Warszawa/ Placówka/Projekt: Murzynka: „Negronautki” – reż. Wiktor Okwar, chor. Ramona Nagabczyńska

Kim jest negronautka? To podróżniczka po swojej tożsamości, która konstruuje się wobec czarności. Po co przychodzi? Żeby stworzyć polską, czarną narrację, nienaznaczoną historią niewolnictwa i kolonializmu. Czy murzynkę można przestać widzieć?

Prace nad spektaklem poprzedził „casting do roli murzynki” oraz akcja crowdfundingowa.

Do udziału w castingu zostały zaproszone tylko białe osoby. Uczestników proszono między innymi o wcielenie się w „rolę murzynki”. Skojarzenia, schematy i stereotypy, pozwoliły zbudować figurę czarnej bohaterki. W castingu wzięło udział prawie 100 osób. Do dalszego udziału w projekcie wybrano dwoje performerów.

II etap to kampania crowdfundingowa Send me back to Africa. Była ona odpowiedzią na ksenofobiczne pragnienia, aby osoby czarnoskóre miały swoje terytorium, a nie żyły w Polsce. Zebrane pieniądze miały zostać przeznaczone na stworzenie organizacji, która zajmie się wysyłaniem/odsyłaniem czarnych osób mieszkających w Polsce do krajów afrykańskich. Z potrzebnych 12 tys. zł zebrano 30 zł i prawie 800 rasistowskich komentarzy pod artykułami w mediach elektronicznych, które informowały o „nietypowej zbiórce”.

Zarówno casting, jak i akcja crowdfundingowa – oparte, co oczywiste, na mechanizmach prowokacji – posłużyły jako punkt wyjścia i bogaty materiał do pracy nad spektaklem Negronautki. Organizatorzy chcą porozmawiać w nim o czarności inaczej niż przez pryzmat rasizmu. Nie chcą wykorzystywać czarności instrumentalnie tylko po to, by opowiadać na przykład o niewolnictwie w Stanach Zjednoczonych. Historia niewolnictwa nie jest historią czarnych Polaków. Rasizm jest tylko jedną z powierzchni tworzących opowieść o negronautkach.

Koncepcja PROJEKTU: MURZYNKA od początku była znana wszystkim realizatorom (zwłaszcza artystkom, które zaangażowały się w kampanię crowdfundingową Send me back to Africa).

Występują: Sylwia Achu, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Bonnie Sucharska, Tomasz Szczepanek
Reżyseria i tekst: Wiktor Okwar
Dramaturgia: Gosia Wdowik
Choreografia: Ramona Nagabczyńska
Wideo: Natan Berkowicz
Scenografia i reżyseria światła: Aleksandr Prowaliński/ Joanna Antoniewicz
Kostiumy: Marcin Kosakowski
Muzyka: Lubomir Grzelak

***

Program „Placówka” Instytutu Teatralnego wspiera poszukiwania teatralne i skierowany jest do artystów oraz grup twórczych o różnorodnym statusie oraz charakterze. „Placówka” ma pomagać w powstawaniu przedstawień, które w sposób znaczący mogą przyczynić się do wzbogacenia polskiego życia teatralnego dzięki oryginalnym propozycjom artystycznym i tematycznym. Zgłaszać można wszystkie odmiany współczesnej sztuki scenicznej, także łączące teatr z tańcem, sztukami wizualnymi, mediami, aktywizmem społecznym, itp.

W II edycji programu, obok projektu Wiktora Okwara, zwyciężył projekt Flaga nr 5 Moniki Drożyńskiej (premierowe pokazy także we wrześniu w Instytucie).

Więcej