Warszawa: LimenButoh/performans solo – Sylwia Hanff „Dybuk. Pieśń nad pieśniami” – wersja kobaltowa

Spektakl powstał w ramach projektu artystyczno-badawczego Ślad Innego, zrealizowanego w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2015. Projekt dotyczył związku tańca butoh z Teatrem Miłości i Śmierci Tadeusza Kantora, ujętego pod kontem koncepcji cielesności tancerza/performera jako obecności Innego/Obcego.

DYBUK. ŚLAD INNEGO

Świat kruszy się

Rzeczywistość zapada się, tworzy szczeliny w bycie

Na palcach, na krawędzi, pomiędzy

Życiem i Śmiercią

W obliczu nieskończoności

Śnienie, tajemnica kwiatu

Epifania

Spotkanie w miejscu poza poznaniem

Nie odchodź

Jesteś moją siostrą

Od artystki:

Praca nad spektaklem Dybuk. Pieśń nad pieśniami była dla mnie niezwykłą podróżą w czasie i poza czasem. Figura dybuka wyłoniła się niejako samoistnie i stała się centralną postacią, wokół której zorganizowany został performance. Dybuk to dusza zmarłej osoby, która wchodzi w ciało żyjącego człowieka. Podtytuł „pieśń nad pieśniami” dookreśla horyzont rozumienia noszenia dybuka w sobie. W wielu kulturach jest ono rozumiane jako błogosławieństwo. Inspiracją dla mnie były także: dramat Dybuk Szymona An-skiego i jego duchowe, mistyczne znaczenie oraz oparte na prawdziwych wydarzeniach opowiadanie Hanny Krall pt. Dybuk. Tadeusz Kantor uważał, że Dybuk Szymona An-skiego oddaje istotę jego Teatru Śmierci, chociaż sam nigdy nie zrealizował tego dramatu w swoich przedstawieniach. Poniżej Poezja znaleziona /blackout poetry, autorstwa Sylwii Hanff, która powstała z fragmentu dramatu Dybuk An-skiego.

NIEWIDOMA
tańczyć tobą dokoła
Jeszcze!
we śnie
ciemniało serce
w powietrze daleko…
duchy unoszą ją…
(przerażona) we wszystkich
szczelinach Wszystko widzą
(roztwiera oczy)
dusze ludzi
Świetlane jasnym
(innym tonem) rodzi się życie
nieprzeżyte
Gdzie podziewa się to wszystko? (zamyślona)
pękło
(rozpaczliwie)
(Pauza)
dokończyć modlitwy (Pauza)
tańczyć będzie z duszami
(cicho)
pamiętam oblubieńców we śnie
(Zamyślona)
(zachwiała się)

Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z Jaźnią i jedność Kosmosu w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała umożliwiającym subtelne odczuwanie wewnętrznego i zewnętrznego świata; to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. W tańcu butoh każdy gest,  powolny i wysublimowany, choć niedoskonały, niedopełniony, gest zawieszony pomiędzy widzialnym i niewidzialnym, jak wiersz haiku, staje się wydarzeniem egzystencjalnym i próbą uchwycenia momentu zjawiskowej ulotności, odsyłając jednocześnie do ukrytego bezmiaru niezjawiskowej Pustki.

Sylwia Hanff – pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce(butoh uczyła się u największych mistrzów: Ko Murobushiego, Daisuke Yashimoto, Carlotty Ikedy, Atsushi Takenouchi, Kana Katsury, Tadashi Endo), performerka tearu fizycznego, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, nauczycielka jogi kundalini i medytacji labiryntu, tancerka-mim; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych festiwalach i warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii; uczyła się i występowała ze Studiem Mimów Stefana Niedziałkowskiego w Teatrze na Woli; tańczyła w międzynarodowych projektach tanecznych; była aktorka zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy przy Teatrze Żydowskim w Warszawie,  przez 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Operą Narodową; współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi; mgr filozofii UW; menadżerka kultury – od kilkunastu lat organizuje warsztaty butoh (Atsushi Takenouchi, Kan Katsura, Ken Mai, Joan Laaage); stypendystka Minister  Kultury i Dziedzictwa Narodowego;  od kilkunastu lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i medytacji w ruchu; od 2002 roku prowadzi Teatr Limen Butoh, stworzyła kilkanaście autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji

www.limenbutoh.net

Po spektaklu odbędzie się potkanie-wykład na temat Teatru Śmierci Tadeusza Kantora

UWAGA! Widzowie proszeni są o punktualne przybycie. Osoby spóźnione nie będą wpuszczane na salę.

Miejsce: www.cpk.art.pl