Dancing Poznań 2016/XIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca: Kielecki Teatr Tańca „Stymulacja ciała”, „Sen Jakuba”, „Łk 10.29 (Kto jest moim bliźnim?)”, „Poza horyzont”

Wersja do druku

Udostępnij

Dancing Poznań 2016 – święto tańca, którego organizatorem jest Polski Teatr Tańca, w tym roku odbywające się w dniach 20-27 sierpnia 2016 – to dwa wydarzenia XXIII Międzynarodowe Warsztaty Tańca Współczesnego oraz XIII Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca. W ramach tegorocznego XIII Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca zaprezentowane zostaną najnowsze spektakle czternastu choreografów. Kielecki Teatr Tańca pokaże choreografie: Stymulacja ciała (chor. Elżbieta Szlufik-Pańtak, Grzegorz Pańtak), Sen Jakuba (chor. Grzegorz Pańtak), Łk 10.29 (Kto jest moim bliźnim?) (chor. Robert Bondara), Poza horyzont (chor. Jacek Przybyłowicz).

Stymulacja ciała

Taniec, aby mógł zaistnieć w swojej intensywnej postaci, wymaga zarówno specjalnych ćwiczeń kształtujących artystę tancerza, jak i energii, która nadaje mu sens. Tradycyjne i współczesne odmiany tańca jazzowego zawierają niewyczerpalny w tych płaszczyznach potencjał. Z tego potencjału artyści tańca mogą czerpać zarówno w sferze kształtowania własnej techniki i motorycznych możliwości, jak i w sferze wyrażania emocji oraz indywidualnej wrażliwości tanecznej i muzycznej. Stymulacja ciała jest artystycznym opracowaniem i autorskim spojrzeniem choreografów na sceniczny taniec jazzowy jako styl, metodę lekcyjną i formę nie podlegającą dewaluacji mimo zmiennej mody. Ekspresyjny taniec jazzowy zawsze daje radość, a widz będący świadkiem tego fenomenu odczuwa wzrastającą witalność.

Choreografia Stymulacja ciała składa się dwóch części. Na pierwszą część składają się kombinacje przy drążku, a następnie sekwencje wykonywane po diagonalu i w centrum sceny. Kolejność ta ukazuje metodycznie stosowany proces kształtowania techniki i zdolności motorycznych tancerza w stylach tańca jazzowego. Opracowanie artystyczne polega na połączeniu ćwiczeń w spójny ciąg, zastosowaniu rytmiczno-tanecznych łączników oraz budowaniu choreografii w kanonie. Druga część to kompozycja choreograficzna jazzowego tańca scenicznego, w znacznej części oparta na relacji tancerzy wobec siebie. Relacja pomiędzy partnerką i partnerem jest głównym łącznikiem i osią, wokół której rozwija się forma witalnego tańca jazzowego.

choreografia:

Część 1 – Elżbieta Szlufik-Pańtak

Cześć 2 – Grzegorz Pańtak

muzyka: collage muzyczny z tradycyjnych i rozrywkowych utworów jazzowych

kostiumy: Elżbieta Szlufik-Pańtak

opracowanie światła: Grzegorz Pańtak

Sen Jakuba

Grzegorz Pańtak o spektaklu:

Inspiracją była muzyka Krzysztofa Pendereckiego „Przebudzenie Jakuba”, czy też „Sen Jakuba” oraz cytat z „Księgi rodzaju”:

A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: «Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem». I zdjęty trwogą rzekł: «O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama do nieba!»

28, 16-18. Biblia Tysiąclecia, Wydanie trzecie poprawione

Trailer

Więcej

choreografia, światło: Grzegorz Pańtak
muzyka: Krzysztof Penderecki
kostiumy: Agnieszka Brzozowska
tańczą: Jakub – Aleksander Staniszewski
oraz:

Gracja Górniak, Alicja Horwath-Maksymow, Anna Kuc, Ewelina Kubot-Łącka, Joanna Polowczyk, Sara Sobieraj, Jan Madej, Dawid Matlak, Mateusz Pietrzak, Marcos De Lima, Grzegorz Pańtak.

Łk 10, 29 (Kto jest moim bliźnim?)

Trzonem spektaklu stała się otaczająca rzeczywistość społeczna. Relacje między zbiorowością a jednostką, próby odnalezienia swojego miejsca w grupie i obawa przed odrzuceniem, toksyczne mechanizmy spajające zbiorowość, takie jak strach i wspólne zagrożenie, opór i odwaga podróżowania pod prąd, stały się motorem budowanej z tancerzami Kieleckiego Teatru Tańca akcji scenicznej. Nawiązanie w tytule do Ewangelii według Św. Łukasza nadaje choreografii dodatkowy trop, który mam nadzieję wzbudzi refleksję nad stosunkiem i jakością naszych relacji z innymi.

choreografia: Robert Bondara

kostiumy: Agata Roguska

muzyka: Antonio Sanchez, Ex Confusion

projekt światła: Robert Bondara

Poza horyzont

SŁOWA SYMBOLE (Jacek Przybyłowicz)

Szli i w dal przed siebie patrzyli.

Śnili o domu który wciąż stał nad brzegiem.

Mijali kraje i lądy zielenią pachnące.

Szli i płakali z radości.

Wracając do miejsca dzieciństwa i wiecznej młodości.

choreografia, oprawa plastyczna: Jacek Przybyłowicz