Autor: Natalia Szafrankiewicz

Wrzesień to ważny czas w kalendarzach ludzi tańca w Trójmieście. W tym roku po raz czternasty szczególnie często, może nawet codziennie, przekraczali próg  Żaka, by uczestniczyć w Gdańskim Festiwalu Tańca. Jeszcze zanim rozpoczęły się festiwalowe prezentacje, przez trzy dni można było uczestniczyć w otwartych rozgrzewkach z Orly Portal i jej tancerzami. Spektakl Orly Portal Company otwierał tegoroczny festiwal. Dla szczególnie wytrwałych widzów organizatorzy przewidzieli dziesięć wieczorów wypełnionych ruchem – zarówno przedstawieniami grupowymi, jak i pracami solowymi wybranymi do prezentacji podczas konkursu Solo Dance Contest.  Rokrocznie na GFT można się spodziewać spotkania różnych form, estetyk, sposobów myślenia o ruchu i tańcu....

Twórcy Sopockiego Teatru Tańca, Joanna Czajkowska i Jacek Krawczyk, często sięgają po inspiracje do tekstów kultury, by za pośrednictwem zawartego w nich ładunku intelektualnego snuć opowieści o otaczającym nas świecie, dyskutować z nim. Po literaturę sięgnęli, pracując nad spektaklami Bestiarium. Nienasycenie czy Wszystko co widać. OHIO. Malarstwo zainspirowało ich do stworzenia Melencolii czy Dyskretnego uroku Picassa. Ideę Teatru Okrucieństwa Antonina Artauda zawarli w 2 twarzach. Ukłon sztuce dziesiątej muzy składają chociażby w spektaklu Coś pięknego, inspirowanym twórczością Felliniego, a także przy okazji ostatniej premiery 7 pieczęci, punktem wyjścia do której jest film Ingmara Bergmana z 1957 roku pt. Siódma pieczęć. Choć jest...

Tegoroczna, dwunasta edycja Gdańskiego Festiwalu Tańca przebiegła zupełnie inaczej niż dotychczas. Wizytówka Festiwalu – konkurs dla solistów – zamienił się w trzy bloki projekcji wideo. W hallu i w kawiarni Klubu Żak nie można było tym razem usłyszeć tego przyjemnego gwaru i mieszanki języków, ani zobaczyć wszystkich tych ludzi, którzy rokrocznie przyjeżdżali z całej Europy, a nawet świata na Solo Dance Contest. Prezentacje festiwalowych spektakli również odbyły się w niecodziennych okolicznościach. Liczebność widowni ograniczona o połowę spowodowała, że każdy spektakl prezentowano dwukrotnie. Mimo to lub dzięki temu 12. GFT był edycją premier, w tym trzech powstałych w ramach rezydencji w...

Rozmowa w kuluarach kończącej się powoli Platformy Tańca prowadzona przez adeptów krytyki tanecznej[1]. − O którym spektaklu będziecie pisać? – Po kolei pojawiają się deklaracje, drobne, nie zdradzające konkretów wyjaśnienia. Przychodzi moja kolej. Lekko zaniepokojona, że nikt nie wspomniał tytułu, który ja wybrałam (wiadomo, co to oznacza), zaczynam powoli: − Myślałam też o Mute, ale… − dodaję szybko − …będę pisać o KIO in Motion. Obok mnie – jak eureka – pada sformułowanie: − A! I jeszcze to?! Zaintrygowało mnie to „to”, więc słucham dalej. I tutaj, z zadziwieniem, u większości moich rozmówców zauważam poruszenie. Radość? Rzec można nawet –...