Zdjęcie z próby. Fot. Marta Ankiersztejn.
Złote demony zostały zainicjowane przez Marię Stokłosę, która wiosną 2015 roku zaproponowała współpracę dwóm choreografkom i performerkom: Magdalenie Ptasznik i Marcie Ziółek. W pracy nad tym projektem korzystają z metod terapii tańcem, książek Anny Halprin (choreografki, zajmującej się uzdrawiającą pracą z ciałem), szamańskich tańców żywiołów i kart tarota.
Złote demony to spektakl, który nie dąży do krystalizacji, ani ostatecznej wersji, ale rozwija się, aktualizuje i zmienia. Złote demony są powracającym pytaniem o to, co jest „pod powierzchnią”. Jest to spotkanie z nieznanym i obcym w sobie. Zbliżanie się do niego i oddalanie. Złote demony to poszukiwanie relacji między podświadomością, ruchem, kobiecym ciałem, jego reprezentacją, choreografią i życiem.
„ Przywołujemy złote demony, żeby oświetliły swoim blaskiem nasze pragnienia i lęki. Dążymy do pełni i szczęścia. Fascynujemy się śmietniskiem obrazów i emocji, na które nie mamy czasu zwrócić uwagi, a które nie dają nam spokoju – śmietniskiem archetypów, ikon pop kultury, postaci z bajek, które nas zamieszkują. Czcimy złote demony, przywołujemy je. Kpimy z nich, boimy się.”
Bilety (normalny/ulgowy/wejściówka): 30 zł/20 zł/15 zł
Koncepcja: Maria Stokłosa
Choreografia/wykonanie: Magdalena Ptasznik, Maria Stokłosa, Marta Ziółek
Gościnnie w spektaklach 13 i 14 lutego 2017 występuje Katarzyna Sitarz.
Produkcja: Nowy Teatr
Koprodukcja: Fundacja Burdąg, Centrum w Ruchu
Wsparcie: Wawerskie Centrum Kultury, Biuro Kultury miasta st. Warszawy w ramach projektu Centrum w Procesie oraz Szene Salzburg w ramach sieci APAP.
Premierę uzupełnią wydarzenia towarzyszące:
26 czerwca godz. 14.00
Mezze
Autorski format kameralnych spotkań pospektakowych opracowany i praktykowany w Veem House for Performance w Amsterdamie.
Więcej informacji
Wstęp wolny, obowiązują zapisy, liczba miejsc ograniczona
27 czerwca godz. 18.00
Warsztaty tańca
Warsztaty otwarte dla wszystkich.
Wstęp wolny, obowiązują zapisy, liczba miejsc ograniczona
***
Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii
Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.
Cykl sześciu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.
Aktywizm tańca
Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.
Przestrzenie choreografii
Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.
Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.
W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.
Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.
AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.
Facebook: https://www.facebook.com/events/210445039329747/
Nowy Teatr: http://www.nowyteatr.org/pl/event/aktywizm%20ta%C5%84ca
Rezerwacje biletów: 22 379 33 33
Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com
