Autor: Małgorzata Ziółkowska

Jak na przestrzeni lat oceniasz zmiany zachodzące u tancerzy? Co nowego się pojawia, co zanika, czego brakuje? Jak Ci się z nimi pracuje? To jest trudne pytanie. Z jednej strony tancerze są oczywiście charakterystyczną grupą osób o cechach, które determinuje specyfika ich zawodu i są one niezmienne bez względu na upływ czasu. Z drugiej strony, przynależą niejako do czasów, w których żyją i tutaj nabierają oczywiście różnych atrybutów charakteryzujących pokolenie, do którego się zaliczają. Nierzadko stają się jego wyrazistymi przedstawicielami. Myślę, że dużą zmianą, która wiele zmieniła dla tancerzy profesjonalnych, a także mocno wpłynęła na ich postawę wobec zawodu była...

Na studiach artystycznych w Anglii student sam wyznacza sobie drogę i zgłębia interesujące go dziedziny wiedzy. Podczas studiów choreograficznych nikt mi nie podawał gotowych definicji. Poprzez zdobywanie wiedzy teoretycznej i historycznej musiałem samodzielnie poszukiwać odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

 Tym, co odróżnia warsztaty improwizacyjne od tradycyjnej nauki technik tanecznych na kursach tańca jest brak oczekiwania, że wszystko musi być perfekcyjne i estetyczne. Podczas improwizowania – zwłaszcza przez osoby początkujące – lustra utrudniają działanie i dobrze, gdy w ogóle nie ma ich na sali. Wprowadzają bowiem wysoki czynnik oceniania siebie i innych, tworzenia czegoś nienaturalnego – wywierają dużą presję, która uniemożliwia szczerość intencji. W improwizacji znajduje się wiele miejsca dla ruchu naturalnego, niedopowiedzeń, ciszy i pauz w działaniu.