Łódź: 8. edycja Polskiej Platformy Tańca

Program trzeciego dnia:

9.00-10.00, Fabryka Sztuki w Łodzi
Let’s meet
Sesja feedbackowa dla finalistów PPT 2024

Spotkania – sesje feedbackowe dla artystów z programu głównego Polskiej Platformy Tańca z zaproszonymi gośćmi. Spotkania odbywają się indywidualnie w formule speed datingu. Mają one na celu możliwość bezpośredniego kontaktu z programatorami z zagranicy oraz rozmowy w kontekście spektaklu prezentowanego podczas Polskiej Platformy Tańca.

Goście i gościnie:
Bek Berger (Austria/Łotwa), Homo Novus Festival
Roberto Casarotto (Włochy, Irlandia), Aerowaves Europe
Honne Dohrmann (Niemcy), Staatstheater Mainz, tanzmainz
Lisa Reinheimer (Niderlandy), Dansateliers

10.00-11.30, Fabryka Sztuki w Łodzi
Open Platform/Let’s talk
Panel dyskusyjny

Co robimy, żeby taniec był widzialny za granicą?
Podczas rozmowy podzielimy się swoimi refleksjami i doświadczeniami dotyczącymi różnych praktyk wytwarzania widzialności tańca i choreografii z danego kraju poza jego granicami. Rozmowa odbędzie się z aktywnym udziałem czterech impulse speakers, dwóch moderatorek oraz całej obecnej publiczności. Formuła impulse speakers – zaproszonych gości mówiących krótko na dany temat – daje możliwość otwarcia rozmowy na wszystkich obecnych pod czułym przewodnictwem moderatorek.

Goście i gościnie:
Julia Asperska (Niemcy/Polska) – Internationale Tanzmesse
Joanna Leśnierowska (Polska) – ekspertka niezależna
Laurie Uprichard (Stany Zjednoczone/Irlandia) – Dance Cork Firkin Crane
Rok Vevar (Słowenia) – Nomad Dance Academy Slovenia

Moderatorki:
Milica Ilic (Serbia/Belgia) – ekspertka niezależna
Alicja Muller (Polska) – ekspertka niezależna

12.00-13.00, Fabryka Sztuki w Łodzi
Części ciała
Ramona Nagabczyńska

Solo Części ciała jest efektem choreograficznej fascynacji twarzą. Performance bada zarówno jej anatomię i fizjologię, jak i zdolność do bycia nieustannie zmieniającym się obrazem, generującym znaczenia, emocje i tożsamości. Tradycyjnie twarz uważana jest za nośnik prawdy, interfejs sfery psychicznej człowieka, a język jej analizy naładowany jest romantyczną mitologią. Jednocześnie ma zdolność do inicjowania własnych praktyk cielesnych, które uczestniczą w intensywnej wymianie z innymi obszarami kultury i polityki. Skąd wzięła się charakterystyczna dla tańca współczesnego obsesja na punkcie neutralnej twarzy i co ta neutralność miałaby właściwie oznaczać? Jaki jest związek groteski i kobiecej podmiotowości? Co współczesna choreografia twarzy mówi nam o kulturowej opresji?

Twórcy:

Choreografia, reżyseria, wykonanie, kostium – Ramona Nagabczyńska
Pomoc dramaturgiczna – Mateusz Szymanówka, Agata Siniarska
Reżyseria światła – Jędrzej Jęcikowski
Wideo – Nagi Gianni
Muzyka – Georges Bizet, Vincenzo Bellini, Mina, Prince
Wsparcie merytoryczne – Philippe Riéra
Producent – Fundacja Burdąg
Zdjęcia – Klaudyna Schubert
Premiera – 09.11.2019
Czas trwania – 50 min.

14.30-15.30, Akademia Muzyczna w Łodzi, Sala Koncertowa
Złe Ziele
Magda Jędra

Performance Złe ziele wynika z próby wykształcenia czułej praktyki bycia z odrzuconymi roślinami, poznawania ich potrzeb i doświadczania ich sprawczej mocy. Chwasty rosną jak chcą. Zapuszczają korzenie tam, gdzie nie są chciane, są zawsze nie na miejscu. A przy okazji ustanawiają modele dla miejskich strategii przetrwania i oporu. Czerpiąc siłę z odrzucenia, rozprzestrzeniają się po powierzchni Ziemi i władzy. Tak jak ciała. Pielęgnując relacje z tym, co niemile widziane, Złe ziele uruchamia wizje społeczno-roślinnego uchwastowienia.

Twórcy:

Koncepcja – Magda Jędra, Anka Herbut
Choreografia, wykonanie – Magda Jędra
Tekst, dramaturgia – Anka Herbut
Reżyseria światła – Jacqueline Sobiszewski
Muzyka – Justyna Stasiowska
Kostium, przestrzeń – Marta Szypulska
Kierowniczka produkcji – Alicja Berejowska (Perform for Change)
Producent – Fundacja Ciało/Umysł
Koproducent v Centrum Kultury w Lublinie, Goyki 3 Art Inkubator
Zdjęcia – Marta Ankiersztejn
Premiera – 08.10.2021
Czas trwania – 55 min.

16.00-17.00, Teatr Nowy w Łodzi
Agon
Teatr Łaźnia Nowa

Agon to mockument choreo-terapeutyczny inspirowany doświadczeniem łączenia życia zawodowego z macierzyństwem. Agon [gr. agṓn ‘spór’, ‘walka’] – termin, jakim starożytni Grecy określali sytuację, w której strony spierały się, a celem było wykazanie swojej wyższości nad przeciwnikiem, ewentualnie wyższości swoich racji nad jego racjami; od ágein – „pędzić; prowadzić; święcić” – Słownik wyrazów obcych W. Kopalińskiego. Agonem nazywano także typ święta ku czci bóstwa bądź herosa, którego integralną część stanowiły zawody atletyczne, wyścigi konne
lub konkursy poetycko-muzyczne. Dominika Knapik wraca na scenę jako perfomerka, żeby opowiedzieć o pracach „na całe życie”: tej artystycznej i tej matczynej. Staje przy tym do walki z własną biografią: choreografki-pracoholiczki oraz odwiecznym poczuciem winy wobec dziecka wychowywanego przez zapracowaną matkę. Towarzyszką w tym pojedynku jest Pytia – choreoterapeutka, której nie umknie żaden szczegół. Na warsztat zostaje wzięty głęboko osobisty materiał, który jest detonowany poprzez autoironiczną formę mockumentu („fałszywego dokumentu”). W tym spektaklu owocuje to zdystansowaną, szkatułkową narracją, odbijającą performatywność reprezentacji – dzięki niej widzowie mogą wybiec w przyszłość, jednocześnie cofając się w czasie. Wynikiem jest krytyczne, ale i niepozbawione poczucia humoru, studium o sensie uprawiania (artystycznego) zawodu i łączenia go z macierzyństwem.

Twórcy:
Reżyseria, choreografia, performance – Dominika Knapik
Scenariusz, dramaturgia – Patrycja Kowańska
Przestrzeń, reżyseria światła, wideo – Wolfgang Macher
Kreacja dźwięku – Justyna Stasiowska
Kostiumy, obiekty – Natalia Mleczak
Inspicjentka – Monika Weis
Producent – Teatr Łaźnia Nowa
Współpraca – Schauspielhaus Bochum
Zdjęcia – Klaudyna Schubert
Premiera – 07.12.2020
Czas trwania – 60 min.
W spektaklu wykorzystywane są światła stroboskopowe.

18.00-19.00, Teatr Pinokio w Łodzi
STICKY FINGERS CLUB
Sticky Fingers Club

Sticky Fingers Club to spektakl o ponoszeniu porażki, gdzie postacie zawsze stanowią drugi plan. Notorycznie zajmują czwarte miejsce, a w walce o Oscara konkurują z niedoścignioną Meryl Streep. W obliczu ciągłych porażek stwarzają przestrzeń celebracji, w której to oni są gwiazdami. Na własnych zasadach świętują bycie nieidealnym, wspierają się i stawiają sobie wyzwania. Spektakl zarówno w sferze ruchowej, jak i w wyrazistym, frontalnym „attitude” performerów, nawiązuje do kultury queerowej. Tu dla społecznego wykluczenia i nienormatywności otwierana jest przestrzeń na ujawnienie barwnej tożsamości. Odwołania popkulturowe do queerowego mainstreamu, popularnych pokazów mody, czy do Bohemian Rhapsody zespołu Queen, dodają Sticky Fingers Club ogromnej dozy poczucia humoru i autoironii. Spektakl porusza szerszy problem porażki, oraz idące za tym wykluczenie i zapomnienie, bez sięgania do uogólnień czy moralizatorstwa. Wykorzystywane są w nim narzędzia teatralne i choreograficzne, w związku z czym ciężko go zaszufladkować i sklasyfikować. Podważając normy społeczne staje się choreografią krytyczną.

Twórcy:

Koncept, choreografia, wykonanie – Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska
Dramaturgia – Konrad Kurowski
Reżyseria światła – Krystian Koźbiał
Muzyka – Przemek Degórski
Kostium – Krystian Szymczak, projekty autorstwa Edvarda Kuzmicha, Roman Marchewka
Realizacja światła – Michał Wawrzyniak
Zdjęcia – Daniel Frymak
Premiera – 03.09.2022
Czas trwania – 55 min.

19.00-19.30, Teatr Pinokio w Łodzi
Zamknięcie Polskiej Platformy Tańca 2024

Więcej informacji na stronie:www.platformatanca.pl