Ludzie tańca

Zdjęcie: Iwona Pasińska

Fot. z materiałów artystki.

Wersja do druku

Udostępnij

Iwona Pasińska – choreograf, dramaturg ruchu, teatrolog, dyrektor artystyczny Movements Factory, współzałożyciel Fundacji Movements Factory, dyrektor Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego

 

Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi, ukończyła filologię polską ze specjalizacją teatrologiczną na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w Katedrze Dramatu i Teatru obroniła doktorat z obszaru doświadczenia ciała w teatrze współczesnym z perspektywy teatru tańca; badaczka ruchu i ekspresji ciała w przestrzeniach performatywnych.

 

Od 1997 roku pierwsza solistka Polskiego Teatru Tańca – Baletu Poznańskiego. W 1998 roku została laureatką Medalu Leona Wójcikowskiego dla najwybitniejszego tancerza młodego pokolenia. W PTT tańczyła główne lub solowe role w choreografiach m.in.: Ewy Wycichowskiej (Niebezpieczne związki, Daina, Trans…Nieprawdziwe zdarzenie progresywne, Carpe Diem, Wiosna Effatha), Jacka Przybyłowicza (Naszyjnik gołębicy, Barocco), Rafała Dziemidoka (Medea), Magdaleny Reiter (36,5°), Matsa Eka (Pół dnia Północy), Yossi Berga (Wo-man w pomidorach), Birgit Cullberg (Romeo i Julia), Virpi Pahkinen (Zefirum), Susanne Jaresand (En face), Thierry Vergera (Lato), Greya Veredona (Sługa dwóch panów), Jerzego Makarowskiego (Carmen). Z PTT była związana do 2008 roku.

 

Od 2002 roku zajmuje się kompozycją ruchu, dramaturgią ekspresji ciała oraz   choreografią. Jej zainteresowania scaliły trzy premiery w Atelier Polskiego Teatru Tańca: Gra I.Czas, Moment:gra (dwójka), Gramy x3 oraz współpraca z Teatrem Witkacego w Zakopanem.

 

Wspólnie z producentem i animatorem kultury Marcinem Maćkiewiczem w 2008 roku założyła kolektyw Movements Factory, z którym zrealizowała projekty: Pustynia pary (Archipelag Malta 2008), z Czesławem Mozilem Gramy 4 U (w ramach madeinpoznan.doc, 2009), czy w przestrzeni publicznej – Saligia. 7 grzechów miejskich (festiwal Malta – blok Nowe Sytuacje, 2009). W 2010 roku razem z Movements Factory przygotowała dwa spektakle:  Trop: DaNce as Art (premiera w Teatrze Wielkim w Poznaniu) –  spektakl wyróżniony przez miesięcznik Teatr za najciekwasze wydarzenie w obszarze teatrów tańca w 2010 roku oraz BodyLand (powstały na zaproszenie Teatru 8 Dnia w ramach projektu Drugie miasto).

 

Jako choreografka lub dramaturg ruchu od 2010 roku stale współpracuje z teatrami dramatycznymi, operowymi oraz altnernatywnymi, wśród których są m.in.: Teatr Wielki w Poznaniu (tu także reżyseria Piotruś i wilki), Teatr Wybrzeże, Teatr Współczesny w Szczecinie, Teatr Ochoty w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Opera Nova w Bydgoszczy, Teatr Lubuski w Zielonej Górze, Teatr Modrzejewskiej w Legnicy. W teatrze dramatycznym pracowała m.in. z Marcinem Liberem (Makbet, III Furie, Aleksandra. Rzecz o Piłsudskim), Piotrem Kruszczyńskim (Wszystko, co chcielibyście powiedzieć po śmierci ojca, ale boicie się odezwać, Człowiek z Bogiem w szafie), Igorem Gorzkowskim (Burza, Starucha, Zaćmienie, Wariat i zakonnica, Kalino malino czerwona jagodo, Bartoszem Frąckowiakiem (Ksiądz H., czyli Anioły w Amsterdamie). Jej spotkanie z operą zaowocowało współpracą z takimi reżyserami jak: Natalia Babińska (Halka, Demetrio), Ignacio Garcia (Hamlet), Michał Znaniecki (Bal maskowy, Mandragora), Monika Dobrowlańska (Ophelia), Piotr Bogusław Jędzrejczak ((Św. Franciszek i wilk z Gubio). Zagrała również w spektaklach dramatycznych m.in Piotra Kruszczyńskiego (Histericon, Teatr Polski, Poznań), Macieja Prusa (Dziady, Teatr Polski, Poznań), Andrzeja Dziuka (Szekspir… albo co chceta), Jana Szurmieja (Krwawe gody). Była także asystentką Claudii Castellucci z Societas Raffaello Sanzio przy spektaklu Święto wiosny.

 

W 2011 roku była współautorka opracowania koncepcji ceremonii przedmeczowych dla Euro 2012 /UEFA. W 2012 roku przygotowała choreografię do Poznańskich Ceremonii Przedmeczowych Euro 2012.

 

Jej ostatnia autorska realizacja z 2013 roku Święto wiosny <6,6/66>, powstała w ramach rezydencji artystycznych w „Laboratorium CK Zamek” w Poznaniu, zakładała uruchomienie kreatywnych bodźców w uczestnikach w obszarze trzech pól: ekspresji ciała, ekspresji głosu oraz wizualizacji. Projekt skierowany był do amatorów (seniorów +66 oraz juniorów -6), a jego pośrednim celem było opracowanie metod uwalniających twórczy potencjał w osobach bez artystycznego doświadczenia.

 

Zainteresowania artystki skoncentrowane na ekspresji ciała oraz przebiegach ruchowych tworzą obszary, w których ważne są dla niej spotkania z wykonawcami również spoza profesjonalnego świata tańca oraz teatru.

 

Fot. z materiałów artystki.

powiązane

Zespoły

Organizacje

Festiwale

Wydarzenia

Bibliografia

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close