Teatr Tańca PRO

Teatr Tańca PRO – zespół tańca współczesnego założony przez Katarzynę Martykę i Katarzynę Grambo, wieloletnie kierowniczki i choreografki PRO. Od 1998 zespół zrealizował ponad dziesięć choreografii. We wszystkich z nich występowała Magdalena Paszkiewicz, tancerka i choreograf, która od roku 2007 wraz z Justynę Sobieraj-Bednarek przejęła prowadzenie grupy. Od roku 2004 Teatr działa pod patronatem Ośrodka Teatralnego łódzkiego Domu Kultury. Paszkiewicz i Sobieraj-Bednarek ukończyły Kurs Kwalifikacyjnego dla Instruktorów Tańca Współczesnego w Łodzi. Druga z nich oprócz tańca zajmuje się muzyczną oprawą spektakli, a na Akademii Muzycznej wykłada zasady kompozycji ruchowej i rytmiki.

Od czasu nowego kierownictwa zespół zrealizował kilka spektakli, tj. BorderLine (2007), Mafia (2008) i Roboczogodziny, czyli Kobiecość Krańcowa (2008), a także projekt w przestrzeni miejskiej Pracownia Ruchu Otwartego (2010), TT PRO jest laureatem wyróżnień, za spektakl BorderLine i Roboczogodzinny podczas Łódzkiego Przeglądu Teatrów Amatorskich Łópta w latach 2007 i 2008 (nagroda indywidualna dla Magdaleny Paszkiewicz) oraz podczas Ogólnopolskiego Przeglądu Teatrów Niesfornych w Teresinie w roku 2009 (wyróżnienie dla Roboczogodzin).

Równolegle z przygotowywaniem autorskich spektakli grupa realizuje projekty z innymi teatrami, głównie z Łódzi i okolic, m.in. Art. 51, Grupą Teatralną Dziewięćsił, Akademickim Teatr Tańca AteTe (spektakl Meandrująca Rzeka).

W informacji o zespole twórcy piszą, że Teatr tańca PRO jest „Pracownią Ruchu Otwartego, w której Otwarty na bodźce wewnętrzne i zewnętrzne umysł uruchamia ciało do Ruchu. Posługujemy się techniką tańca współczesnego, improwizacją i improwizacją kontaktową (contact improvisation) oraz ruchem nieformalnym czy gestem. Kładąc największy nacisk na rozwój świadomości ciała, a także na budowanie relacji między aktorami / tancerzami szukamy własnego języka komunikacji z widzem.

Inspiracją dla ruchu może być wszystko: dźwięk, kształt, partner czy też własna niewytłumaczalna potrzeba. Inspiracją dla spektaklu jest człowiek − z jego emocjonalnością, potrzebą więzi i strachem przed nią, z jego pragnieniem zrozumienia świata i stereotypowością, z jego ułomnościami w człowieczeństwie – każdy z nas”.