Dąbrowa Górnicza: Sticky Fingers Club „Glory Game” – konc. i chor. Dominik Więcek

Pierwsze nowożytne igrzyska olimpijskie zbiegają się w czasie z wynalezieniem kinematografu, co całkowicie przekształciło sposób uczestnictwa w sporcie i jego odbiór. Porządek mediów zdobywa panowanie nad porządkiem zawodów sportowych. Pod kamerę i teleuczestnictwo widza zmieniane są zasady i reguły dziedzin olimpijskich. Zabiegi związane z prezentacją ruchu: zwolnione i przyspieszone temu, powtórki, zbliżenia, czy gwałtowne zmiany punktów widzenia działają na widza jak wciągający serial i mają elementy melodramatu.

W centrum tego wszystkiego jest ciało, od którego zasady gry nieustannie wymagają coraz więcej. Nowoczesny sport nakłada na zawodników skrajne obciążenia przekraczające biologiczną wydolność organizmu. Citus – altius – fortius (szybciej – wyżej – silniej).

Twórcy

Koncept i choreografia: Dominik Więcek
Kreacja i performance: kolektyw Sticky Fingers Club w składzie: Daniela Komędera, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska oraz
 Natalia Dinges i Piotr Stanek
Opieka dramaturgiczna: Konrad Kurowski
Scenografia: Mateusz Mioduszewski
Kostiumy: Weronika Wood
Muzyka: Przemek Degórski
Reżyseria oświetlenia: Piotr Pieczyński
Produkcja: Komuna Warszawa

Specjalnie podziękowania dla osób, z którymi praca była dla twórców inspiracją, wśród których znaleźli się: Paweł Wysocki, Johnny Blade, Biesiad Strong. Podziękowania należą się również dla Lubelskiego Teatru Tańca i Centrum Kultury w Lublinie.

Fragment recenzji

W sporcie zawsze chodzi o to, żeby zrobić coś szybciej, wyżej, mocniej, lepiej. Konkurowanie i dążenie do perfekcji zajmuje całe życie a rywale tylko czekają na najdrobniejsze potknięcie. Ktoś kto był sojusznikiem może nagle stać się wrogiem. A wszystko dla kilku sekund sławy. Glory Game z choreografią Dominika Więcka to zjawiskowe studium tego przypadku.

Glory Game to przede wszystkim niesamowicie hipnotyzujący i perfekcyjny ruch w prawie bezruchu. Szóstka performerów przez cały spektakl porusza się w slow motion. Zupełnie nagie, atletyczne ciała przywodzą na myśl starożytne olimpiady. Mimo zwolnionego tempa mięśnie znajdują się w napięciu towarzyszącym tytanicznej pracy, jaką wykonuje organizm w czasie biegu. Zawodnicy poruszają się po scenie w kształcie kwadratu wysypanym piaskiem, od prawej do lewej i z powrotem. (…) W Glory Game nie da się oderwać wzroku od performerów nawet na sekundę. Choć inspiracją dla twórców byli sportowcy, nie można zapominać, że tancerze i tancerki wykonują często równie tytaniczną pracę. Ciężko trenują, próbują nowych rozwiązań, nieustannie pracują z ciałem i materiałem do kolejnych spektakli by pojawić się z nim na scenie zaledwie kilka razy. Tymczasem kolektyw Sticky Fingers Club zaprezentował kolejny fantastyczny tytuł po Sticky Fingers Club i Valeska, Valeska, Valeska, które zdecydowanie powinny być grane częściej.

Kinga Senczyk

Całość recenzji: https://popkulturowcy.pl/2023/12/19/glory-game-recenzja-spektaklu/

Spektakl Glory Game został wybrany do prestiżowej sieci Aerowaves, która co roku promuje najciekawsze prace młodych choreografów z całej Europy. Spektakl został zaprezentowany podczas Spring Forward Festival w Gorycji we Włoszech. Dodatkowo Glory Game w koncepcji i choreografii Dominka Więcka i w wykonaniu kolektywu Sticky Fingers Club w składzie: Daniela Komędera, Dominika Wiak, Dominik Więcek, Monika Witkowska, Natalia Dinges i Piotr Stanek znalazło się również w podsumowaniu „Najlepszy, najlepsza, najlepsi w sezonie 2023/2024” magazynu „Teatr”, zarówno w kategorii: najlepsza choreografia, jak i w kategorii: najlepszy spektakl taneczny.

Prezentacja spektaklu odbywa się w ramach programu Teatr Polska, organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.