Od autorki:
„Święto wiosny” to pierwotny kult ziemi oparty przede wszystkim na pulsującm rytmie hipnotyzującej, powtarzalnej ciągłości. Obrazy podzielone są na grupy według dwóch aktów baletu. W obydwu przypadkach obserwujemy opowieść o rytualnym cyklu od wschodu słońca do zaniku księżyca, gdzie jedno z drugim współistnieje i się przenika, dodając trzecią wartość – magię.
Niżyński usłyszał w muzyce Strawińskiego ciężkie, niemal wyciosane w kamieniu czy drewnie kroki pogan spełniających masowe obrzędy, gdzie najważniejszym było złożenie ofiary ludzkiej, zapewniającej urodzaj i szczęście pozostałym. Wiera Krasowska pisze, że „muzyka ta śniła się Niżyńskiemu jako jakiś miarowo dyszący, olbrzymi, wieloręki, wieolonogi, wielooki stwór. Ale zarazem pociągała, wydawała się niekiedy dziwnie piękna w swym odejściu od ogólnie przyjętych pojęć o estetyce.” Moje malarskie „Święto wiosny”, to próba odrycia „źródła ruchów”, bezlitośnie wchłaniającego poszczególne osobowości w całokształt choreograficznego rysunku. Multiplikacja jednego tancerza na przestrzeni konkretnych grup scenicznych, tworzy pulsującą hybrydę twarzy, sprężystych kończyn, migoczących warkoczy czy arabeskę wibrujących akcesoriów. Depersonalizacja wzmaga rytm, rosnąca adrenalina – tętno, a magia staje się kluczem do całej tej opowieści o romantyzmie poświęcenia jednostki.
RÓŻA PUZYNOWSKA – ROZA (Ur. 1984 w Warszawie).
Malarka i kostiumograf. Wykładowca Międzynarodowej Szkoły Kostiumografii i Projektowania Ubioru – asystent projektanta Mariusza Przybylskiego. Członek interdyscyplinarnej grupy Młodzi Sztuką. Absolwentka University College of Falmouth na kierunku BA Hons Fine Arts, Malarstwa warszawskiej ASP (dyplom z Wyróżnieniem Rektorskim) oraz Kostiumografii MSKPU (wyróżnienie).
Od 2010 współpracowała przy realizacji zleceń Malarni Kostiumów dla Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie , gdzie zafascynowała się Świętem wiosny. Przez ostatni rok, poza pomocą przy realizacji rekonstrukcji kostiumów do wspomnianej produkcji Niżyńskiego/Strawińskiego/Roericha, prowadziła własne poszukiwania artystyczne, które zaowocowały niezależnym projektem na światowe obchody stulecia Le Sacre du Printemps. Dzięki wsparciu rekonstruktorów Milicent Hodson i Kenneth’a Archera oraz przy współpracy z dyrekcją i tancerzami Polskiego Baletu Narodowego, stworzyła własną, malarską narrację do staroruskiej baśni.
Jej obrazy można znaleźć w prywatnych kolekcjach na terenie kraju, Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych.
Więcej o artystce: