Warszawa/Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii: Projekt „MAPA”

Na inaugurację cyklu Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii Nowy Teatr zaprasza do udziału w projekcie MAPA.

MAPA – spotkanie, przestrzeń dla rozmowy, której gospodarzami będą wybrani eksperci w dziedzinie choreografii. MAPA wprowadza w ruch myśli wokół pojęć aktywizmu tańca i dziedziny choreografii. Organizatorzy zapraszają do foyer teatru, gdzie przy każdym z piętnastu stolików usiądzie ekspert: artysta, kurator czy teoretyk zajmujący się choreografią. W ciągu półtorej godziny odbędzie się sześć piętnastominutowych rund – rozmów ekspertów z gośćmi spotkania. Uczestnik otrzymuje mapę, na której wyznacza swoją trasę spotkań z wybranymi ekspertami. Dokonuje wyboru, czy chce zadać pytanie ekspertowi, czy usłyszeć jej/jego propozycję tematu. Tematy rozmów ekspertów to ich indywidualne odniesienia się do problematyki cyklu. MAPA oferuje możliwość odbycia indywidualnej podróży po samodzielnie wyznaczonym szlaku w krajobrazie choreografii.

Zapisy odbywać się będą w dniu wydarzenia od godziny 17.30 do 18.00. Początek pierwszej rundy o godzinie 18.15.

Eksperci i tematy spotkań:

– Alex Baczyński-Jenkins: Techno Turian

– Anna Nowicka: Zmiana perspektyw – czyli zabawy wzrokiem, gra skojarzeń, widzialne i niewidzialne, choreografia wyobrażonego, śniące ciało, obecność
– Edyta Kozak: Aktywizm choreografii zaczyna się w sercu

– Izabela Chlewińska: Improwizacja/ intuicja/ niewiadoma jako organiczne elementy tworzenia choreografii

– Joanna Leśnierowska: Choreografia jako narzędzie zmiany świata. Czy to w ogóle możliwe?

– Joanna Szymajda: Aktywizm publicznej instytucji kultury

– Magdalena Zamorska: MIGROWANIE wraz z CHOREOGRAFIĄ (przez słowa, myśli, sytuacje, kolektywy i dyscypliny)

– Małgorzata Wdowik: White cube/Black box

– Marta Keil: Polityczność tańca

– Natalia Sielewicz: Nieregulowany czas pracy. O nowatorskich formach czasu i ekonomii performowania w późnym kapitalizmu

– Ramona Nagabczyńska: Granice choreografii

– Renata Piotrowska: Polityczność choreografii dziś i jutro. (wg Piotrowskiej i Ciebie)

– Weronika Pelczyńska: Taniec i ruch jako nowa potrzeba współczesnego teatru dramatycznego

– Ilona Trybuła: Choreografia, jako organizacja zdarzeń oraz aktywność osoby, której wrażliwość, intelekt i intuicja

– Wojtek Ziemilski: Formy radości. Dwa źródła teatru i tańca według mojego 10-miesięcznego syna

Bilet na 1 rundę: 2 zł. Maksymalna liczba rund: 6. Liczba miejsc ograniczona.

***

Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii

Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.

Cykl sześciu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.

Aktywizm tańca

Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.

Przestrzenie choreografii

Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.

Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.

W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.

Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.

AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.

Facebook: https://www.facebook.com/events/210445039329747/

Nowy Teatr: http://www.nowyteatr.org/pl/event/aktywizm%20ta%C5%84ca

Rezerwacje biletów: 22 379 33 33

bow@nowyteatr.org

Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com