Jesień w Teatrze Komuna Warszawa

KALENDARIUM

28 października 2023 – Sada Yakko, reż. Hana Umeda (SOSZ Fest)

Sada Yakko (1871-1946) – gejsza i tancerka. Pierwsza propagatorka japońskiego teatru na Zachodzie i pierwsza zawodowa aktorka nowoczesnej Japonii. W kulturze polskiej znana jest przede wszystkim za pośrednictwem Jana Augusta Kisielewskiego.
Jej postać stała się inspiracją dla młodopolskich artystów – „sensacją egzotycznej natury”. Kiedy w marcu 1902 roku polscy widzowie mogli podziwiać ją w Krakowie, w Warszawie i we Lwowie, miała już za sobą półroczne tourneé po Stanach Zjednoczonych. Odniosła wielki sukces na Wystawie Światowej w Paryżu w 1900 roku. Wtedy to okrzyknięto ją japońską Sarą Bernhardt.

Ponad sto lat później Hana Umeda, pół-Japonka, pół-Polka próbuje przywrócić na polskie sceny klasyczny taniec japoński, który na przestrzeni XX wieku został już niemal całkowicie zapomniany. Będąc bezpośrednią uczennicą głowy szkoły Hanasaki-ryu, mistrzyni tańca jiutamai, Hanasaki Tokijyo, stara się przekazać tajniki japońskiego tańca swoim polskim uczennicom. Występuje jednak głównie w charakterze egzotycznej atrakcji podczas wydarzeń związanych z japońską kulturą.

Szukając wspólnoty ze swoją o sto lat starszą koleżanką po fachu, Hana Umeda próbuje przywołać szczątki scenicznego ciała Sady Yakko.

29 października 2023 – RODOS, reż. Wojciech Grudziński (SOSZ Fest)

W żargonie działkowców „byłem na RODOS” nawiązuje do taniego wypoczynku na łonie natury. RODOS (Rodzinne Ogrody Działkowe Ogrodzone Siatką) są kojarzone z rekreacją i relaksem. To również przestrzeń pełna zagadek i tajemnic, miejsce odosobnienia, gdzie łatwiej ukryć coś „niestosownego”. Projekt RODOS to nie tylko wycieczka krajoznawcza, ale też cruising podziemia działkowców.

W RODOS usłyszymy miłosne piosenki i strofy pełne żalu, zobaczymy potyczki i umizgi. Wieczorem, gdy labirynt działek spowije dym grilla, gdy poziomki i czereśnie odetchną ciężko po całym dniu słońca, a trawniki nastroszą się pod wpływem wieczornej rosy, poznamy działkowych bohaterów, amantów i komediantów, usłyszymy baśnie i prawdziwe historie. Gdy opróżnione zostaną gąsiorki z pędzonym winem, a ciężar kaszanki ukołysze nas do snu – RODOS odkryje przed nami inne, bardziej nieokrzesane oblicze; tuż pod miastem, obok blokowisk i supermarketów, rozpocznie się seans, w którym farsa i komedia spotkają się z najczystszą tragedią. Podmiejskie pasterki i hultaje, rabusie i przykładne gospodynie zatańczą razem, dając susa przez grządki marchwi i krzewy jeżyn, na spotkanie przygody, która zdarzyć się może tylko w RODOS.

3-4 listopada 2023 – Blackmilk, reż. Tiran Willemse

Spektakl nagrodzony Swiss Performance Art Award 2023.

Blackmilk to pierwsza część trylogii o tytule Trompoppies autorstwa Tirana Willemse. „Trompoppies” w języku afrykanerskim oznacza formację mażoretek, czyli kobiet występujących na różnego rodzaju pokazach i paradach ulicznych, wykonujących określone układy taneczne w rytm muzyki orkiestry dętej lub perkusyjnej. Performance bada jeden z elementów choreograficznych tańca mażoretek – dokładnych gestów dłoni. Łącząc ruch trompoppies z melodramatycznymi gestami młodych aspirujących aktorek oraz gestykulacją kojarzoną z czarnymi męskimi gwiazdami rapu, Willemse eksploruje dystans pomiędzy obrazowaniem afrykańskich i afro-amerykańskich ciał, które prezentują się w męski sposób. Blackmilk ingeruje w ograniczony repertuar reprezentacji, używając medium performance, oraz eksploruje różnorodność ciał w szarych strefach uznanych tożsamości, otwierając je na kompleksową wrażliwość, którą Willemse określa „czarną męską melancholią”.

17–19 listopada 2023 – PREMIERA: Your Majesty, reż. Katarzyna Sikora, Marcin Miętus

Your Majesty za pomocą choreografii eksploruje temat oczekiwań i negocjacji jako strategii komunikacyjnych wykorzystywanych zarówno w sferze publicznej i prywatnej, na scenie oraz poza nią. W spektaklu przyglądamy się różnym sposobom funkcjonowania dialogu, dedykacji i prośby za pomocą słów i ruchu, w różnych konfiguracjach – solo, w duecie i trio. Czego wymaga prośba od nadawcy, a czego od odbiorcy? Kiedy jest zaledwie sugestią, kiedy staje się poleceniem, a kiedy przeradza się w rozkaz? Czy istnieje idealna odpowiedź na konkretną prośbę? Co się dzieje, gdy czyjaś prośba wydaje się zwyczajna i logiczna, ale ciało stawia jej opór? W jaki sposób negocjować bez użycia słów? Czy zwyczajne „proszę” kończy negocjację, czy dopiero ją zaczyna? Ten spektakl dedykowany jest każdemu, kto nie jest w stanie odpuścić z powodu swojej dumy i majestatu.

26 listopada 2023 – Sticky Fingers Club, chor. Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska 

Spektakl zarówno w sferze ruchowej, jak i w wyrazistym, frontalnym „attitude” performerów, nawiązuje do kultury queerowej, ballroomowej i samego tańca vogue. Tu dla społecznego wykluczenia i nienormatywności otwierana jest przestrzeń na ujawnienie barwnej tożsamości. Odwołania popkulturowe do queerowego mainstreamu, popularnych pokazów mody czy do Bohemian Rhapsody zespołu Queen, dodają Sticky Fingers Club ogromnej dozy poczucia humoru i autoironii. Spektakl porusza szerszy problem porażki oraz idące za tym wykluczenie i zapomnienie, bez sięgania do uogólnień czy moralizatorstwa. Wykorzystywane są w nim narzędzia teatralne i choreograficzne, w związku z czym ciężko go zaszufladkować i sklasyfikować. Podważając normy społeczne, staje się choreografią krytyczną.

15-17 grudnia 2023 – PREMIERA: Glory Game, reż. Dominik Więcek

Pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie zbiegają się w czasie z wynalezieniem kinematografu, co całkowicie przekształciło sposób uczestnictwa w sporcie i jego odbiór. Porządek mediów zdobywa panowanie nad porządkiem zawodów sportowych. Pod kamerę i teleuczestnictwo widza zmieniane są zasady i reguły dziedzin olimpijskich. Zabiegi związane z prezentacją ruchu: zwolnione i przyspieszone tempo, powtórki, zbliżenia czy gwałtowne zmiany punktów widzenia działają na widza jak wciągający serial i mają elementy melodramatu.

W centrum tego wszystkiego jest ciało, od którego zasady gry nieustannie wymagają coraz więcej. Nowoczesny sport nakłada na zawodników skrajne obciążenia, przekraczające biologiczną wydolność organizmu. Citus – altius – fortius (szybciej – wyżej – silniej).