Fot. Paweł Grześ
Taniec rockowy był zazwyczaj wybujały i w anarchistyczny sposób skomplikowany. Taniec teatralny był zaś minimalistyczny, był tańcem pieszych. Popularny żart podsumowywał tę sytuację: We wczesnych latach 60-tych ludzie szli na koncert taneczny by popatrzeć jak inni stoją. Po koncercie wszyscy razem szli na imprezę potańczyć.
Cynthia Novack, Looking at Movement as Culture.
Spektakl to pętla energii idąca z muzyki w ciała performerów i stamtąd kontynuująca swoją drogę jako impuls do podejmowania przez performerów kolejnych działań ruchowych. Charakter tych działań przeskakuje pomiędzy spontanicznością a cytatem, intymnością a hedonizmem, wyzwoleniem a destrukcją i zaraża widza nie tylko energią i napięciem, ale też empatią. Dzięki subtelnemu wpleceniu estetyki tanecznej w działania, widz odnosi wrażenie jakby brał udział w imprezie, a nie spektaklu tanecznym.
Autopojetyczny system odtwarzania energii i budowania napięcia zawarty w New (Dis)Order, mógłby trwać w nieskończoność. Ale każda impreza musi się kiedyś skończyć, pozostawiając po sobie ślad.
Choreografia: Ramona Nagabczyńska (z dużym wkładem twórczym tancerzy)
Światła: Jan Cybis
Muzyka: Chinawoman, NEU!,Nisennenmondai, Ścianka, David Bowie
Występują: Magdalena Jędra, Mariusz Raczyński, Anita Wach
Premiera: 10 maja 2012
Partnerzy: Fundacja Ciało/Umysł, Fundacja Burdąg, Komuna//Warszawa
Spektakl został zrealizowany dzięki stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Ramona NAGABCZYŃSKA
tancerka / choreografka
Edukację taneczną rozpoczęła w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie (dyplom baletowy), a następnie kontynuowała w Hochschule für Musik und Darstellende Kunst we Frankfurcie nad Menem oraz w The Place w Londynie (taniec współczesny).
Współpracowała z wieloma artystami i instytucjami w Polsce i poza jej granicami (Saju Hari, Carrie Cracknell i Lucy Guerin, Emma Martin, David Wampach, Ula Sickle, Sjoerd Vreugdenhil, Marysia Stokłosa, Kaya Kołodziejczyk, Paulina Orłowska, Polski Teatr Tańca, Fleur Darkin Company, Tom Dale Company, 30 Bird Productions, Junk Ensemble, Good Girl Killer). Tym samym, jako tancerka, Ramona wystąpiła na najbardziej prestiżowych scenach Europy — od słynnej galerii Tate Modern w Londynie, po londyński Sadler’s Wells i Stadsschouwburg w Amsterdamie. Jako choreografka zadebiutowała solowym spektaklem Man’s Best Friend, zrealizowanym w ramach programu Solo Projekt 2009 (Stary Browar Nowy Taniec, Poznań). Kolejne produkcje to: Turao/Dziw (instalacja video, 2010), New (Dis)Order (2012), RE//MIX: Akumulacja© Trisha Brown (2012) oraz The way things dinge (2014). Obecnie realizuje autorskie projekty oraz współpracuje z: londyńskim teatrem wizualnym Clod Ensamble, niezależnym kolektywem Universal Law of Impermanence oraz warszawskim Centrum w Ruchu.
Magdalena JĘDRA
tancerka / pedagożka / choreografka
W latach 1997–1999 tańczyła w Gdańskim Teatrze Tańca Melissy Monteros i Wojciecha Mochnieja.
Współpracowała z wieloma artystami polskiej i zagranicznej sceny tańca: Joe Alterem, Rafałem Dziemidokiem, Edytą Kozak, Alexandrem Pepelyaewem, Anitą Wach, Ramoną Nagabczyńską, Kayą Kołodziejczyk, Leszkiem Bzdylem, Krzysztofem Leonem Dziemaszkiewiczem. Związana również z działanością: Grupy Artystycznej Koncentrat, Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia“ w Gdańsku, Teatru Breton Cafe, Teatru im. Witolda Gombrowicza w Gdyni oraz Teatru Wytwórnia w Warszawie. W 2005 roku — razem z Anną Steller, Grzegorzem Welizarowiczem i Zbigniewem Bieńkowskim — powołała do życia grupę teatralną Good Girl Killer. Do jej autorskich realizacji należą: Teletransis (2002), Konstrukcja Symboliczna (2003), Teoria Hałasu (2004), Good Girl Killer (2005), Junkie (2006), Akcja (2008), Parallel (2009), Le sni (2010), Have a Nice Hell (2010), Dziewczynki w czerwonych bucikach (2010), Lotta i Gula (2011) oraz Le pas Jaques (2012).
Aktywna tancerka i pedagożka — od 1999 roku prowadzi warsztaty z techniki tańca współczesnego oraz improwizacji.
Mariusz RACZYŃSKI
tancerz / pedagog
Ukończył Państwową Ogólnokształcącą Szkołę Baletową im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu oraz London Contemporary Dance School (MA). Karierę taneczną rozpoczął w wieku 12 lat na deskach Opery Śląskiej w Bytomiu. Współpracował również z Polskim Teatrem Tańca w Poznaniu oraz (po zakończenu edukacji w Londynie, rozpoczętej w 2000 roku) z wieloma zespołami w Wielkiej Brytanii, m. in. Siobhan Davies Dance, BalletLORENT oraz Bark Productions. Prowadził warsztaty i zajęcia z improwizacji oraz techniki release (taniec współczesny) w takich szkołach jak: Dance City, Northern School of Contemporary Dance, Rambert Studios i London Contemporary Dance School (gdzie spełniał także funkcję gościnnego egzaminatora). Wystąpił w spektaklu New (Dis)Order (2012) w choreorafii Ramony Nagabczyńskiej, opartym na dużym wkładzie twórczym tancerzy i prezentowanym m. in. na międzynarodowym festiwalu Edinburgh Fringe w 2013 roku. Aktualnie mieszka i pracuje w Krakowie. Swoją wiedzę na temat tańca uzupełnia trenując ju-jitsu i ashtangę jogę.
Anita WACH
tancerka / choreografka / performerka / instruktorka
Ukończyła instruktorski kurs kwalifikacyjny z zakresu tańca współczesnego w Kielcach (1998) i uzyskała dyplom zawodowego tancerza przyznawany przez Związek Artystów Scen Polskich (2001). Wieloletnia tancerka w Śląskim Teatrze Tańca Jacka Łumińskiego (1996–2003). Na początku 2004 roku dołączyła do zespołu warszawskiego Teatru Bretoncaffe, realizując wspólnie z nim projekty: Slam.in, Slam.out (2004), Taniec śniącego ciała (2006), Tańcząc Sarę Kane (2007), Manifest Jaszczurki (2007), Topinambur (2008), Dion.Is.Us (2009), Ja, Agaue (2010). Stypendystka Pro Helvetii (2003), Mobile Academy (2006) oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011). Rezydentka centrum choreograficznego Zollverein w Essen (udział w projekcie Ewy Jaros Yi-Ya, 2005). Współczestniczka wielu programów międzynarodowych — a jednocześnie — autorka spektakli solowych: Inch 1,5 (Solo Projekt, Stary Browar Nowy Taniec, Poznań, 2006), preformance V (Warszawa, 2008), improwizowane solo on/off (Maat Festiwal, 2010), Mute (programu rezydencyjny Maat Festiwal, 2013), Oops (2013). Współautorka spektakli: weast.com (2008), Casablanca Therapy (2010), Shame (2011), Just the beginning (2012) oraz w/restless (2012), Gloria! (2013).
Działa na gruncie solowym oraz współpracuje z Teatrem Via Negativa w Ljubljanie; współtworzy grupę Kwartet Patetyczny i stowarzyszenie Ja Ja Ja Ne Ne Ne; prowadzi warsztaty tańca współczesnego oraz astanga jogi.
***
Maszyna choreograficzna 2014 – program
Projekt Maszyna choreograficzna został zrealizowany w ramach współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca – program Scena dla tańca 2014.
Projekt Kto inspiruje? Tadeusz Kantor! ma na celu zaprezentowanie procesu dostrzegania i ujawniania obecności związków pomiędzy ideami Kantora a zjawiskami w historii teatru, sztuk wizualnych, jak też w dziedzinach dotąd nie kojarzonych w sposób oczywisty z twórczością polskiego artysty – jak taniec, muzyka i szeroko rozumiany obszar działań performatywnych. Na realizowany w kilku odsłonach w 2013 i 2014 roku projekt złożą się wystawy, działania performatywne oraz wydawnictwa.
Cykl spektakli ujętych klamrą Maszyny choreograficznej jest kontynuacją poszukiwań wspólnych punktów pomiędzy twórczością Tadeusza Kantora a młodą polską choreografią. Pierwsza edycja Maszyny choreograficznej, w ramach projektu Kto inspiruje? Tadeusz Kantor! odbyła się w roku 2013. Projekt jest nowatorskim odniesieniem do twórczości Tadeusza Kantora poprzez choreografię i taniec współczesny. Takie spojrzenie ma celu otwarcie się Cricoteki nieznane dotąd konteksty i interpretacje. Punktem wyjścia do stworzenia programu performatywnego jest rozpoznanie dotyczące niemal stałej obecności zgadnienia ciała w dorobku Kantora, a przede wszystkim — w kontekście jego happeningów i teatralnych poszukiwań.
Tekst kuratorski Maszyny choreograficznej (Anna Królica)
Bilety na poszczególne koncerty w cenie 15 zł i 10 zł
Bilety będą dostępne na stronie http://bilety.cricoteka.pl, w Cricotece przy ul. Nadwiślańskiej 2-4 w godzinach otwarcia oraz przed rozpoczęciem pokazów.
Rezerwacje: rezerwacje@cricoteka.pl
Projekt dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
