Dancing Poznań/IX Międzynarodowy Festiwal Teatrów Tańca: Atelier Polskiego Teatru Tańca „The Unknown – Niewiadoma” – chor. Paweł Malicki i „Double Trouble” – chor. Karolina Wyrwał

The Unknown – Niewiadoma 

Nieskończone i wolne…
Niebezpieczne i niszczące…
Zmienne i chaotyczne…
Stałe i życiodajne…
 
Jakie są naprawdę?
Co jest prawdą?
Co jest oczywiste, a co niewiadome?

Z recenzji:

„Malicki posługuje się atrybutami kobiecości – butami na wysokich szpilkach, intensywnymi w barwach strojami. A każdej ze swoich kobiecych bohaterek każe przeżywać swoją historię, opowiadać o swoich rozterkach i emocjach. W tych poszukiwaniach źródeł kobiecości najmniej istotny jest mężczyzna, jednak bez niego historia byłaby niepełna. Jednak, czy mężczyzna pojawia się w wyniku działań kobiet, które są żyzną ziemią, czy też jest brakującym elementem, którego kobiety poszukiwały – na te pytania widz musi sobie odpowiedzieć samodzielnie. To kolejna niewiadoma (…). The Unknown – Niewiadoma (wersja 2012) jest (…) niezwykle plastycznym przedstawieniem. Gra świateł tworzy bardzo malarskie wizje, silnie działające na widza. Gdy dodamy do tego ścieżkę dźwiękową autorstwa Amona Tobina i Michała Jacaszka, otrzymujemy niezwykle efektowne opakowanie skrywające ważne pytania – kilka niewiadomych. I tropy, po których widz (jeśli zechce) dotrze do własnej prawdy.”

Radek Rakowski, mmpoznan.pl, 25.02.2012

Choreografia: Paweł Malicki
Muzyka: Amon Tobin, Michał Jacaszek
Kostiumy, scenografia: studentki Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu: Joanna Bartel, Karolina Grzeszczuk, Emilia Łapko i Areta Puchalska – w ramach współpracy z Pracownią Zjawisk Teatralnych dr Piotra Tetlaka, Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu
Tańczą: Zofia Jakubiec, Katarzyna Kulmińska, Kornelia Lech, Małgorzata Mielech, Karolina Wyrwał, Artur Bieńkowski
Premiera: 2011

Double Trouble 

Wstępną  inspiracją do powstania spektaklu Double Trouble były prace amerykańskiej  artystki Barbary Kruger, związanej z konceptualizmem i sztuką zaangażowaną. Kruger przedstawia w swoich kolażach przedrukowane z prasy wizerunki  bohaterów zbiorowej wyobraźni, nanosząc na nie prowokujące napisy, takie jak zdanie „not stupid enough” widniejące na zdjęciu roześmianej Marilyn Monroe. Manipulacja, gra, układanka to słowa klucze, które łączą spektakl Karoliny Wyrwał z twórczością Kruger. W spektaklu Double Trouble zostaną wykorzystane kostki smart wireless, służące do kontrolowania i tworzenia dźwięku na żywo. Sterowane za pomocą dotyku tancerek stworzą one niecodzienny interfejs muzyczny. Kostki smart wireless zostały zaprojektowane w Belgii przez Berta Schiettecattedo do pracy z oprogramowaniem typu live performance (takich jak Ableton Live). Są rodzajem elektronicznego instrumentu muzycznego, składającego się z kolekcji bezprzewodowych inteligentnych obiektów, które wykrywają nawzajem swoją pozycję i orientację. Na co dzień używane są przez  DJów. W spektaklu Double Trouble pojawią się po raz pierwszy w przestrzeni teatralnej.

Z recenzji:

„Double Trouble Karoliny Wyrwał doskonale wpisuje się w postmodernistyczne myślenie o sztuce i współczesnym świecie. W spektaklu kluczową rolę odgrywa muzyka – a raczej miksowanie różnych sampli skomponowanych przez Paula Tinsley’a. Poprzez manipulację dźwiękowymi kostkami tancerki wyzwalają z niewielkich kolorowych kostek jedne dźwiękowe frazy i kończą inne. Momentami drażniące, wibrujące dźwięki, układające się w dodekafoniczny ciąg, towarzyszą nam od początku do samego końca. Czasami przerywane są tylko frazą melodii, by znowu powrócić do swojego odhumanizowanego, technicznego brzmienia. W takiej dźwiękowej strukturze muszą odnaleźć się tancerki. Próbują zdefiniować siebie poprzez dźwięki wydawane przez małe kostki, którymi zawsze rządzi „ta druga”. Ten taniec nie jest dialogiem dwojga ludzi, to raczej opowieść o próbach sprawdzenia granic dominacji i ciekawości tego, co będzie jeśli posunę się dalej. Co jednak, jeśli w czasie tych wszystkich prób wyczerpią się baterie? Double Troublenie nie jest „lekką, łatwą i przyjemną ” taneczną opowieścią. To głęboko przemyślany, konsekwentny rozrachunek z cyfrowym światem, pozorną samodzielnością, która okazuje się jedynie mirażem, gdy zabraknie jakiejkolwiek osoby, wobec której możemy samodzielność manifestować.”

Radek Rakowski , mmpoznan.pl

choreografia: Karolina Wyrwał
asystent choreografa: Małgorzata Mielech
programowanie dźwięku/muzyka: Paul Tinsley (Wielka Brytania) 
scenografia/kostiumy: Zofia Jakubiec
realizacja świateł: Arkadiusz Kuczyński
czas trwania: ok 25min
tańczą: Urszula Bernat i Katarzyna Kulmińska