Jej twarz miała taki specyficzny, napięty wyraz, który czasem cechuje neurotyków, czasami oznacza głód płciowy, a czasami jest po prostu spowodowany intensywnym uprawianiem diety
(Długie pożegnanie, R. Chandler)
Moskwa – duet tancerki i pianistki. Skupiona, minimalistyczna, nielinearna narracja inspirowana Trzema siostramiCzechowa i postacią Vivien Leigh. Tematem jest szaleństwo potraktowane jako teatralna forma, gest sztuczności doprowadzony do maniakalnej precyzji. Taniec i muzyka Mortona Feldmana zazębiają się możliwie najściślej tworząc polifoniczną strukturę na granicy ekspresji i autyzmu.
Reżyseria: Wojtek Klimczyk
Choreografia i taniec: Dominika Knapik
Muzyka: Morton Feldman Palais de Mari
wykonanie: Dobrochna KrówkaZrealizowano w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego