Warszawa/Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii: Alex Baczyński-Jenkins „Blask, słaba rozdzielczość”

Zdjęcie: Warszawa/Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii: Alex Baczyński-Jenkins „Blask, słaba rozdzielczość”

Fot. Nowy Teatr.

Wersja do druku

Udostępnij

W ramach cyklu Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii Nowy Teatr zaprasza na spektakl Blask, słaba rozdzielczość Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa. Choreografia ta zaczyna się od Lamentacji z opery Henry’ego Purcella Dydona i Eneasz (1689). Purcell wykorzystał passus duriusculus – barokowy zabieg kompozycyjny znany również jako bas lamentacyjny. Ten fragment melodyczny staje się punktem wyjścia do struktury choreograficznej. Tytułowa słaba rozdzielczość rozmywa kontury podmiotu i jednocześnie przypomina o jego materialności. Praca powstała w 2015 roku jako część programu kuratorskiego Anny Królicy Maszyna choreograficzna w krakowskiej Cricotece.

Choreografia: Alex Baczyński-Jenkins
Performens: Paweł Sakowicz, Ramona Nagabczyńska i Jayson Patterson
Kreacja i performans na premierze: Paweł Sakowicz i Natalia Stanińska
Reżyseria świateł: Przemysław Brymkiewicz
Dźwięk: Romain Hamard
Współpraca dramaturgiczna: Krzysztof Bagiński

Produkcja: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA, w ramach projektu  Maszyna choreograficzna 2015

Bilety: 35/25 zł
Wejściówki: 20 zł

***

 

Aktywizm tańca. Przestrzenie choreografii

Kuratorki: Maria Stokłosa/Magdalena Ptasznik/Eleonora Zdebiak.

Cykl siedmiu prac polskich choreografów: Alexa Baczyńskiego-Jenkinsa, Ani Nowak, Oli Maciejewskiej, Anny Nowickiej, Magdaleny Ptasznik, Marii Stokłosy i Marty Ziółek. Prezentacji przedstawień towarzyszyć będą kameralne rozmowy, otwarte autorskie warsztaty z twórcami oraz seria tekstów ukazująca się w „Dwutgodnik.com”.

 

Aktywizm tańca

Mówiąc o choreografii, w kontekście zaproszonych spektakli, odnosimy się do pojęcia aktywizmu – stanowiskagłoszącego pierwszeństwo aktywności i zmiany przed trwałością i stałością. Aktywizm nie odnosi się tutaj do społecznego, politycznego zaangażowania poprzez podejmowanie konkretnej tematyki. Mamy na myśli postawę skupioną na prowokowaniu ruchu i wprowadzaniu w ruch. Choreografia, którą chcemy prezentować przyjmuje jako warunek zmienność i niestabilność. Nie poddaje się jednej konwencji teatralnej, lecz poszukuje i proponuje sposoby ucieleśniania, podążające za logiką konsekwentnych dociekań. Dąży do poszerzania granic form tworzących znaczenia. Prowokuje i aktywuje odmienne sposoby postrzegania i doświadczania ruchu, a przez to ciała, przestrzeni, czasu, przedmiotu i ich wzajemnych relacji. Proponujemy przeniesienie uwagi z tego, co ruch w tańcu może reprezentować, oznaczać, na to jak to robi – jak się formuje i manifestuje, jak ulega zmianie i jak zmienia. Zastanawiamy się jakie są obecnie możliwe pola funkcjonowania choreografii.

 

Przestrzenie choreografii

Celem prezentowanego cyklu nie jest (prze)formułowanie definicji tańca, lecz zadanie pytania o to, czym taniec może być i co może robić, jaką siłę performatywną manifestuje. Chcemy także bardziej świadomie wprowadzić w obieg i rozwinąć pojęcie choreografii.

Choreografia, dosłownie oznaczająca zapisywanie tańca, jest obecnie zawłaszczana przez różne dziedziny – od nauk społecznych, po nauki ścisłe i przyrodnicze. W naukach biologicznych mówi się np. o choreografii molekularnej i komórkowej, w fizyce o tzw. n-body choreography, programiści rozwinęli Web Service Choreography Interface – specyfikację, pozwalającą na opisywanie dynamiki interakcji pomiędzy usługami internetowymi. Andrew Hewitt, w książce Social Choreography: Ideology as Performance in Dance and Everyday Movement odnosi się do choreografii jako metody praktykowania ideologii, natomiast powstały we Frankfurcie Institute of Social Choreography bada, w jaki sposób choreografia może przyczyniać się do powstawania nieszablonowych praktyk i systemów społecznych.

W relacji z tańcem choreografia często pozostaje w roli drugoplanowej. Przykładem tego mogą być dopiero niedawno powstałe szkoły choreografii, które przyjmują studentów również bez profesjonalnego wykształcenia tanecznego. Dla nas interesujące jest przeniesienie uwagi z tańca na procesy i praktyki choreograficzne. Choreografię postrzegamy jako technologię działań, komponującą kierunki/ przejawy ruchu w określonych warunkach – nawigującą procesy, formującą akcje, ramującą zdarzenia, organizującą ruch elementów, składających się na tworzoną sytuację.

Proponowany przez nas cykl stawia pojęcie choreografii w centrum uwagi.

AKTYWIZM TAŃCA to przestrzeń dla choreografii.

Patronat medialny: taniecPOLSKA.pl, Dwutygodnik.com

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 19:00

Warszawa: Nowy Teatr, ul. Madalińskiego 10/16.

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close