Ruchowo-dźwiękowe spotkanie Marysi Zimpel i Wacława Zimpla to próba tworzenia wspólnych, trwających chwilowo przestrzeni – tych samych przestrzeni, w których się jest, ale które zmieniają trochę swoje zagęszczenie, trochę zmieniają kolor, temperaturę; przestrzeni, których elementy niekoniecznie mają jednoznaczne granice. Ucieleśniona, prowokowana przez ruch i percepcję wyobraźnia, może tworzyć przestrzeń podobnie jak tworzy ją dźwięk.
Jest to spotkanie dwóch praktyk improwizacyjnych. Ciekawi nas to jak zmienia się sama intensywność i potencjalność bycia poprzez ruch i dźwięk. Jak można utrzymać pewną ciągłość obecności przy jednoczesnym nawigowaniu zmianami: kierunku, natężenia, postrzegania.
Wacław Zimpel muzycznie nawiązuje do japońskiej tradycji buddyjskiej sekty fuko Zen – Honkyoku. Marysia Zimpel w ruchu odwołuje się do samych zasad jego konstruowania, .
Pytanie, które towarzyszy tej improwizacji to zdanie pożyczone od Deborah Hay: Co jeśli tam gdzie jestem, jest tym czego porzebuję, nie dotyczy tego czego potrzebuję, ale samego pytanie co jeśli…?
Marysia Zimpel w swojej pracy koncentruje się głównie na poszukiwaniach ruchowych, oraz tworzeniu narzędzi improwizacji. Interesują ją granice fizyczności oraz budowanie znaczenia poprzez ruch. Studiowała w HzT (Taniec, Choreografia, Kontekst) na UdK w Berlinie, oraz kulturoznawstwo na UAM w Poznaniu. Tworzy głównie prace solowe i duety(min.: serię duetów z poetą Erykiem Greenem Working like a Dog, solo What do you really miss?, zrealizowane w ramach Solo Projektu2012 – Stary Browar Nowy Taniec), pracuje również w kolaboracjach oraz uczestniczy w praktykach innych choreografek/ów. Współpracowała między innymi z kolektywem performatywnym God’s Entertainment, z Kattrin Deufert i Thomasem Plischke, z Isabelle Schad, Rosalind Crisp oraz Aleksandrą Borys.
Wacław Zimpel – klasycznie wykształcony klarnecista oraz kompozytor, rozpoznawany na światowej scenie muzyki improwizowanej. Największe inspiracje czerpie z sakralnej i rytualnej muzyki różnych kultur. W swoich pracach często odnosi się do dawnych kompozytorów tworząc swoiste, współczesne polemiki lub komentarze muzycznych tradycji. Jest liderem dwóch zespołów, Hera oraz międzynarodowego Undivided, współtworzy Resonance Kena Vandermarka. Współpracuje również z: Hamidem Drakiem, Joe McPhee, Mikołajem Trzaską, Michaelem Zerangiem, Klausem Kugelem, Christianem Ramondem, Ghiridarem Udupą, Stevem Swellem, Bobbym Few, Markiem Tokarem czy Perrym Robinsonem.