Fot. Patrycja Płanik
Centrum Kultury w Lublinie i Teatr Maat projekt zapraszają na finał pierwszego polskiego festiwalu rezydencyjnego – wspólnej przestrzeni tancerzy, którzy w specjalnie spreparowanym miejscu prezentacji będą ciałem mówić do odbiorców. Przez cały rok 2013 w Centrum Kultury w Lublinie w MAAT STUDIO odbyło się osiem rezydencji artystów/tancerzy, a ich praca dokumentowana była przez Patrycję Płanik. Ten proces organizatorzy chcą teraz pokazać i na procesie tworzenia skupić uwagę publiczności. Udział wezmą: Magdalena Jędra, Anna Steller, Anita Wach, Kaya Kołodziejczyk, Rafał Urbacki, Przemek Kamiński, Korina Kordova, Barbara Bujakowska, Mikołaj Mikołajczyk. Anita Wach pokaże spektakl Mute.
Anita Wach o spektaklu: „Zmęczenie reżimem własnej dezorientacji wydaje się sięgać zenitu. Być w sytuacji i coś robić, czy nie być i nic nie robić? A może nie być i robić? Bo nie robić i nie być wydaje się zbyt radykalne. To może być, ale nie robić? Nic. Bunt. Zupełnie siebie zbojkotować. Strajkować! Przestać się ruszać. Kłopotliwe. A może być łamistrajkiem? To może strajk włoski? Ale jak? Kompletne niezdecydowanie utrzymuje moje status quo jako osoby względnie wolnej. Poddaję się mimikrze i z wysiłkiem trenuję swoją elastyczność, żeby z gracją „wypiąć się na to wszystko“ . Choć jako obywatel mam pewne niejasne poczucie, że powinnam dostać pożądane, sążniste lanie. Wypinam się jednak nadal. Wyciszam się, robię striptease i oddaję swój głos tym, którym wierzę,których popieram, podziwiam i szanuję. Tym, którzy mnie zadziwiają, inspirują, oburzają, denerwują, intrygują, zastanawiają. Są wielcy. Niedoścignieni. Są też straszni. Artyści. Oddaję im głos i ciało, będą więc państwo świadkami pracy, za którą nie ponoszę żadnej odpowiedzialności. Napawa mnie to wielkim spokojem. Uff.”
Reżyseria i choreografia: Anita Wach.
Rok 2013 jest momentem przełomu w formule programu kuratorskiego maat festival – przekształcił się on w międzynarodowy program rezydencyjny i stał się niejako „domem tańca”, w którym z zaproszonymi artystami organizatorzy mogli spotykać się przez cały rok. Tym sposobem stał się pierwszym w Polsce rezydencyjnym festiwalem w takim wymiarze – jego program realizowany był w postaci rezydencji artystycznych rozciągniętych na przestrzeni całego roku z finałem w grudniu 2013. Wyjątkowości temu programowi dodaje fakt, że podobnej, tak rozbudowanej formy w Polsce nie sposób znaleźć. Każdorazowo obok rezydencji artystycznej powstał fabularyzowany dokument filmowy dotyczący postaci danego twórcy – w końcowym zamierzeniu powstaną dzięki temu unikatowe materiały filmowe.
Przed każdym wydarzeniem festiwalu odbywać będzie się promocja książek Terpsychora w tenisówkach Sally Banes w tłumaczeniu i ze wstępem Jadwigi Majewskiej oraz Pokolenie Solo Anny Królicy.
