Warszawa/Scena dla tańca 2016/Kształt rzeczy daje różne cienie: „Kształt Rzeczy. O węglu i porcelanie” – reż. Rafał Urbacki, chor. Kaya Kołodziejczyk, film: Anu Czerwiński

Kształt Rzeczy. O węglu i porcelanie autorstwa Rafała Urbackiego i Anu Czerwińskiego to przedsięwzięcie z pogranicza filmu, tańca współczesnego, scenografii, pracy naukowej i działań społecznych, kreujące opowieść o pracy kobiet na Śląsku. Nigdy nie zapisana żeńska część procesu technologicznego, zapomniane już kobiece trybiki w maszynie produkcyjnej odzyskują swoje miejsce na industrialnej mapie Śląska. Dawne zakłady pracy: KWK „Katowice” i Fabryka Porcelany „Giesche” zaczynają opowiadać swoje historie od nowa – ustami robotnic: pani Irmy i pani Basi, kształtem węgla i kształtem porcelany. Praca zyskuje status niezacieralnej części miejscowej tożsamości, będąc jednocześnie kontekstem dla przemian dzielnicy, miasta, regionu. Twórcy w zaskakujący sposób zestawiają specyfikę pracy miejscowych kobiet z trudami i staraniami wybitnej polskiej choreografki i tancerki Kai Kołodziejczyk, doskonalącej przez lata swój warsztat i technikę.

Projekt Urbackiego i Czerwińskiego ukazuje mechanizm funkcjonowania pamięci pracy, stanowi unikatową opowieść o dziejach regionu ukazaną za pomocą nowej formy – choreodokumentu. Kształt Rzeczy to kontynuacja ich aktywności artystycznej skupionej wokół Śląska. Autorzy kreują wizję myślenia o mitologii postindustrialnej przestrzeni z perspektywy zapomnianego wkładu kobiet w rozwój regionu. Śląsk poprzez swoją wielowymiarowość po raz kolejny staje się fascynującym miejscem do snucia wciąż nowych historii zakorzenionych w biografiach mieszkańców.

Przed spektaklem zaplanowany jest bezpłatny coaching ruchowy z Rafałem Urbackim.

Więcej informacji

Realizatorzy spektaklu:

produkcja: Centrum Scenografii Polskiej Oddział Muzeum Śląskiego

koncepcja i reżyseria: Rafał Urbacki

choreografia i wykonanie: Kaya Kołodziejczyk

realizacja filmu, zdjęcia, montaż: Anu Czerwiński

światło, asystent kamery: Ewa Włoszczuk

reżyseria światła: Marek Kutnik

współpraca naukowa: Marta Konarzewska, Irena i Roman Gatysowie

w filmie występują: pani Barbara Ropka, była pracownica Fabryki Porcelany „Giesche”/„Bogucice” i pani Irmgard Jaworska, była pracownica KWK „Katowice”

tancerki w filmie: Natalia Handzlik, Katarzyna Koziorz

producent wykonawczy z ramienia Muzeum Śląskiego: Marlena Hermanowicz

asystent produkcji: Radosław Lis

asystent planu: Marceli Michalik

obecna w procesie: Sonia Egner

współpraca: DR Silesia, Fundacja Giesche, MDK „Bogucice-Zawodzie”

czas trwania: ok. 60 min

premiera: 25.05.2015, Muzeum Śląskie, Katowice

Projekt zrealizowany w ramach 3. edycji Festiwalu Nowej Scenografii 2015 – cykl Mitologie Industrialnej Przestrzeni przy wsparciu Unii Europejskiej w ramach projektu SharedSpace (Praskie Quadriennale).

Działanie zainicjowane i prezentowane w przestrzeniach byłej KWK „Katowice”, a obecnie siedziby Muzeum Śląskiego.

Prezentacje spektakli w ramach projektu Kształt rzeczy daje różne cienie realizowane są  we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2016.

Więcej na stronie: www.scenadlatanca.pl

Kształt rzeczy daje różne cienie to program prezentacji choreodokumentu Kształt Rzeczy. O węglu i porcelanie autorstwa Rafała Urbackiego, Kai Kołodziejczyk i Anu Czerwińskiego. Projekt powstał w miejscu szczególnym – Muzeum Śląskim, którego nowa siedziba znajduje się w samym sercu byłej kopalni KWK „Katowice”. Projekt stanowi część kompleksowego i długofalowego programu edukacyjnego poświęconego refleksji nad systemem kultury zbudowanym wokół przemysłu i nad kontekstem postindustrialno-społecznym, cywilizacyjnym a także urbanistycznym. Pokazy dedykowane są miejscowościom, dla których temat pracy, Śląska i ciała kobiety może stanowić ciekawy aspekt do dyskusji o tożsamości.

Przedsięwzięcie zrodziło się w wyniku rocznej pracy nad tematem obecności kobiet w byłej KWK „Katowice” i Porcelanie Bogucice. Dwie bohaterki – dwie materie – dwie przestrzenie. Całość to forma łącząca choreografię, dokument filmowy i wideo-art. Skupia się na zapomnianych śląskich zawodach związanych z zakładami pracy, które przestają istnieć ze względu na zmiany w regionie, a ich opuszczone przestrzenie mija się dziś z obojętnością. Prezentuje mechanizm funkcjonowania pamięci pracy, która jest jednocześnie wyjątkową opowieścią o historii regionów. Twórcy podejmują próbę jej uniwersalizacji za pomocą nowych mediów, nowej formy – choreodokumentu.

Producent projektu: Centrum Scenografii Polskiej, Oddział Muzeum Śląskiego
Kuratorka projektu: Marlena Hermanowicz