This Takes Time. Fot. materiały organizatorów
Międzynarodowe Spotkania ,,Twórcza Dyspozycja” skierowane są do instruktorów, terapeutów, animatorów, pedagogów, multiplikatorów, tancerzy, młodzieży, oraz tych wszystkich, którzy są otwarci na pracę twórczą. Warsztaty poprowadzą Anna Piotrowska, Małgorzata Haduch, Maciej Sado, Szymon Dobosik, Anna Achimowicz, Alexey Torgunakov, Aleksandra Osowicz, Helena Martos, Matthieu Ehrlacher, Zoi Michailova.
Koszty: Wariant I: Małgorzata Haduch – 75 zł (3 lekcje – piątek, sobota, niedziela), Maciej Sado – 50 zł (2 lekcje- piątek i sobota), Kolectiv – 60 zł (2 lekcje – niedziela i wtorek), Ania Piotrowska – 30 zł (1 lekcja poniedziałek), Anna Achimowicz – (50 zł), Alexey Torgunakov i Szymon Dobosik – 30 zł. Wariant II: 1 dzień – 60 zł (z wyłączeniem zajęć z Anną Achimowicz – poniedziałek, godz. 18.00-21.00).
Zapisy: atutysztuki@gmail.com, teatrstep@gmail.com
Wszelkie inne rozwiązania godzinowe, które zgłoszą chętni uczestnicy, kosztowo będą rozpatrywane indywidualnie po wysłanym zgłoszeniu na adres: teatrstep@gmail.com
Podczas warsztatów i zajęć twórczych uczestnicy będą ćwiczyć nowe metody pracy z ciałem m.in. metodę Passing Through, Body Management,a także techniki tańca współczesnego (koordynacja ruchowa, pamięć ciała, zasada contractionrelease), nauczą się pracy z oddechem, świadomości ciała i jego ekspresji, improwizacji solowej, w parach i w grupie.
Szczegółowy plan warsztatów:
27 października 2017, piątek
17.00 – 18.30: Maciej Sado – Northing: Nicość, próżnia i i hauntologia
19.00 – 20.30: Małgorzata Haduch – Passing Through
28 października 2017, sobota
12.00 – 14.30: Maciej Sado – Northing: Nicość, próżnia i i hauntologia.
15.00 – 16.30: Małgorzata Haduch – Passing Through
29 października 2017, niedziela
12.00 – 13.30: Małgorzata Haduch – Passing Through
13.45 – 15.30: Matthieu Ehrlacher, Aleksandra Osowicz, Zoi Michailova (THIS TAKES TIME)
30 października 2017, poniedziałek
18.00 – 21.00: Anna Achimowicz – Body management
18.00 – 19.30: Anna Piotrowska – taniec współczesny
19.45 – 21.00: Alexey Torgunakov, Szymon Dobosik – taniec współczesny
31 października 2017, wtorek
18.00 – 20.00: Matthieu Ehrlacher, Aleksandra Osowicz, Helena Martos, Zoi Michailova (THIS TAKES TIME)
20.00 – podsumowanie działań z międzynarodowym zespołem choreografów i tancerzy z Portugalii, Hiszpanii, Francji i Polski (THIS TAKES TIME)
Warsztaty oparte na pracy procesowej kolektywu THIS TAKES TIME – prowadzenie: Aleksandra Osowicz, Helena Martos, Matthieu Ehrlacher, Zoi Michailova.
THIS TAKES TIME to międzynarodowa grupa choreografów, tancerzy oraz przyjaciół. Helena Martos (Hiszpania), Inês Campos (Portugalia), Filipe Perreira (Portugalia), Matthieu Ehrlacher (Francja/Portugalia) i Aleksandra Osowicz (Polska) po ra z pierwszy spotkali się w Lizbonie w 2010 roku na studiach choreograficznych w Forum Danca. Od tego czasu współpracują ze sobą, eksperymentując z różnymi sposobami zaangażowania i relacji. Ich prace pokazywane były między innymi na festiwalach: Beautiful Movers (Kordoba), Fimfa (Lizbona), 1º Andar Mostra de Criadores Emergentes (Castelo Branco), Cumplicidides, International Contemporary Dance Festival (Lizbona), Guidance, International Contemporary Dance Festival (Guimaraes). Ciekawi ich wpływ magii i jej niewytłumaczalności, angażują się w procesy twórcze jako doświadczenia poetyckie, badając różne typy ich relacji z choreografią, przestrzenią, sztuką i widownią. Eksperymentują z formami współpracy kolektywnej w której nie ma lidera i ostatniego zdania. Dają sobie czas na dyskusję, poszukiwanie i odkrywanie nieoczywistych rozwiązań. Praca nad jednym spektaklem może trwać 2 lata, a i tak po pierwszym pokazie może nastąpić zmiana. Obecnie pracują nad nowym spektaklem ELAH – study for a collective organism, którego premiera odbędzie się w Porto w połowie stycznia 2018 roku.
Aleksandra Osowicz od wielu lat równolegle rozwija swoje zainteresowania w dziedzinie sztuk wizualnych, tańca i pracy kuratorskiej. Pierwszy kontakt z tańcem miała w 1995 roku. Występowała w teatrach repertuarowych (m.in. Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu, Opera Bałtycka w Gdańsku, Nowy Teatr w Warszawie oraz niezależnych przestrzeni artystycznych m.in. Galeria BWA Awangarda (Wrocław), Art Stations Foundation (Poznań), Teatro do Bairro (Lizbona), Espaço Alkantara (Lizbona), O Espaço do Tempo (Montemor o Novo), Dock 11, Uferstudios (Berlin), PLATO (Ostrava) czy Muzeum Sztuki Nowoczesnej (Warszawa). Współpracowała m.in. z Doris Ulrich, Ben Riepe, Rodrigo Garcia, Anną Nowicką, Valentina Parlato, Johannesem Volkmannem, Łukaszem Kosem, Anną Seniuk, Renatą Piotrowską, Izadorą Weiss, Emmi Venna, Thomasem Fourneau, Olgiem Makarowem i Patrickiem K-H czy Magdą Ptasznik. Aleksandra jest współtwórczynią nowatorskiego festiwalu ruchu „Rusza Festiwal” we Wrocławiu (2014-2015) oraz „Festiwalu Z Polski” wydarzenia zorganizowanego w ramach Europejskiej Stolicy Kultury (Donostia, San Sebastian, 2016). Od kilku lat współpracuje z festiwalem Avant Art we Wrocławiu w ramach którego swoje prace pokazywała m.in. na Polish-Turkish Avant Art w ramach International Triennial of Contemporary Art PORTIzmir 3 (Izmir, 2015). Jej działania performatywne można było zobaczyć m.in. na festiwalach: Alkantara Festival (Lizbona), Cumplicidades Festival (Lizbona), World Music Days (Wrocław 2014: Akwarium – 24 godzinny performans), T-Mobile Nowe Horyzonty (Wrocław 2016 – Midnight Shows), PEPCC (Re)union (Lizbona, 2016), Beautiful Movers (Centro de Arte Contemporáneo C3A – Córdoba 2017). Otrzymała stypendia: „Dolina Kreatywna” (2008), Stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Wrocławia (2011) ) oraz stypendium danceWEB 2017 (ImPulsTanz, Wiedeń).
Helena Martos ukończyła Akademię Wychowania Fizycznego w Kordobie. Swoje wykształcenie kontynuowała na kursach CCN w Montpellier i SNDO w Amsterdamie. W 2012 roku ukończyła PEPCC – Choreography, Dance Research and Training Programme w Lizbonie. Jako performerka pracowała dla choreografów takich, jak: Tino Sehgal, Cristina Rizzo, Quim Bigas czy Madalena Vitorino. Obecnie współpracuje z artystką wizualną Julią Martos w różnych projektach związanych z językiem choreograficznym i kinematograficznym.
Matthieu Ehrlacher w 2004 roku przybył do Lizbony, aby rozpocząć studia muzyczne w klubie jazzowym Hot Club. Jego doświadczenia z zespołami rozpoczęły się w 2007 roku, grał w zespołach Farrą Fanfarra, Groove Intercourse, Inner Spaceways i Puntzapuntz. W 2009 roku odkrył choreograficzny świat Carli Lagido w której spektaklu Monster miał okazję wystąpić. W tym samym roku rozpoczął współpracę z Martine Pisani, w ramach której performował w Teatro Maria Matos. W latach 2010-2012 studiował na kursie PEPCC przez Forum Dança, w ramach którego stworzył kilka pracy solowych między innymi My half czy At the table there is an accumulation of emotions attached by everyday cutlery. Razem z Aleksandrą Osowicz, Filipe Pereira, Heleną Martos Ramirez i Inês Campos został członkiem kolektywu THIS TAKES TIME, w ramach którego współtworzył instalację choreograficzną HALE – study for an artificial organism, która nadal pokazywana jest w Portugalii i Hiszpani. Występował w spektaklu The Dross Joanny Duarte oraz Blind belongings with the velocity of the circled knives S.Cansu Ergin. Od 2012 roku współpracuje m.in. z André Soares, Gonçalo Alegria, Miguel Pereira, André Guedes, Miguel Loureiro, Vera Mantero, Aną Borralho, João Galante i Vera Mantero. W 2017 roku jego solowy spektakl Cocoon został wyprodukowany przez Calouste Gulbenkian Foudation. Nadal pracuje nad solo Banana Man. Obie te prace, jak i At the table there is an accumulation of emotions attached by everyday cutlery są częścią trylogii autorstwa Matthieu Ehrlacher, w której artysta bada konkretne materiały: sztućce, wosk i banany jako sposób zakwestionowania obecnego stanu cierpiącego ciała. Obecnie jest wspierany przez dom produkcyjny O Rumo do Fumo, jest członkiem kolektywu THIS TAKES TIME oraz muzykiem w zespołach: Farra Fanfarra, They Must Be Crazy i Puntzkapuntz.
Zoi Michailova – młoda DJ-ka urodzona na Krymie, od 4 lat mieszkająca w Warszawie. W swoich muzycznych poszukiwaniach zaczynała od starych funkowych płyt rodzicielskich z lat 70., po czym postanowiła nauczyć się grać na jak największej ilości instrumentów muzycznych. Ukończyła szkołę muzyczną w mieście Simferopol w 2008 roku. Od 2009 roku studiowała lotnictwo i kosmonautykę, jednocześnie rozwijając swoje zainteresowanie muzyką instrumentalną i elektroniczną. Od 2016 roku Zoi jest obecna na scenie klubowej pod pseudonimem Facheroia. Interesuje ją muzyka elektroniczna w różnych wariacjach – w playliście można znaleźć nowe utwory sceny techno/house; tak i stare brzmienia muzyki eksperymentalnej produkowanej w latach 80. i 90. Muzyka stanowi dla niej pewną formę terapii, daje oddech i wolność.
Warsztaty z tańca współczesnego, prowadzenie: Anna Piotrowska
Anna Piotrowska – choreografka, reżyserka, nauczycielka tańca współczesnego, tancerka, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca – eferte, założycielka „mufmi” teatr tańca w Warszawie (wcześniej pod nazwą Teatr Tańca „Dystans”, 1995). Stworzyła ponad 90 autorskich choreografii i przedstawień. Od września 2014 roku jest kierownikiem zespołu Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK (od września 2015 kierownik artystyczna), współpracowała z izraelsko-holenderskim duetem choreograficznym Ivgi & Greben. Jest pomysłodawczynią i koordynatorką wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: Kierunek.(Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreografii, British 4 Polish Dance. Jest laureatka „SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006) i wielokrotną jurorką SoloDuo. Była stypendystką British Council Awards 2004 – Young Polish Arts Entrepreneur. Jest producentka przedstawień teatru tańca. Jest jurorką Doliny Kreatywnej (programu TVP2) w dziedzinach taniec i animacja kultury. Anna Piotrowska uczestniczyła jako gość w festiwalu Gramigna Festival w Palermo (2007), International Poesifestival w Sztokholmie (2007), Nu Dance Fest w Bratysławie (2007/2008), Fabriaktionen (Berlin 2008), Working Title Festival w Brukseli (2008), jak również wielokrotnie jako gość Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej w Bytomiu (Bytom) oraz SoloDuo Dance Festival w Budapeszcie (2005-2012)., Międzynarodowego Festiwalu Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu (główna nagroda: 2007), Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca w Lublinie.
Warsztaty z tańca współczesnego łączą ze sobą taniec współczesny i liczne jego odmiany. Głównym zadaniem uczestników będzie praca nad pogłębianiem świadomości ciała i aktywna obserwacja siebie samego w ruchu. Warsztat jest nauką obserwacji siebie i innych w technice tańca współczesnego. Istotna jest praca nad świadomością ruchu, orientacją ciała w przestrzeni, pamięcią ruchową i koordynacją ciała. Równie ważnym elementem jest praca nad oddechem.
Warsztaty Body Management – praktyka i teoria – prowadzenie: Anna Achimowicz
Anna Achimowicz − tancerka i choreografka Compagnie Achimowicz, nauczycielka tańca, trenerka GYROKINESIS®, fizjoterapeutka, terapeutka NCMT© (NeuroCraniale MobilisationsTechnik), fundatorka i dyrektor artystyczny teatru tańca Cie Achimowicz (2012). Jest stałym gościnnym nauczycielem międzynarodowych warsztatów i festiwali tańca w Europie (Schloss Broellin, Wiedeń, Berlin, Wilno, Paryż, Sztokholm). W latach 2009-2010 została wyróżniona przez Certificate of Award Huebners Who is Who jako młody twórca kultury. Jest autorka tekstów i artykułów na temat treningu tanecznego, fizjoterapii i profilaktyki zdrowotnej w tańcu. Współpracuje z Praxis Roemerstrasse Linz oraz czołowymi klinikami olimpijskimi, jest gościnnym wykładowcą w WSEWS – Wyższa Szkoła Edukacji w Sporcie (Warszawa).
Northing: warsztat – Nicość, próżnia i i hauntologia – prowadzenie: Maciej Sado
Maciej Sado – tancerz, performer. Ukończył SNDO – School for New Dance Development w Amsterdamie. Od 2006 roku był związany ze Studium Tańca Współczesnego MTT. Tam też tańczył w spektaklu Padlina w reżyserii Jacka Gębury. Wziął udział w spektaklu El perro w reżyserii Rodrigo Garcíi, przygotowanego specjalnie dla widzów festiwalu teatralnego „Premio Europa”. Rok akademicki 2010/2011 spędził w Hiszpanii, ucząc się pod okiem takich tancerzy i choreografów, jak: Ana Buitrago, Begoña Cuquejo, Marta Alonso, Armando Marten, Ana Beatriz Perez, Eduardo Castro, Cristina Montera. Tańczył w spektaklu Mecanica de saltos (corpo) i performansie Xa que pasas w reżyserii Begoñi Cuquejo i Marty Alonso. Latem 2010 roku wziął udział we flash mobach w kampanii na rzecz segregacji śmieci na galicyjskich plażach Separa na praia. Można było go zobaczyć w choreografii Magdy Radłowskiej do Moda i muzyka oraz w spektaklu dyplomowym Wiktorii Wiktorczyk reżyserownym przez grupę Odruch Jeśli miałabym strzelać,to strzelałbym do jelenia (prezentowanym również na festiwalu IFF). Wyreżyserował i stworzył choreografię do autorskich spektakli Biedny człowiek oblany mlekiem (premiera w czerwcu 2011) i To-que (premiera w lipcu 2011 na Corpo Aterra – Primer Festival de Danza e Artes do Corpo, Ourense, Hiszpania). Brał udział w warsztatach prowadzonych m.in. przez: Merce Cunningham Dance Company, Carolyn Dorfman, Wernera Bechter, Stephanie Maher, Dawida Lorenca, Jacka Owczarka, Iwonę Olszowską, Witolda Jurewicza, Katarzynę Chmielewską, Leszka Bzdyla, Marię Stokłosę, Leodana Rodrigo Casas, Julio César Iglesias. W 2014 roku na festiwalu Mandala zaprezentował wspólnie z Juanem Pablo Camarą spektakl Was it a car or a cat I saw?. Aktualnie występuje m.in. Bombyx Mori Oli Maciejewskiej orazO O O O O O O O w choreografii Giulia D’Anny.
Northing: warsztat – Nicość, próżnia i i hauntologia
Northing: warsztat to rozwinięcie w czasoprzestrzeni warsztatowej praktyki Northing. Podczas tego warsztatu będziemy próbować przyjrzeć się nicości, próżni i innym pojęciom fizyki kwantowej w odniesieniu do ciała i praktykowania ruchu. Będziemy przyglądać się z uwagą temu, co nieznane, głupie, przeciętne, niedokończone. Ciało powoli straci swoje fizykalne granice i zacznie akceptować swoje nowe formy. Próżnia i Nicość będą przestrzeniami, w które uczestnicy warsztatów wpatrywać się będą w poszukiwaniu wirtualnych cząstek, jak też duchów, dzięki którym poszerzą postrzeganie rzeczywistości wewnątrz i na zewnątrz ciała. W ten sposób stworzą swojego rodzaju domowej roboty rozszerzoną rzeczywistość, która w swojej płynności będzie impulsem i przewodnikiem dla ruchu. Będą pracować w studiu, ale i w przestrzeni publicznej, gdzie praktyka uncanny pomoże poszerzyć granice postrzegania siebie jako osoby publicznej, tancerza, performera, obywatela itd. Przeczytamy kilka istotnych dla praktyki Northing tekstów autorstwa Karen Barad. Z praktyk w przestrzeni miejskiej zbudują przedmioty przetrwania, zgłębią wirtualne przestrzenie na zewnątrz i wewnątrz ciała. Uwrażliwią ciało na różne warianty równoległych rzeczywistości i jej postrzegania, słuchania, dotykania itd.
Warsztaty Passing Through – prowadzenie: Małgorzata Haduch
Małgorzata Haduch – tancerka, choreografka. Pochodzi z Krakowa. Ukończyła School for New Dance Development w Amsterdamie (dyplom: 2004). Związana jest z holenderską sceną free jazzową, gdzie współpracowała w ostatniej dekadzie z takimi muzykami jak: Ab Baars, Wilbert de Joode, Andy Moor, Arnold de Boer, Colin McLean, Onno Govaert i John Dikeman. Jak twierdzi sama artystka, praca z improwizowaną muzyką na żywo stymuluje ją do odkrywania mocnej, idywidualnej ekpresji, wymusza porzucenie kontroli i zamienia dźwięk w nową otchłań ruchu.
Passing Through to metoda grupowej kompozycji rozwijana od ponad 30 lat przez choreografa Davida Zambrano. Passing Through buduje choreograficzną kompozycję wykorzystując wspólny język do przeplatania się grupowego działania z indywidualnym doświadczeniem życiowym. Ważną rolę w treningu prowadzonym przez Małgorzatę Haduch stanowi odniesienie praktyki Passing Through do kompozycji muzycznych, szczególnie free jazzowych. W wielu krajach europejskich PT uważane jest za ważny trening w praktyce profesjonalnego tancerza, jest to także refleksja nad globalną kondycją człowieka w świecie. Kluczem tej praktyki jest przemierzanie przestrzeni, wykorzystując jako bazę ruchu spiralę i łuki. Na poziomie fizycznym, tancerze rozwijają wytrzymałość, płynność w poruszaniu się wspólnie w grupie, miękkość w przenikaniu się oraz wzmacniają zakorzenienie (osadzenie) w ziemi poprzez intensywną pracę stóp. Ponadto Passing Through bada proces podejmowania decyzji w spontanicznej kompozycji, wzmacnia umiejętność negocjowania wyboru jako podstawowe narzędzie improwizacji. Dużą uwagę poświęcimy na czas trwania wyboru/decyzji jako istotny element dramaturgii w spektaklu tanecznym. Dynamika grupy skupia się na stworzeniu jednego organizmu, zmieniającego się w nieprzeniknione i fascynujące konstelacje, zarówno dla tancerzy, jak i widza. Więcej o filozofii oraz narzędziach praktyki Davida Zambrano mozna przeczytać na stronie: www.davidzambrano.org
Warsztaty z tańca współczesnego i improwizacji – prowadzenie: Alexey Torgunakov, Szymon Dobosik
Alexey Torgunakov – tancerz Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK, studiował w Moskiewskiej Państwowej Akademii Choreografii i swoją karierę rozpoczął w Teatrze Bolszoj w Rosji. Później dołączył do zespołu tańca współczesnego Provincial Dances Theatre w Jekaterynburgu w Rosji. Alexey Torgunakov współpracował z takimi choreografami, jak: Angelin Preljocaj, Tatiana Baganova, Ivgi & Greben, Anna Piotrowska, Aleksiej Rarmansky, Jiří Kylián, Roland Petit, Jurij Grigorowicz, Natalia Shirokova. W sezonie 2014-2015 rozpoczął pracę w Bytomskim Teatrze Tańca i Ruchu ROZBARK. Jest zwycięzcą konkursu International Dance Competition Hellas w 2007 roku (Ateny, Grecja). W 2016 roku Alexey Torgunakov wraz z Olegiem Stepanovem został nominowany do Złotej Maski (Rosyjska Nagroda Teatralna) w kategorii choreografia za spektakl All that I can be.
Szymon Dobosik – tancerz Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. W 2013 roku zagrał w dwóch dyplomach Transdyptyk w reżyserii Anny Piotrowskiej oraz Jak wam się podoba w reżyserii Briana Michaelsa. W ramach zajęć na uczelni współpracował m.in. z Anną Piotrowską, Louis Frank, Sharon Reshef, Arie Bursztynem, Hilke Diemer, Scottem Lyonsem, Josephem Fruckiem. Uczestnik VI edycji Gdańskiego Festiwalu Tańca, na którym zaprezentował solo Pełza dusza wśród motyli, cztery czarne krokodyle. W 2014 roku wziął udział w Ohrid Summer Festival w Macedonii. Był finalistą SoloDuo Dance Festival 2015 w Budapeszcie z duetem I że Cię nie opuszczę aż do śmierci. Był uczestnikiem Ogólnopolskiego Studenckiego Festiwalu „Kontestacje” (Lublin) oraz Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Niezależnych (Ostrów Wielkopolski) ze spektaklem Jetzt/Teraz polsko-niemieckiego kolektywu Little:interference. Szymona Dobosika można oglądać w produkcjach Teatru Rozbark: democratic body i Zagubieni w skórze w reżyserii i choreografii Anny Piotrowskiej.
Miejsce zajęć: Instytut Uprawy i Nawożenia Gleby, ul. Orzechowa 61, Wrocław, osiedle Gaj, wejście dokładnie naprzeciwko Gimnazjum nr 25 przy ul.Orzechowej (należy wejść na teren instytutu i udać się do głównego budynku, części środkowej).
Program współorganizowany przez Fundację Ludzka Sprawa.
Dofinansowano ze środków Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu Kultura – Interwencje 2017.
