Brała udział w warsztatach, projektach oraz współpracowała z takimi choreografami i teoretykami, jak Bojana Cvejić, DD Dorvillier, Deborah Hay, Maria La Ribot, Trajal Harrell, Benoit Lachambre, Ann Liv Young, Xavier Le Roy, Meg Stuart, Lisa Vereerthrugghen.
Swoje prace pokazywała między innymi w Holandii, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Stanach Zjednoczonych, Hiszpanii oraz na najważniejszych przeglądach tańca i festiwalach tanecznych w Polsce, między innymi w cyklu RE//MIX Komuny//Warszawa, na Przeglądzie Nowego Tańca w Warszawie, festiwalu Ciało/Umysł czy w Lublinie na Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Tańca.
W 2011 była stypendystką prestiżowego stypendium Dance Web na ImpulsTanzFestival w Wiedniu. W 2012 uczestniczyła w europejskiej platformie „Europe in Motion”, przeznaczonej dla młodych wschodzących choreografów. W 2013 została stypendystką the Amsterdam Fund for the Arts. Jej prace były koprodukowane przez
Artystka współpracowała z profesjonalistami i artystami różnych dziedzin sztuki, m.in. Aleksandrą Hirszfeld (nad interdyscyplinarnym projektem Monadologia, realizowanym w Warszawie), Anną Karasińską czy Joanną Hawrot, a także wieloma tancerzami i choreografami, m.in.: Przemkiem Kamińskim, Karoliną Kraczkowską, Agnieszką Kryst.
W swojej pracy Marta Ziółek skupia się poszerzaniu pola praktyki choreografii. Jej interdyscyplinarne podejście bada granice pomiędzy sztukami wizualnymi, performansem i choreografią.
Jako choreografka artystka testuje performatywne granice i uwarunkowania wolności działania w choreografii. Interesuje ją eksponowanie, demaskowanie i gra z nakazem, poleceniem, nadzorującą siłą, będących nieodłączną częścią praktyki choreograficznej. Kluczową częścią myślenia Ziółek o tańcu jako formie sztuki jest sposób, w jaki ciała oddziałują na siebie i otoczenia, jak są dyscyplinowanie i wystawiane podczas wykonywania akcji, w ruchu. Interesuje ją kreowanie sytuacji, kinetycznych wydarzeń, tańczenie w poszerzonym polu obrazu i rzeźby. Ziółek traktuje performans jako konkretny sposób rekonfiguracji historii i cielesności, pracy z ucieleśnieniem, jego reprodukcją, ale również z odcieleśnieniem (alienacją). Według artystki choreografia jest eksperymentalną praktyką, która poprzez uruchamianie form myślenia w ruchu wciąż musi redefiniować własne granice.
Jest autorką prac: Pixo, Zrób siebie, To, Black on Black, Pamela, Trucizna, Monstera, LARVA, Panie władzo, to są tylko tańce, Wolne ciała.
Marta Ziółek „WOLNE CIAŁA”. Fot. Witek Orski. Na zdj. Marta Ziółek
Na zdjęciu: Marta Ziółek. Fot. Patrycja Płanik.
Na zdjęciu: Marta Ziółek. Fot. Patrycja Płanik/Maat Festival.
Na zdjęciu: Marta Ziółek. Fot. Witek Orski.
Na zdjęciu: Spektakl „TO” Marty Ziółek. Fot. Marta Ankiersztejn
Przemek Kamiński, Mateusz Szymanówka, Marta Ziółek „So Emotional”. Fot. Katarzyna Szugajew
Marta Ziółek "To", fot. Tomasz Ćwiertnia
Marta Ziółek vel Mc Ratlady „Nawiedzenia i ekstazy na placu”, fot. materiały organizatora
Anka Herbut, Marta Ziółek „Panie władzo, to są tylko tańce”. Fot Sisi Cecylia
Anka Herbut, Marta Ziółek „Panie władzo, to są tylko tańce”. Fot Sisi Cecylia
