Poznań/Pawilon: Przemek Kamiński, Mateusz Szymanówka, Marta Ziółek „So Emotional”

Cykl Nowe drogi teatru prezentuje polskich twórców młodego pokolenia z pogranicza teatru, tańca, performansu i sztuk wizualnych finansowany ze środków budżetowych Miasta Poznania. Kuratorem jest Stowarzyszenie Korporacja Teatralna. Spektakl So Emotional w choreografii i wykonaniu Przemka Kamińskiego oraz Marty Ziółek, w dramaturgii Mateusza Szymanówki wykorzystuje ruch i muzykę do opowieści o ciele i jego zdolności do działania. Performerzy ukryci za białymi teatralnymi maskami zasiedlają obrazy uniesienia, rozpaczy, gniewu i strachu, żeby zbadać historyczne i współczesne formy emocji oraz ich emocjonalność. Na scenie przywołują dzieła sztuki, memy, gify, sceny z filmów i teledysków, przez cały czas towarzysząc sobie jak cień. Teatr jest „maszyną uczuć”, wytwarzającą i wprawiającą w ruch afekty, emocje i nastroje. Czy we współczesnym teatrze jest jeszcze miejsce na grupową ekstazę i zbiorową histerię?

Choreograficzna dezynwoltura artystów wciąga publiczność we wspólne doświadczanie ulotnej radości zmieszanej z tęsknotą za przeszłością.

Spektakl powstał w ramach cyklu Nowego Teatru Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii.

koncepcja: Przemek Kamiński, Mateusz Szymanówka, Marta Ziółek
choreografia i performans: Przemek Kamiński, Marta Ziółek
dramaturgia: Mateusz Szymanówka
muzyka: Lubomir Grzelak
reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński
wideo: Katarzyna Borelowska

Produkcja: Nowy Teatr w Warszawie przy wsparciu Wyszehradzkiego Programu Rezydencji Artystycznych – Sztuki Performatywne, art quarter budapest i Instytutu Adama Mickiewicza.

Po spektaklu odbędzie się Artist Talk, które poprowadzi Andrzej Pakuła.

Używamy ciała, tańca, współczesnej choreografii do badania i rozbrojenia emocjonalności. Ciało jest medium, w którym najwięcej zostało zapisane. (…) słowo „emocja” pochodzi od łacińskiego e movere, co oznacza „w ruchu”, próbowaliśmy ponownie poruszyć te materiały ikonograficzne.

Przemek Kamiński

„Szybko okazało się, że to, co w XIX wieku proponował Bogusławski, nie różni się od obrazów ze współczesnych teledysków. Nie różni się na przykład zbyt wiele od wijącej się w kabinie prysznicowej Toni Braxton w klipie do Un-Break My Heart. (…) teatr jest przedłużeniem internetu albo jego trudną do zaktualizowania wersją.”

Mateusz Szymanówka

Ciało, które nie chce znaczyć.

Anka Herbut, Rozmowa z Przemkiem Kamińskim i Mateuszem Szymanówką, „Dwutygodnik”.

Przemek Kamiński – performer i choreograf. Ukończył studia na kierunku Dance, Context, Choreography w HZT Inter-University Centre for Dance Berlin. Pracuje zarówno w kontekście sztuk performatywnych, jak i – wizualnych. Interesuje go choreografia rozumiana jako poszerzona praktyka, która przejawia się w wielości formatów i mediów. Jako tancerz regularnie współpracuje z berlińską choreografką Isabelle Schad.

Mateusz Szymanówka – dramaturg i kurator, zajmujący się współczesnym performansem, tańcem i choreografią. Studiował kulturoznawstwo, wiedzę o teatrze i wiedzę o tańcu w Warszawie i Berlinie. Jako kurator przygotowywał projekty i programy m.in. dla Teatru Studio w Warszawie i Instytutu Muzyki i Tańca (Scena Tańca Studio, 2016), Galerii im. Jana Tarasina w Kaliszu (Powrót (do) przyszłości, 2016), Muzeum Sztuki w Łodzi (wystawa Układy odniesienia. Choreografia w Muzeum – wspólnie z Katarzyną Słobodą, 2016).

Marta Ziółek – choreografka i performerka. Studiowała na wydziale choreografii w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie i na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Była stypendystką m.in. danceWEB na ImpulsTanzFestival w Wiedniu i The Amsterdam Fund for the Arts. Za spektakl Zrób siebie została nagrodzona na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Reżyserskiej INTERPRETACJE w Katowicach w kategorii „Młode Interpretacje”. Razem z Alexem Baczyńskim-Jenkinsem jest współtwórczynią przestrzeni Kem w Warszawie.

Bilety: