Kraków/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: Joanna Leśnierowska i Janusz Orlik we współpracy z tancerzami „Projekt Yanka Rudzka: Wielogłos”

Cricoteka w Krakowie zaprasza na spektakl Projekt Yanka Rudzka: Wielogłos według koncepcji Joanny Leśnierowskiej i Janusza Orlika we współpracy z tancerzami, który odbędzie się w ramach programu tanecznego Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń.

O spektaklu:

Spotykamy się w praktyce i praktykujemy spotkanie. Tańcząc na ramionach przodków, zanurzamy się w teraźniejszości. I transformujemy jutro.

Spektakl Wielogłos jest twórczą kontynuacją projektu, jaki wiosną 2016 roku odbył się w brazylijskim Salwadorze de Bahia. Inspiracją dla działań było nieoczekiwane odkrycie postaci Yanki Rudzkiej (1916–2008) – polskiej tancerki, która w 1956 roku przybyła do Salwadoru, by poprowadzić pionierską w tamtym okresie Szkołę Tańca Uniwersytetu Federalnego – jeden z najważniejszych ośrodków sztuk scenicznych w Brazylii. Nieznana dotąd w ogóle w Polsce Yanka Rudzka uznawana jest za jedną z najważniejszych postaci brazylijskiego tańca nowoczesnego – pierwszą, która połączyła tradycję tańca modern z kulturą lokalną o korzeniach afro-brazylijskich. Jej wiara, że bez pogłębionego rozpoznania tradycyjnych źródeł współczesna kultura nie może się rozwijać stała się punktem wyjścia dla spektaklu łączącego polskich i salwadorskich tancerzy we wspólnej podróży do źródeł i z powrotem. Spotkaliśmy się w tanecznej praktyce, dla której punktem wyjścia stała się tradycyjna niestylizowana kultura taneczna obu krajów: brazylijska samba oraz polskie mazurki i oberki. Jednocześnie powtórzyliśmy programowy gest Yanki Rudzkiej: konfrontując się zarówno z własną, jak i z obcą nam tradycją, pytaliśmy o możliwe znaczenie tej tradycji dla współczesnej praktyki choreograficznej. Tym razem, pod patronatem Yanki Rudzkiej udajemy się na Wschód, na Kaukaz, proponując ekscytujące spotkanie na przecięciu czterech kultur – polskiej, brazylijskiej, ormiańskiej i gruzińskiej. Inspirującym punktem wyjścia dla spektaklu stanie się tym razem muzyczna koncepcja polifonii – wielogłosu właśnie. Polifonia, jako ciekawa metafora naszej tożsamości – tej kulturowej, jak i narodowej, osobistej i artystycznej, na swój sposób polifonicznej właśnie, bo złożonej z wielu warstw i wielu (często sobie odległych, a nawet sprzecznych wewnętrznie) elementów – prowadzi nas do idei polifonicznego ciała – ciała współistniejących w nim wielu głosów (tych indywidulanych, jak i tych zapożyczanych ze współczesnej i tradycyjnej kultury); ciała zmagającego się z głosów tych nadmiarem, hałasem, kakofonią. A także do „wielogłosowej” kompozycji ruchu – „melodii” tańca komponowanego przez wiele różnych ciał (głosów) zjednoczonych w tanecznym wirze. Pogłębiona wielowymiarowa analiza globalnej tanecznej kultury tradycyjnej wyposaża nas w narzędzia i odwagę, by zderzać ze sobą tak z pozoru odległe taneczne światy, jak brazylijska samba, polski oberek, ormiańskie kochari i gruzińskie perchuli. Wierzymy, że choreografia, jak żadna inna sztuka, dzięki swej wielokulturowości i wypracowywanym modelom współpracy, oferuje nam gotowe scenariusze „bycia razem” – wspólnoty opartej na wzajemnym poszanowaniu odmiennych tradycji i współdzielonym systemie wartości. Spektaklem pragniemy tę wielogłosową wspólnotowość kultywować oddając się jednoczącej, ekstatycznej i transformującej sile tańca.

Pomysł: Joanna Leśnierowska

Kompozycja: Joanna Leśnierowska i Janusz Orlik we współpracy z tancerzami

Taniec: Anderson Danttas, Helena Ganjalyan, Karen Khachatryan, Agnieszka Kryst, Kote Liparteliani, Janusz Orlik, Neemias Santana, Katarzyna Sitarz, Hasmik Tangyan, Megi Zarkua

Wsparcie merytoryczne i trening: Piotr Zgorzelski (polskie tańce tradycyjne), Artavazd Ayvazyan (tańce ormiańskie), Soso Kopaleishvili (tańce gruzińskie) oraz Katarzyna Sitarz (praca z głosem)

Dramaturgia i światło: Joanna Leśnierowska

Pejzaż dźwiękowy: Janusz Orlik

Oprawa wizualna: Michał Łuczak

Realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski

Koordynacja: Harutyun Alpetyan (Armenia) i Salome Sordia (Gruzja)

Produkcja: Marta Harasimowicz i Mikołaj Maciejewski / Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w Warszawie oraz East European Performing Arts Platform

Projekt jest częścią koordynowanego przez Instytut Adama Mickiewicza międzynarodowego programu kulturalnego POLSKA 100, realizowanego w ramach  Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2022. Dofinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA.