Z recenzji:
„Opowieść o Willym, młodym mężczyźnie, który poznaje życie – kobiety i namiętności, rozpoczyna się sceną narodzin. Wszystkie rozczarowania ( Fałszywa Garbo, Nic, Szczęście Małżeńskie ) kończą się tęsknotą za rajem utraconym, za ciepłym i bliskim łonem matki. Historia rozgrywa się na wielu planach, widzowie wraz z aktorami przenoszą się z miejsca na miejsce, z jednej sali do drugiej.
Istotą dramaturgii tego przedstawienia jest ruch ciała i światło, a także ekspresyjna muzyka. Ascetyczna, surowa scenografia, gdzie naturalne wnętrze ratuszowych sal jest ukryte w ciemnościach a jedynie świetlny punkt, precyzyjnie wymyślony jako „splot” lub kontra, wydobywa ekspresję z żywych obrazów.
Przedstawienie powstało w Berlinie, gdzie zespół uczestniczył w międzynarodowych warsztatach teatralnych. Bardzo spodobał się publiczności i krytykom. Niemiecka prasa nazwała ten spektakl „orgią metafizyczną”. Rzeczywiście, Leszkowi Bzdylowi, który nie umieszcza swojego nazwiska na afiszach, a jest twórcą i animatorem Dada von Bzdülöw, ponadto odtwórcą jednej z głównych ról (Willego) udało się zrealizować przedstawienie ciekawe, efektowne i… dające do myślenia. Bardzo podobała mi się scena Szczęście Małżeńskie 1, gdzie rekwizytem jest ogromny stół, a bohaterami dwoje ludzi siedzących po przeciwnych stronach i choć ruch jest oszczędny, pełno w tym dramatu.”
Dorota Sobieniecka, „Głos Wybrzeża”
reżyseria: Leszek Bzdyl; scenografia: Jacek Darol Dembiński; wystąpili: Katarzyna
Chmielewska, Dorota Cybulska, Anna Kościelna, Joanna Kościelna, Dominika Radzikowska,
Bzdyl, Radosław Hewelt, Robert Połyń
