Maria Bilska (z domu Palt) – polska tancerka i pedagożka. Urodzona 13 sierpnia 1949 w Katowicach, zmarła 25 października 2019 roku w Łodzi.
Po ukończeniu Państwowej Szkoły Baletowej w Bytomiu pracowała jako koryfejka w Operze Śląskiej w Bytomiu i nauczycielka tańca klasycznego i ludowego w szkole bytomskiej. W 1976 roku uzyskała tytuł magistra sztuki w zakresie pedagogiki tańca na Wydziale Wychowania Muzycznego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Tuż po ukończeniu edukacji w szkole w 1968 roku została zaangażowana do zespołu baletowego Opery Śląskiej na stanowisko koryfejki. W 1970 roku rozpoczęła swoją karierę pedagogiczną. W latach 1970-1976 uczyła tańca klasycznego i tańca ludowego w Państwowej Szkole Baletowej w Bytomiu, a w latach 1976-1977 wykładała w Studium Aktorskim przy Teatrze Polskim we Wrocławiu. Po uzyskaniu tytułu magistra rozpoczęła pracę jako pedagog tańca we Wrocławskim Teatrze Pantomimy, gdzie pozostała do 1984 roku. W latach 1985-1986 była choreografką w Estradzie Łódzkiej w Łodzi.
W latach 1984-2008 była związana z łódzką szkołą baletową, gdzie pracowała jako nauczycielka tańca klasycznego i historycznego. Od roku 1985 była kierownikiem sekcji przedmiotów zawodowych, a potem w latach 1989-1999 wicedyrektorem szkoły.
W latach 1992-2013 była wykładowczynią tańca klasycznego, metodyki tańca klasycznego i metodyki nauczania na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca
Jako wykładowczyni współpracowała także z Wyższą Szkołą Teatralną w Krakowie (filia we Wrocławiu, 1983-1984), Akademią Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi (Wydział Kompozycji, Teorii Muzyki, Dyrygentury, Rytmiki i Edukacji Muzycznej, 1986-1992) oraz Akademią Humanistyczno-Ekonomiczną w Łodzi (Wydział Artystyczny, 2009-2018).
W 1977 roku stworzyła choreografię do przedstawienia pt. Żołnierz Królowej Madagaskaru (J. Tuwim, reż. J. Grzegorzewski, Teatr Polski we Wrocławiu), w 1988 roku udzielała konsultacji choreograficznych w pracy nad filmem pt. Lalki Władysława Starewicza (reż. W. Berestowski). Była asystentką Izabeli Gorzkowskiej-Głowackiej w pracy nad baletem pt. Nasze życie, nasze sny (Teatr Wielki w Łodzi, 1991), a także stworzyła ruch sceniczny w przedstawieniu pt. Podróż do zielonych cieni (F. Methling, reż. T. Junak, Teatr Logos w Łodzi, 1996).
Została uhonorowana tytułem Zasłużonego Działacza Kultury (1988), a także odznaczona medalem 200-lecia Baletu Polskiego (2000) oraz medalem „Za zasługi dla UMFC” (2013).