Wrocław/XXVII Wrocławskie Targi Dobrych Książek: „Bo taniec to więcej niż sztuka” – spotkanie z Hanną Raszewską-Kursą

Wersja do druku

Udostępnij

W ramach XXVII Wrocławskich Targów Dobrych Książek Wydawnictwo Universitas zaprasza na spotkanie z Hanną Raszewską-Kursą, autorką książki Teoria tańca w polskiej praktyce. Publikacja została wydana we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach Programu wydawniczego 2018. Główną część stanowi zbiór 24 wywiadów z polskimi teoretykami i teoretyczkami tańca, osobami zajmującymi się badaniami i krytyką oraz organizacją życia tanecznego. Układ wywiadów jest chronologiczny, co pozwala przyjrzeć się temu, jak kolejne roczniki korzystają z dokonań wcześniejszych. Książka zawiera wywiady z następującymi osobami: dr hab. Małgorzata Komorowska emer. prof. UMFC, Janusz Marek, Jagoda Ignaczak, Adam Kamiński, Jadwiga Majewska, dr Lilianna Bieszczad, dr hab. Tomasz Nowak, dr Joanna Gorwa, Katarzyna Gardzina-Kubała, Dominik Skrzypkowski, Natalia Starowieyska, dr Joanna Szymajda, Julia Hoczyk, Sonia Nieśpiałowska-Owczarek, Anna Królica, Anna Kalita, Marta Keil, Katarzyna Słoboda, Izabela Szymańska, dr Marianna Jasionowska, dr Sandra Frydrysiak, Witold Mrozek, Anna Duda, Karolina Wycisk. Część ta jest opatrzona rozdziałem na temat rozwoju teorii tańca w Polsce w XX i XXI ieku.

W oddzielnej części zostały naszkicowane sylwetki artystek i artystów, którzy oprócz sztuki tańca zajmują się także nauką o nim i organizacją znaczących wydarzeń tanecznych. Tym osobom nie przypisano formy wywiadów, uznając, że podwójna tożsamość artystyczno-teoretyczna może utrudnić wyabstrahowanie tematyki stricte teoretycznej; nie mogły one jednak zostać pominięte; badania np. Wojciecha Klimczyka, Katarzyny Pastuszak czy działalność m.in. Joanny Leśnierowskiej, Ryszarda Kalinowskiego są ważnym wkładem w rozwój choreologii i kształt życia tanecznego w Polsce.

Od autorki:

Choreologowie i choreolożki oraz krytyczki i krytycy rozpoznawani są poprzez tytuły swoich prac. Ich biografie rzadko są znane komukolwiek oprócz nich samych. Kuratorzy, menadżerki, producenci, organizatorki i wielu innych stoją zwykle w kulisach. Często praca tych osób zostaje niezauważona – ba, często na tym właśnie polega jej skuteczne wykonanie. Ważne jest, by dostrzec pracę osób wspierających scenę tańca i choreografii, dokumentujących ją, analizujących, popularyzujących i stymulujących jej rozwój. Wysiłek, jaki nie-praktycy i nie-praktyczki wkładają w zajmowanie się tańcem niejednokrotnie jest tytaniczny i okupiony poświęceniem porównywalnym z tym, które jest znanym udziałem artystów i artystek.

Sztuka tańca nie tylko służy wzbogaceniu emocjonalnych przeżyć i intelektualnych doświadczeń widowni, nie tylko stanowi artystyczną wypowiedź twórcy czy twórczyni, lecz jest również obiektem zaawansowanych badań naukowych (zarówno nauk humanistycznych, jak i matematyczno-przyrodniczych i ścisłych) oraz prac analityczno-krytycznych. Taniec i choreografię często postrzega się jako błahostkę, podczas gdy jest to dziedzina sztuki o istotnym znaczeniu, niosąca ze sobą ogrom wiedzy o człowieku i kulturze, w jakiej on funkcjonuje i jaką wytwarza. Analogicznie pisanie o tańcu bywa postrzegane jako działalność dobra dla lekkoduchów i nie niosąca istotnych treści. Chcę popularyzować wiedzę o dorobku osób zasłużonych dla polskiej wiedzy o tańcu i ułatwić docieranie do niej.

Fragmenty:

Czego oczekujesz od tańca, który oglądasz?
– Oczekuję poruszenia estetycznego i piękna. (…) oczekuję, że moje emocje zostaną poruszone w piękny sposób. (Marianna Jasionowska)

– Czego właściwie oczekujesz od tańca?
– (…) Czasem potrzebuję, żeby to, co oglądam, łączyło się z rzeczywistością, jaka mnie dotyka, i żeby opowiedziano mi o niej – w jakimś sensie – w awangardowy, eksperymentalny sposób. Kiedy indziej chcę po prostu nowego przeżycia, zetknięcia z intelektem i emocjonalnością artysty. Szukam też odpowiedzi na różne pytania (Anna Królica)

– Czego oczekujesz od tańca?
– Oglądanie tańca bardzo mnie porusza. Oczekuję wrażeń, zachwytu, emocji. (…) Nie zawsze chodzi o trzydzieści dwa piruety fouetté czy o wysokie skoki. Czasem chodzi o prowadzenie rąk, o ułożenie głowy, o podkreślenie wzrokiem linii tańca. Jeśli to znajduję, to jestem zachwycona i tego właśnie oczekuję (Katarzyna Gardzina-Kubała)

Spis treści:

Wstęp

CZĘŚĆ I

Podwaliny. Teoria i krytyka w XX wieku

CZĘŚĆ II

Współczesność. Teoria, krytyka, organizacja

ANEKS

Działania pozasceniczne artystów i artystek (współczesność)

Indeks nazwisk

***

O książce:

https://www.universitas.com.pl/produkt/3770/Teoria-tanca-w-polskiej-praktyce