Kielce/Polska Sieć Tańca 2018/XVIII Festiwal Tańca 2018: IV Konkurs Teatrów Tańca – Gala Finałowa, Kielecki Teatr Tańca „Giselle. Akt I”, Grupa Wokół Centrum „Płaczki”

Zdjęcie: Kielce/Polska Sieć Tańca 2018/XVIII Festiwal Tańca 2018: IV Konkurs Teatrów Tańca – Gala Finałowa, Kielecki Teatr Tańca „Giselle. Akt I”, Grupa Wokół Centrum „Płaczki”

Fot. Aleksander Joachimiak

Wersja do druku

Udostępnij

Kielecki Teatr Tańca zaprasza na pokaz Gali Finałowej IV Konkursu Teatrów Tańca oraz dwóch spektakli jednego wieczoru w ramach XVIII Festiwalu Tańca Kielce 2018: Giselle. Akt I Kieleckiego Teatru Tańca w choreografii Izabeli Zawadzkiej oraz Płaczki Grupy Wokół Centrum. Pokaz spektaklu Grupy Wokół Centrum odbywa się jednocześnie w ramach pokazów Polskiej Sieci Tańca. Polska Sieć Tańca to sformalizowana forma współpracy ośrodków, wspierających sztukę tańca w naszym kraju.

Giselle. Akt I

To autorska interpretacja romantycznego baletu Giselle, która prezentuje historię nieszczęśliwej miłości osadzonej w realiach współczesnego świata. Miłość Giselle to uczucie braku zrozumienia, przejawiające formę skrycia przed światem, skrycia tego, kim jesteśmy i jacy jesteśmy. To również ogromne napięcie emocjonalne, które może doprowadzić do… obłędu.

Muzyka: Adolphe Adam (Giselle. I Akt)
Współpraca muzyczna z choreografem: Maciej Zakrzewski
Kostiumy: Izabela Zawadzka
Scenografia: Izabela Zawadzka, Grzegorz Pańtak
Rezyseria światła: Grzegorz Pańtak
Obsada: Małgorzata Kowalska, Michał Ośka, Aleksander Staniszewski, Małgorzata Boruń, Joanna Czerwonka, Anna Kuc, Katarzyna Lipiec, Marta Rolska, Anna Szczotka, Sandra Zybała, Dawid Pieróg, Volodymyr Ryga.
(spektakl zawiera scenę nagości)

Płaczki

Płaczki to spektakl w estetyce teatru tańca odnoszący się do tematu żałoby. Bazując na silnej fizyczności i obecności cielesnej, artystki sięgają do teatralnych zabiegów, zastanawiając się równolegle nad ich rolą i specyfiką zarówno na scenie, jak i w prawdziwym życiu. Spektakl sięga do teatralnych zachowań w życiu codziennym.

Artystki o spektaklu:

Dotykamy głębokich stanów emocjonalnych takich, jak: rozpacz czy nawet związany ze stratą ból fizyczny, rozkładając je następnie na czynniki pierwsze, analizując i przetwarzając docieramy do groteski. Cytaty takie jak dewocja, figura chóru, kanon baletu klasycznego czy nawet popkulturowa guma do żucia czy hit It’s my party and I cry if I want to, pozwalają poszczególnym scenom odsłaniać kolejne, zaskakujące widza warstwy przekazu. Archaiczny już i niemal wymarły zawód płaczki jest dla nas inspiracją do zabawy wokół samego aktu płakania (także od czysto technicznej strony), aktów żalu, rozpaczy i żałoby oraz skojarzeń silnie obecnych w społeczeństwie. Tym samym nie jest przypadkiem, że spektakl jest silnie kobiecy – przypisuje się nam zarówno pozytywne instynkty (empatia, wrażliwość), jak i pejoratywne zachowania (beksa), a chłopiec o podobnych cechach słyszy, że „mazgai się jak baba”. To przekonanie akurat od dawna się nie zmienia. Czy jest krzywdzące? Czy raczej daje to nam kobietom pole do popisu i manipulacji? Żałoba to tematyka dziś raczej niepopularna. Tworząc Płaczki chciałyśmy zderzyć tradycję z współczesnością i przyjrzeć się różnym wariantom „przeżywania”, ale też opowiadania o nim. Kreując scenki na przemian poważne, ironiczne, zabawne, smutne, a czasem groteskowe, staramy się igrać z wrażliwością widzów, wplątując ich w emocjonalne pułapki, a czasem odsłaniając mechanizmy konstrukcyjne spektaklu. Płaczki to spektakl interaktywny, przełamujący bariery sceniczności, budujący intymność w bliskim spotkaniu między widzem a artystą. Nasza obecność i koncentracja są tu wystawione na próbę w nastrojowych lub na wpół improwizowanych działaniach w konfrontacji z publicznością.

Beksa.
Płacze-nie-becze!
Że aż tchu brak.
Takie życie.
Taki zawód.
Czasem po prostu nie chce się z nikim gadać.
Czasem ból jest zbyt silny.
Wszystko się już stało, tego już nie zmienisz.
Rycz!
I daj żyć innym.
Profesjonalnie. Na pokaz.
Lament. Histeria. Szloch.
Że och!
 
Martwisz się czasem czy „Twoje życie coś znaczy”? Co po sobie zostawisz? I kto za Tobą zapłacze? Nic się nie martw! Załatwi się. Takich.

Trailer

tańczą: Agata Moląg, Monika Świeca, Marta Wołowiec
koncepcja i choreografia: Agata Moląg
producent: Nowohuckie Centrum Kultury

premiera: 13 marca 2016

długość trwania spektaklu: 1 h

Recenzje:

Aleksandra Spilkowska, „Teatralia” http://www.teatralia.com.pl/nie-rycz-mala-nie-rycz-placzki/

Alicja Muller, „taniecPOLSKA.pl”: http://taniecpolska.pl/krytyka/349

Judyta Pogonowicz, „TeatrDlaWas.pl”: http://www.teatrdlawas.pl/artykuly/873-placzki-smieszki

Grupa Wokół Centrum

Aby w pełnym wymiarze realizować misję artystyczną, w marcu 2015 roku tancerki Krakowskiego Centrum Choreograficznego zawiązały kolektyw Grupa Wokół Centrum, który swoimi założeniami i strukturą ma oddawać nowego ducha miejsca. Idea powstania Grupy wyrosła z głębokiej potrzeby współpracy z innymi twórcami, zrzeszonymi lub niezależnymi, owocującej bogactwem inspiracji i różnorodnością w budowaniu scenicznego przekazu. Artystki wierzą, że tylko spotkania, a czasem nawet zderzenia odmiennych estetyk ruchowych, poglądów na sztukę, budują nową jakość. Interesuje je to, co powstaje na styku. Wymiana inicjuje w nich kreatywny rozwój, a poznawanie tego co odmienne, pozwala na stopniowe klarowanie się własnego języka scenicznego wyrazu. Czerpią z tego co prywatne, niesceniczne, parateatralne, czasem uznane powszechnie za nieprofesjonalne, aby budować kompozycje bliższe widzowi mentalnie. Artyzmu szukają w prostocie, przekazu w cytatach z życia, a smaku i waloru w  ruchu. Nigdy nie zapominają o tym, że są tancerkami, a więc ruch jest naszym głównym narzędziem. Jednocześnie pamiętają o tym, że uwielbiają być widzami – pokazujemy na scenie tylko to, co same chciałybyśmy zobaczyć. Trzon Grupy stanowią tancerki Centrum trenujące ze sobą regularnie w stałym składzie: Agata MolągMonika Świeca i Marta Wołowiec. To one, w zależności od koncepcji, zapraszają do współpracy zagranicznych gości, niezależnych lub zrzeszonych twórców, tancerzy, performerów czy aktorów. Pierwszą deklaracją artystyczną była premiera spektaklu Makia w wykonaniu Marty Wołowiec i Moniki Świecy w choreografii Agaty Moląg. W repertuarze Grupy znajduje się również spektakl Płaczki, który miał swoja premierę w ramach konkursu choreograficznego 3…2…1…TANIEC! oraz spektakl uliczny 38°C.

Grupa Wokół Centrum sprawuje opiekę nad wydarzeniami i obszarem działań edukacyjnych w KCC: tworzy program Małego Teatru Ruchu, Pracowni METAfizyczna i PRO oraz program warsztatów i kursów, produkuje własne spektakle, realizuje projekty artystyczne, nawiązuje kontakty i poszukuje zagranicznych partnerów.

http://www.krakowskiecentrumchoreograficzne.pl/

https://www.facebook.com/kcc.nck

Logo Nowohuckie Centrum Kultury NOWE (miniaturka)   Krakowskie Centrum Choreograficzne logo 2016 (miniaturka)     Grupa Wokół Centrum logo pl (miniaturka)

Polska Sieć Tańca i Partnerzy (miniaturka)

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 18:00

Kielce: Kielecki Teatr Tańca, plac Moniuszki 2B

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close