Iza Szostak RE//MIX Merce Cunningham. Na zdjęciu: Iza Szostak, Kuba Słomkowski. Fot. Katarzyna Chmura-Cegiełkowska.
W ramach programu performatywnego Archiwum ciaław CK Zamek w Poznaniu (kuratorka: anna Królica) 8 września w Starym Browarze w ramach współpracy odbywa się wieczór RE//Miksów. Swoje propozycje zaprezentują Iza Szostak i Ramona Nagabczyńska, konfrontując widzów z remiksami twórczości amerykańskich choreografów Merce Cuninghama i Trishy Brown.
Trwający od 2010 roku w komunie//warszawa cykl RE// MIX to premierowe produkcje odnoszące się do klasycznych dzieł, przede wszystkim z dziedziny teatru i tańca, a także literatury i filmu. Remiksy sięgające po taniec współczesny realizowane są we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca, w wyniku wspólnego konkursu.
O SPEKTAKLACH
Iza Szostak, Merce Cunningham: RE//MIX
Metody pracy i przeanalizowane pomysły, a także zbiór choreograficznych cytatów ze spektakli Merce’a Cunningham’a (twórcy amerykańskiego post-modern dance) to bogaty materiał na Re//mix realizowany przez Izę Szostak. Jak dzisiaj młodzi choreografowie odnoszą się do haseł i koncepcji zapoczątkowanych „dawno temu w Ameryce” kiedy rodził się postmodernizm? Jak i jakie nowe technologie wykorzystałby dzisiaj Cunningham w swoich pracach?
Komponenty i czynniki jako źródło obecne w realizacji:
MUZYKA – czyli relacja Merce Cunningham- John Cage i ich chance operations. Muzyka jest u nich wyzwolona od tańca, istnieje jako niezależny czynnik. Cunningham, współpracując z Cage’em, wprowadził symultaniczność istnienia muzyki i tańca w spektaklu, oba „narzędzia” były tworzone oddzielnie z naciskiem na brak ich wzajemnych wpływów. Muzyka ma swój tor i nadaje jedynie atmosferę. Pierwsze spotkanie następuje w dniu realizacji i jak mówił Cunningham; „to zawsze była najbardziej ekscytująca chwila”.
SPACE – wszystko na scenie dla Cunninghama jest równie ważne, obecność tancerzy w przestrzeni jest niekoniecznie scentralizowana, a ich prezencja nie jest ukierunkowana w stronę widza.
RUCH – każdy ruch może podążać za poprzednim w nieograniczonych kierunkach wedle możliwości anatomicznych tancerza, niejasny jest początek, środek i koniec ruchu, ani jego logiczne połączenie. Ruch jest badany w stanie czystym bez jakiejkolwiek narracji i dramatyzmu.
SCENOGRAFIA – nigdy nie dominuje, trochę jak w sytuacji ulicznej; jest unikatowa, nowoczesna i nie ma wpływu na przemieszczających się ludzi. Cunningham zapatrzony w nowinki technologiczne nieustająco wprowadzał nowe eksperymenty w sztuce wizualnej.
CHANCE OPERATIONS (operacje przypadkowe) – Cunningham zainspirowany podejściem Johna Cage’a do komponowania muzyki wykorzystał jego metodę w choreografii. Poprzez rzucanie kostkami podejmował decyzje na temat ilości tancerzy na scenie, kolejności części choreograficznych bądź sekwencji ruchowych, kierunków i powtórzeń. Zastosowanie chance operations było istotne, aby pozbyć się ograniczeń, gustów i nawyków ruchowych w procesie twórczym. Cunningham używał ich tylko w początkowej fazie tworzenia.
JOHN CAGE – kompozytor i partner Cunninghama, znany z eksperymentów z preparowanym fortepianem, a także z używania przedmiotów codziennego użytku jako instrumentów. Twórca chance music, nowego postrzegania kompozycji zaczerpniętego z filozofii Dalekiego Wschodu i chińskiej Księgi przemian I Ching, mówiącej o wróżeniu metodami losowymi.
choreografia Iza Szostak
wykonanie Iza Szostak, Kuba Słomkowski
muzyka Kuba Słomkowski
światło Karolina Gębska
przestrzeń Iza Szostak, Kuba Słomkowski
produkcja Komuna//Warszawa przy wsparciu Instytutu Muzyki i Tańca
***
Ramona Nagabczyńska, Re:akumulacja
“Kreacja systematycznie niszczy, usuwa jedno drzewo by następne mogło wyrosnąć na jego miejscu. Ale ludzkość w swojej idealnej postaci by najchętniej zlikwidowała śmierć, rozmnożyła się razy milion, wniosła miasto na mieście oraz zachowała każdy najmniejszy pasożyt przy życiu, aż akumulacja bytu by osiągnęła przerażające rozmiary”
D. H. Lawrence
“W społeczeństwach zdominowanych przez nowoczesne warunki produkcji, całość istnienia prezentuje się jako bezkresna akumulacja spektakli. Wszystko, co niegdyś zostało przeżyte przekształciło się w reprezentację”
“Nowy Jork… jest miastem geometrycznych wysokości, skamieniałą pustynią siatek i krat, piekłem zielonkawej abstrakcji pod płaskim niebem, prawdziwą metropolią, w której człowiek zostaje wyparty z powodu jego własnej akumulacji”.
Roland Barthes
“Z biologicznego punktu widzenia nasz gatunek jest akumulacją eksperymentów przeprowadzonych przez wszystkie udane jednostki od początku istnienia.”
H. G. Wells
„Łacinskie słowo inventario określa zarówno inwencję, jak i inwentarz. W moim inwentarzu jest nie tylko Trisha Brown ale również ileś tysięcy osób na temat Trishy Brown. I jeszcze jest dokumentacja wideo z Trishą Brown, i zdjęcia Trishy Brown, i ileśset tysięcy plików wideo z osobami na temat Trishy Brown, i zdjęć osób na temat Trishy Brown.
Remiksując Trishę Brown można powiedzieć, że remiksuję jej remiksy a co najwyżej, że remiksuję media za pomocą których dotarła ona do mnie. Gdzie jest Trisha w tym gąszczu powieleń? W tej akumulacji cytatów na temat Trishy? Może jest wszędzie. Może rozpłynęła się w bitach i pikselach, w myślach i ruchach, w Twoim ciele i moim”.
Ramona Nagabczyńska
choreografia i wykonanie Ramona Nagabczyńska
muzyka Alexander Zekke
projekcje Miguel Nieto
światła Jan Cybis
produkcja Komuna//Warszawa przy wsparciu Instytutu Muzyki i Tańca
O programie performatywnym Archiwum ciała
