Fot. Patrycja Płanik.
Making off? 'to make off’ oznacza tyle, co zbiec, uciec. Okoliczność, która rządzi się własnymi prawami i przez to jest, jaka jest.
SAFARI to wyprawa myśliwska, ewentualnie dłuższa podróż w celu zdobycia trofeów. Obecnie terminem tym określa się formę zorganizowanej obserwacji naturalnego ekosystemu drapieżników pozostających w naturalnym ruchu.
Nie musimy robić tego co musimy. Istnieje jednak umowa pozostania w tym miejscu aby dostrzec różnicę. Istnieją dwa wybiegi zwierząt – jeden z nich zmusza osobniki do nieustannego bycia w ekspozycji oraz drugi dający im szansę iluzji naturalnego ekosystemu. Czy możliwość świadomej decyzji o przemieszczeniu się pomiędzy tymi przestrzeniami jest szansą na zdobycie trofeum? Czym jest to trofeum?
WHATEVER
design: Patrycja Płanik
choreografia/taniec: Tomasz Bazan, Anita Wach, Anna Steller, Jan Borecki
muzyka: Jan Duszyński
realizacja/współpraca: Maciej Połynko
produkcja: Centrum Kultury Zamek
program: ‘Archiwum Ciała’ / Teatr Maat Projekt / Centrum Kultury w Lublinie / Muzeum Woli Warszawa
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Tomasz Bazan – tancerz, reżyser i choreograf; założyciel Teatru Maat Projekt; twórca i kurator międzynarodowego festiwalu eksperymentalnego tańca i ruchu MAAT FESTIVAL; członek interdyscyplinarnej ‘Kunst Gillian Gallery’ w Berlinie; pracownik artystyczny Centrum Kultury w Lublinie. Ukończył wydział Kulturoznawstwa na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej o specjalizacji krytyka i animacja dzieł sztuk plastycznych. Szeroko pojmowanego tańca uczył się u wielu znakomitych tancerzy i mistrzów sztuk walki w Polsce i poza granicami kraju (spotkania, warsztaty, konferencje, staże, cuchingi). Od roku 2004 prowadzi swój własny, niezależny Teatr Maat Projekt realizujący autorski program treningu fizycznego i poszukiwań kulturowych na terenie całej Polski i Europy. Współpracuje z wybitnymi teatrami, tancerzami, choreografami, dramaturgami i reżyserami w Polsce oraz poza granicami kraju (min. Nowy Teatr Krzysztofa Warlikowskiego – Renate Jett, Małgorzata Szczęśniak, Jacek Poniedziałek, Ośrodek Praktyk Teatralnych Gardzienice Włodzimierza Staniewskiego, Kunst Gillian Gallery Berlin, Dance Art Now Londyn, Compagne le Sablier Francja, Opera Narodowa – Teatr Wielki Warszawa, Art Stations Foundation Stary Browar Poznań, Teatr Provisorium, Teatr Nowy w Łodzi, Teatr Dramatyczny Warszawa, Teatr Powszechny Warszawa i inne). Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP (2011). Zrealizował szereg interdyscyplinarnych projektów oscylujących wokół spektakli, happeningów, instalacji kolektywnych, performance pokazywanych w wielu prestiżowych miejscach niemal w całej Polsce i za granicami kraju (Niemcy, USA, Norwegia, Ukraina, Białoruś, Francja, Słowacja, Wielka Brytania, Hiszpania, Belgia) tworząc z czasem swój własny, rozpoznawalny styl. Krytyka uznała działania Tomasza Bazana za jedne z najważniejszych tego typu w Polsce czego dowodem była prezentacja spektakli Tomasza Bazana na wszystkich dotychczasowych edycjach Polskiej Platformy Tańca.
Anita Wach – tancerka tańca współczesnego, choreograf, pedagog tańca, instruktorka astanga jogi. Pracę zawodową na polu tańca rozpoczęła w Kieleckim Teatrze Tańca. Wieloletnia artystka Śląskiego Teatru Tańca pod kierownictwem Jacka Łumińskiego. Pod koniec roku 2003 dołączyła do zespołu Teatru Bretoncaffe, współpracując przy produkcji drugiego spektaklu tej grupy, tj. Ś-nić. Stypendystka Pro Helveti (udział w projekcie improwizacyjnym z Thomasem Hauertem, Praga 2003) oraz Mobile Academy (Warszawa 2006). Została także rezydentką Centrum Choreograficznego Zollwerein w Essen (2005). W ramach tej rezydencji została zaproszona do uczestnictwa w projekcie Ewy Jaros Yi-Ya. Wach jest również autorką prac solowych. Pierwszą z nich zrealizowała w ramach pierwszej edycji programu rezydencyjnego dla młodych choreografów Solo Projekt w Starym Browarze w Poznaniu (2006, Arts Astations Foundation). Jej solo Inch 1,5 nie tylko postawiło wysokie wymagania kolejnym rezydentom, ale zostało także zakwalifikowane do udziału w Polskiej Platformie Tańca 2008. Ponadto ma na swoim koncie takie spektakle jak Vi weast.com (Warszawska Noc Tańca 2008, Fundacja Ciało/Umysł) z zespołem Vayo, którego wraz z Ewą Jaros jest współzałożycielką. Pracuje i uczy tańca oraz jogi w Warszawie.
Anna Steller – tancerka, performerka i choreograf. Na scenie występuje od 1993 roku. Od 1993 roku tańczy w Gdańskim Teatrze Dada von Bzdulow. Od 2003 roku współpracuje z Teatrem Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże. Współzałożycielka zespołu Good Girl Killer. W ostatnim czasie zrealizowała performensy: Przemieszczenie w CSW “Łaźnia”, Nieubłagane piękno katastrofy na wernisaż wystawy Telling the Baltic, Karlskrona 2012, Kronika Audiologiczna (2011) – finisaż wystawy sztuki kobiecej Łaźnia Damska – wraz z Magdą Jędrą: Lotta I Gula, Le Sni (2010, 2011) Festiwal “Transvizualia”, Tożsamość miejsca na Festiwalu Grassomania w Galerii Miejskiej w Gdańsku (2009), Dziewczynki w czerwonych buciakach na Festiwalu”Streetwaves”.
Od wielu lat tworzy spektakle taneczne, akcje performance oraz performance typu site specific. W 2003 roku otrzymała stypendium Dance Web na festiwalu Tańca Impulstanz w Wiedniu. Jest laureatką Nagrody specjalnej Marszałka Województwa Pomorskiego za wybitne zasługi w dziedzinie twórczości artystycznej (2012) oraz Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl “Good Girl Killer”(2007). Od 2011 roku prezentuje swoje akcje performance w Centrum Sztuki Współczesnej “Łaźnia” w Gdańsku. Od wielu lat bierze udział w projektach międzynarodowych. Współpracowała m.in. z teatrem 7273 z Genewy, Mariolą Brillowską (Hamburg), Nigelem Charnockiem w projekcie HAPPY.
Jan Borecki – ma szesnastoletnie doświadczenie w tańcu towarzyskim. Posiada klasę “S” zarówno w stylu standardowym jak i latynoamerykańskim. Jego największe osiągnięcia to zdobycie wielokrotne tytułu mistrza okręgu mazowieckiego, jest też finalistą mistrzostw Polski w kombinacji 10 tańców i standarcie, dwukrotne vice-mistrzostwo Polski w tańcach latynoamerykańskich, zajął 10. miejsce na mistrzostwach świata w tańcach latynoamerykańskich w 2006 roku. Ostatnio zdobył pucharu imienia Mariana Wieczystego w Krakowie. Studiuje na kierunku taniec sportowy oraz specjalizacji masażu leczniczego. Bierze nadal czynny udział w sportowych zawodach tanecznych w Polsce i z za granicą. Posiada instruktora tańca sportowego. Chce wciąż rozwijać swoją karierę, myśląc w przyszłości o zostaniu trenerem, jak również choreografem.
Patrycja Płanik – fotografka, czerpiąca inspirację z teatru oraz sztuk z jego pogranicza. Wpatrzona w człowieka, od lat fotografując próbuje zarejestrować jego pokrętna naturę. Jej bohaterowie są zarówno istotą fotografii, jak i częścią scenografii. Fotografująca od 8 lata miała okazję brać udział w wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Od roku 2009 związana z projektem teatr studyjny/teatr młodych w łodzi, czego rezultatem była wystawa w warszawskim Praskim Winowajcy połączona z performance aktorów teatru Studyjnego. Od roku 2010 współpracuje z Teatrem Maat Projekt w Lublinie tworząc identyfikację graficzną. Jako młody twórca przepoczwarza się i dotyka różnych sztuk wizualnych, za pomocą eksperymentu poszukuje swojej drogi w dzisiejszym obrazie świata. Od 10 10 10 do 11 11 11 wraz z Katarzyną Kasicą tworzy projekt “make-up off”, video-dziennik, co staje się dla niej nieskończonym źródłem inspiracji oraz twórczych poszukiwań. W zespole Teatru Maat projekt od 2010.
Jan Duszyński – kompozytor, urodzony 26 kwietnia 1976 w Warszawie. Edukację muzyczną rozpoczął w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia im. Józefa Elsnera w Warszawie w klasie organów Stanisława Moryty. W tym samym czasie zaczął pobierać lekcje kompozycji u Mariana Sawy i Sławomira Czarneckiego. Studia kompozytorskie odbył pod kierunkiem Stanisława Moryty w Akademii Muzycznej w Warszawie, które ukończył z wyróżnieniem. Swoje umiejętności w zakresie kompozycji pogłębiał podczas dwuletnich letnich studiów w Juilliard School of Music w Nowym Jorku w klasie Christophera Rouse’a. W 2002 jego utwór Odległe miejsce na tenor solo i kwartet smyczkowy (2001) zdobył II nagrodę na Konkursie Kompozytorskim im. Adama Didura w Sanoku. W 2003 został stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej, a także otrzymał stypendium Witolda Lutosławskiego. Jan Duszyński komponuje również muzykę teatralną i filmową. Współpracuje w Warszawie z takimi teatrami, jak Teatr Narodowy, Teatr Rozmaitości, Teatr Dramatyczny i Teatr Współczesny.
