Anita Wach – tancerka tańca współczesnego, choreograf, pedagog tańca, instruktorka astanga jogi. Ukończyła instruktorski kurs kwalifikacyjny z zakresu tańca współczesnego (1998, Kielce) i uzyskała dyplom zawodowego tancerza przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich (2001). Pracę zawodową na polu tańca rozpoczęła w Kieleckim Teatrze Tańca. Wieloletnia artystka Śląskiego Teatru Tańca pod kierownictwem Jacka Łumińskiego. Razem z zespołem odbyła kilkuletnie tourneé po Europie i Stanach Zjednoczonych, występowała w Nowym Yorku (Hunter Collage, The Kitchen Theatre), Filadelfii (Swarthmore Collage), Wielkiej Brytanii, Francji (Avignon), Rosji, Czechach, Słowacji i Niemczech. Pod koniec roku 2003 dołączyła do zespołu Teatru Bretoncaffe, współpracując przy produkcji drugiego spektaklu tej grupy, tj. Ś-nić. Następnie brała udział w większości przedstawień zespołu – m.in. Slam.in, Slam.out (2004/2005), Taniec śniącego ciała (2006), Tańcząc Sarę Kane (2007), Manifest jaszczurki (2007), Topinambur (2008) i Ja, Agaue (2010). Niektóre z nich powstały we współpracy choreograficznej z artystką, m.in. Slam.in, Slam.out oraz Ja, Agaue. Natomiast Manifest jaszczurki to spektakl w autorskiej choreografii Wach.
Stypendystka Pro Helvetii (udział w projekcie improwizacyjnym z Thomasem Hauertem, Praga 2003) oraz Mobile Academy (Warszawa 2006). Została także rezydentką Centrum Choreograficznego Zollwerein w Essen (2005). W ramach tej rezydencji została zaproszona do uczestnictwa w projekcie Ewy Jaros Yi-Ya.
Brała udział w wielu międzynarodowych projektach, m.in. w polsko-niemieckim projekcie „Skarbek” w choreografii Tomasz Wygody (niemiecka premiera w Volksbuhne Theater, 2005 polsko-izraelskim projekcie improwizacyjnym Blind-date w Tel-Awiwie (2008, współorganizacja Art Stations Foundation w Poznaniu), interdyscyplinarnym projekcie Israel – Poland Artists Exchange (2008 Instytut Adama Mickiewicza, Art Stations Foundation oraz Vdance Festiwal Tel Avivie). Ponadto uczestniczyła w międzynarodowym projekcie Casablanca Therapy (2010, DNA, Development of New Art Project, reż. Bojan Jablonowec, Via Negativa Theatre, Lubljana premiery: Lubljana, Budapeszt, Praga, Warszawa, Aarhus).
Wach jest również autorką prac solowych. Pierwszą z nich zrealizowała w ramach pierwszej edycji programu rezydencyjnego dla młodych choreografów Solo Projekt w Starym Browarze w Poznaniu (2006, Arts Astations Foundation). Jej solo Inch 1,5 nie tylko postawiło wysokie wymagania kolejnym rezydentom, ale zostało także zakwalifikowane do udziału w Polskiej Platformie Tańca 2008. Ponadto ma na swoim koncie takie spektakle jak V i weast.com (Warszawska Noc Tańca 2008, Fundacja Ciało/Umysł) z zespołem Vayo, którego wraz z Ewą Jaros jest współzałożycielką.
Od 2011 współpracuje z dawną aktorką Studium Teatralnego w Warszawie, Magdą Tuką. W 2011 w ramach X Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego Ciało/Umysł odbył się pokaz work in progress duetu W/RESTLESS w wykonaniu Tuki i Wach, w reżyserii Marcina Cecki. Premiera spektaklu odbyła się wiosną 2012 (koprodukcja Fundacji Ciało-Umysł i Open Latitude) podczas Warszawskiej Sceny Tańca 2012. Przedstawienie inspirowane jest wrestlingiem i zapasami kobiet. W 2013 roku w w Studium Teatralnym w Warszawie miała miejsce premiera kolejnego projektu artystek – Cold Feet (Zimne stopy). Inspiracją przedstawienia jest grecki mit o Orfeuszu i Eurydyce oraz zdjęcie panny młodej, Li Wan, z majowego wydania angielskiej gazety codziennej „The Sun” (2011) oraz osobiste doświadczenia autorki scenariusz. W spektaklu mamy do czynienia z połączeniem ruchu i tańca ze sztukami wizualnymi i z tekste. Wach pełni tu rolę didżejki. Spektakl prezentowany był m.in. we Wrocławiu w ramach IX Mandala Performance Festival (2013).
W 2013 roku Warszawską Sceną Tańca otworzyło najnowsze solo Wach – Oops. Przedstawienie powstało we współpracy ze słoweńskim reżyserem Bojanem Jablanovecem (TeatrVia Negativa). Powstało w ramach udziału artystki w programie modul dance – carte blanche dla młodych artystów tańca (producent: Art. Stadion Foundation; współproducenci dance House Ireland/Tanzhaus NRW oraz VIA NEGATIVA . Miało swoje premiery w Ljubljanie, Düsseldorfie (Klopsztanga. Polska bez granic 2012/2013, polski program kulturalny w Nadrenii-Westfalii) I Poznaniu (Stary Browar Nowy Taniec). Ponadto prezentowane było na Festiwalu KRoki (Kraków 2013) i Polskiej Platformie Tańca 2012 (Poznań). Przez redaktoranaczelnego miesięcznika „TEATR”, Jacka Kopcińskiego, Oopszostał uznany za najlepszy spektakl tańca w sezonie 2011/2012. Przedstawienie podejmuje nieustający „dialog” pomiędzy tancerką i sceną, która kwestionuje znaczenieswojego własnego i tancerki istnienia.
Jesienią 2013 roku w ramach Trójmiejskiej Korporacji Tańca w Klubie Żak w Gdańsku odbyła się premiera performansu w reżyserii Anity Wach, z udziałem samej artystki, a także, Magdaleny Jędry, Magdaleny Tuki i Anny Steller, tworzących na potrzeby przedsięwzięcia kwartet patetyczny. Spektakl prezentowany był także w ramach XII Międzynarodowego Festiwalu Ciało/Umysł w Warszawie. Gloria! to minimalistyczny performans i przerysowana choreografia w jednym. Odczuwając nostalgię wobec utraconej emocjonalności w teatrze, ale także i w życiu, artystki poddają się działaniu magicznej mocy przedstawienia.
W maju 2013 roku Wach została drugą rezydentką „maat festival – border line 2013” w Lublinie – platformy dedykowanej tancerzom-solistom. Przez cały rok 2013 w Centrum Kultury w Lublinie w MAAT STUDIO odbyło się osiem rezydencji artystów/tancerzy których praca dokumentowana była przez Patrycję Płanik. Rezultaty pracy w formie prezentacji spektakli i filmów dokumentalnych będzie można obejrzeć podczas kończącego tegoroczny cykl rezydencji festiwalu w dniach 14-17 grudnia 2013. Oprócz Wach rezydentami pierwszej edycji „maat festival – border line” zostali: Magdalena Jędra, Anna Steller, Kaya Kołodziejczyk, Rafał Urbacki, Przemek Kamiński, Korina Kordova, Barbara Bujakowska i Mikołaj Mikołajczyk.
Artystka została uznana przez krytyków tańca za najlepszą tancerkę roku 2008 (ankieta portalu NowyTaniec.PL). Wyróżnienie to nie jest przypadkowe, ponieważ oprócz znakomitej i wyjątkowej techniki tanecznej artystka wyróżnia się bardzo silną osobowością sceniczną. Jej obecność i zaangażowanie trudno jest przeoczyć bez względu na to, czy bierze udział w wieloosobowych projektach (na przykład improwizacje z cyklu Randka w ciemno w poznańskim Starym Browarze), czy prezentuje własne solo. Ciagła oscylacja ruchu i ciała między płynnością, giętkością, rozluźnieniem, a spięciem, połamaniem, wygięciem i deformacją, powoduje, że nie sposób ich jednoznacznie zaklasyfikować, co stymuluje wielopłaszczyznowy odbiór jej tańca. W Inch 1,5 tancerka zmaga się z własnym ciałem, które zdaje się walczyć o zachowanie własnej podmiotowości w cyklu nieprzywidywalnych ruchów i skurczy. Podobna nieprzewidywalność, łączenie izolacji ruchu i tzw. flow, przepływu, są tym, co czyni z Wach jedną z najbardziej interesujących artystek tańca w Polsce.
