Fot Bogdan Grigore.
Spektakl Improvisation eksploduje organicznością, fizycznością, inteligencją, technicznym mistrzostwem i maksymalnym ryzykiem, Jest to pełna i nieprzewidywalna symbioza dwóch osób na scenie – znakomitych artystów, improwizatorów. Spektakl maksymalnego fizycznego i artystycznego zaangażowania. Po spektaklu Joanna Szymajda poprowadzi rozmowę z artystami.
Boris Charmatz: okrzyknięty swego czasu enfant terrible, a następnie wschodzącą gwiazdą współczesnego konceptualnego tańca, choreograf, nauczyciel, badacz tańca, autor książek i publikacji- artysta otwarty i wszechstronny. Dzięki debiutanckiej bardzo radykalnej, a dziś już kultowej, choreografii aatt..enen..tionon w wieku zaldwie 23 lat szturmem zdobył europejskie sceny. Jego ostatnie projekty- spektakle to „Enfants „ na 26-ścioro dzieci, 9-ciu tancerzy i 3 maszyny zrealizowany w 2011 r na festiwalu w Awignon na dziedzińcu pałacu papieskiego, 50 ans de danse, spektakl poświęcony twórczości Merca Cunninghama z odtworzonymi wiernie choreografiami ze zdjęć i nagrań, wykonywany przez studentów, amatorów i zawodowych tancerzy, zmieniający swą nazwę , bez zmiany treści, a spektakl Levée des conflits jest choreografią która zmienia formę bez ruchu, a porusza się bez zmiany kształtu.. Wciąż uczestniczy regularnie w projektach improwizowanych z takimi artystami jak Saul Williams (głos), Archie Shepp (saksofon), Médéric Collignon (trabka), oraz Steve Paxton. Tańczy również w spektaklach Odile Duboc, Fanny de Chaillé, Pierre Alféri and Meg Stuart. Jako profesor wizytujacy Berliński Universität der Künste przyczynił sie do zmiany programu nauczania na tejże uczelni. Wraz z Izabelle Launay napisał książkę Podtrzymywać: a propos współczesnego tańca” Dyrektor Narodowego Centrum Choreografii przekształconego przez niego w Museum de la Dance w Bretanii, które funkcjonuje także jako ruchoma platforma wymiany myśli , doświadczeń , idei, gdzie granice tańca są wciąż przesuwane.
Mederic Collignon: to wirtuoz trąbki i kornetu, którego doświadczenia i zainteresowania obejmują niemalże cały muzyczny krajobraz. Od początku swojej kariery przeszedł przez tak różnorodne style jak Salsa, Bal, Be-Bop Jazz 60’s-70’s, Funk, Trash, New Orleans, R’n’B, Contemporary Jazz, Modern Jazz, Ethno-Funk, Electronic..W 2000r. mocno wpisuje się w krajobraz francuskiego jazzu i przyciąga uwagę jako członek grup Bernard Struber’ Jazztet, Andy Emler’s Méga Octet, Fred Pallem’s Sacre du Tympan . Wciąż eksperymentuje i unika klasyfikacji. Autor kilku solowych albumów- jednym z nich był wybitny „Porgy and Bess” George’a Gershwina, który odniósł ogromny sukces, potwierdzając po raz kolejny niezwykły talent i innowacyjność Meddericc’a Collignon.
