Warszawa/Warszawska Scena Tańca 2014: Agata Siniarska „Śmierć 24 klatki na sekundę…”, Anna Godowska „ Barocco_Zoom”

Wersja do druku

Udostępnij

Po spektaklu rozmowa z artystkami Czy taniec jest kobietą?: Anna Godowska, Edyta Herbuś, Agata Siniarska.

Śmierć 24 klatki na sekundę albo zrób mi tak jak w prawdziwym filmie – choreografia spowolniona w rozdziałach

„ to solo dzieje się 24 klatki na sekundę / to solo jest dramatyczne, ale wizualnie atrakcyjne/ to solo stoi, siedzi, leży z buzią szeroko otwartą/ to solo wolałoby, żeby jean luc godard był kobietą/ to solo cierpi w imię wszystkich heteroseksualnych kobiet/ to solo jest potencjalną ofiarą i ma z tego powodu wzmożone poczucie winy/ to solo chce być wzięte w każdej pozycji/ to solo czeka/ to solo mówi przepraszam….. „

Solo Agaty Siniarskiej traktuje o idealnych kobietach, ich wizerunkach, filmowych wizerunkach, miłości, śmierci i stosunkach płciowych. Artystka bada różnice między choreografią, a filmem – społeczne i genderowe konstrukcje stereotypów i próby ich kwestionowania, ruch i bezruch zarówno w kinie jak i w choreografii, kadrowość filmowego obrazu wiecznej kobiecości.

choreografia i wykonanie: Agata Siniarska
opieka artystyczna: Bush Hartshorn
realizacja techniczna i światła: Łukasz Kędzierski
produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk w Poznaniu
premiera:5 października 2013, Stary Browar, Poznań

TRAILER

***

Barocco to spektakl tańca współczesnego na trzy tancerki , wokalistkę i basistkę.

Barocco.Zoom – to fragment spektaklu – swego rodzaju zbliżenie na jedną z trzech tancerek , której partie solowe umiejscowione w różnych miejscach spektaklu, złączą się tym razem w jedną całość.

„Barocco” znaczy perła – perła zaś to symbol doskonałości, której od zawsze poszukuje kobieta miotając się pomiędzy kobiecością zmyśloną a prawdziwą, o ile taka istnieje. Czy jednak może być inaczej? Czy istnieje jakaś forma „realnego bycia”? Być może nie doceniamy siły fantazji, która poprzedza każdy akt egzystencjalny.

Być może nasza tożsamość jest snem, a jedyne prawdziwe i głębokie urzeczywistnienie polega na przeobrażeniu tego snu w materialne kształty. Być może tylko odnalezienie wewnętrznej mocy jest dla kobiety sposobem na to, by uwolnić się od społecznych zmyśleń na swój temat.

Z drugiej strony barok to metafora współczesności, podszytej niepokojem, chaosem, poszukiwaniem transcendencji, a jednocześnie pełnej zmysłowści i hedonizmu.

Wszystkie te wątki prowadzą do ciała, które staje się obiektem szczególnego zainteresowania – eksponowane ponad miarę zdaje się kompensować wszelkie niedostatki wewnętrznej przemiany.

Koncepcja i choreografia: Anna Godowska

Wykonanie/Taniec: Edyta Herbuś

Śpiew: Justyna Chaberek

Muzyka: Małgorzata Tekiel, covery zespołu GOSSIP, Pachelbel „Canon”

Projekt kostiumów: Maja Skrzypek, Monika Nyckowska

Reżyseria świateł: Piotr Pawlik

Konsultacje dramaturgiczne: Sławek Krawczyński

Konsultacje choreograficzne sceny partnerowań: Piotr Nowakowski

Grafika: Marta Bystroń

Produkcja – Stowarzyszenie Scena 96

Koproducenci – « Network Open Latitudes (Latitudes Contemporaines – Vooruit — L’Arsenic -– Body/Mind – Teatro delle Moire – Sin Arts Culture – le phénix – MIR Festival – Materiais Diversos) with support of programme Culture from European Union»

Centrum Kultury w Lublinie, Lubelski Teatr Tańca.

Partnerzy – Fundacja Ciało/Umysł, Teatr Studio im. St. I. Witkiewicza w Warszawie

Spektakl zrealizowano dzięki finansowemu wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Podziękowania dla Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego za pomoc w realizacji spektaklu.

Loga Barocco (oryginał)