej najlepszym wydaniu, artystów odważnych i bezkompromisowych. Ich prace są bardzo różne, rozwiązania nieoczywiste, bo podporządkowane działaniu nieprzewidywalnemu – żywej relacji twórcy z tematem, osobą, rzeczywistością, tym, co tu i teraz. Życie i jego manifestacje w wielu odmianach oraz sama forma prezentacji stanowią wspólny obszar zainteresowań.
Jako podstawowa zasada każdej twórczości, improwizacja posiada aspekt uniwersalny, mocno związany z naszą egzystencją. Jej zasadę – działanie w czasie rzeczywistym – możemy zaś odnieść do filozofii życia samego w sobie. Oprócz najwybitniejszych, światowych twórców organizatorzy chcieliby także prezentować artystów młodych, początkujących, studentów i absolwentów wyższych szkół związanych z tańcem.
W programie zaplanowano także blok edukacyjny: warsztaty, panele, publikacje materiałów dotyczących teorii improwizacji tańca. Nowym obszarem prezentowanym i badanym przez organizatorów będzie taniec w relacji ze sztukami wizualnymi, ich wzajemne wpływy, zależności i inspiracje. Taniec jako forma, architektura przestrzeni, przekaz artysty, uchwycona rzeczywistość, stan osoby lub świata, znajduje coraz częściej wspólny język ze sztukami wizualnymi. Wspólnie chcą oddać fragment rzeczywistości lub fikcji poddany wizji i działaniu artystycznemu, nadać formę ideom i sprawom w sposób pozbawiony egzaltacji formalnej i psychologicznej, a także myślenia estetycznego. Nie chodzi o użyteczność jednej sztuki względem drugiej, raczej o sposób obecności – taniec to także sztuka wizualna.
Organizator: Fundacja Ciało Się
Partner: CSW, Miasto Stołeczne Warszawa
