Urodził się w 1952 roku w Gdańsku. W tym mieście ukończył Studium Baletowe. Był również absolwentem Studia Pantomimy przy Teatrze Pantomimy Henryka Tomaszewskiego we Wrocławiu.
W latach 1969–1973 pracował w Operze i Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Od roku 1973 do 1974 był zatrudniony w Operze Wrocławskiej.
Następnie, w latach 1974–1978 pracował na stanowisku aktora mima we Wrocławskim Teatrze Pantomimy. Od roku 1978 do 1979 jako aktor był związany z Teatrem STU w Krakowie.
Następnie – jako choreograf – pracował w Teatrze Lalek „Pinokio” w Łodzi, Teatrze Rozrywki w Chorzowie (1981–1982) i Teatrze Narodowym w Warszawie (1982–1983).
Później, pod koniec lat 80. XX wieku założył autorski Teatr Ekspresji w Gdańsku. W latach 1987–2000 był jego kierownikiem artystycznym. Opracował własną poetykę teatralną. Zrealizował spektakle takie jak: Umarli potrafią tańczyć (1988), ZUN (1990), Miasto mężczyzn (1994), Pasja (1995), Kantata (1997) oraz Tango (1999). Z Teatrem Ekspresji często uczestniczył w zagranicznych festiwalach. Teatr Ekspresji tworzyli też tacy tancerze jak: Leszek Bzdyl (Dada von Bzdülöw), Jacek Krawczyk (Sopocki Teatr Tańca), Krzysztof Leon Dziemiaszkiewicz (Teatr Patrz Mi Na Usta) i Bożena Eltermann (Teatr Cynada).
Od roku 2000 do 2002 pracował jako tancerz i choreograf w Teatrze Wielkim w Łodzi.
Współpracował z Telewizją Polską. Jego pierwszą realizacją był film baletowy Esik do muzyki Grażyny Bacewicz, powstały na początku lat 80. XX wieku.
Wojciech Misiuro otrzymał następujące nagrody:
- 1992, Gdańsk – nagroda artystyczna Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki za 1991 rok – za kreowanie nowych form w Teatrze Ekspresji;
- 1995, Rzeszów – XXXIV Rzeszowskie Spotkania Teatralne – za spektakl Pasja w rankingu publiczności dla najlepszego spektaklu na festiwalu;
- 1995, nagroda prezydenta Sopotu „Sopocka Muza”;
- 2010, Gdańsk – nagroda marszałka „Mały Gryf”
Zmarł 22 marca 2023 roku.
