Kraków/Zamówienia choreograficzne 2020/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: „Kantor. Burza” – chor. Anna Godowska, reż. Sławomir Krawczyński

Wersja do druku

Udostępnij

Krakowska Cricoteka zaprasza na premierę spektaklu Kantor. Burza. Spektakl duetu twórczego Anna Godowska (choreografia) i Sławek Krawczyński (reżyseria) to taneczna podróż w głąb świata Tadeusza Kantora. Podróż będąca efektem fascynacji twórczością artysty oraz głębokiej intuicji, że istnieją w niej ciągle żywe źródła nowych artystycznych możliwości. Trudno się z tym przekonaniem nie zgodzić, zwłaszcza że coraz wyraźniej nasza rzeczywistość implikowana jest doświadczeniem przeszłości wnikającym z niej gniewem, który pociąga za sobą lęk o przyszłość. W tym kontekście premiera doskonale wpisuje się w tegoroczny program Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń którego kuratorami są Paweł Łyskawa i Eryk Makohon rozpięty pomiędzy wspominanie, bycie tu i teraz a wizję tego, co może nadejść. Dzisiaj kolekcjonujemy to, co jutro stanie się częścią wczoraj.

Trudne przeszłości, niepewne przyszłości hasło przyświecające aktualnym działaniom Cricoteki podkreśla główne wyzwanie projektu Kantor. Burza, przed którym stoją jego twórcy oraz biorący w nim udział artyści: przeniesienie idei teatru śmierci do współczesnej praktyki scenicznej. To z kolei prowokuje pytanie o sposób, w jaki wspomniane idee mogą objawić się w dzisiejszej rzeczywistości oddalonej w czasie od traum XX wieku, zorientowanej na wygodne życie, nastawionej na technologiczny, cyfrowy postęp. Jak wyglądałaby przestrzeń tych wzajemnych przenikań

Odpowiedzią jest teatr Kantora:

Jest to świat i czas, gdzie wszystko dzieje się NARAZ,

gdzie dla naszej pragmatycznej CODZIENNOŚCI

wszystko okaże się bezskuteczne,

bezcelowe,

jakieś niepoważne,

gubiące się w sprzecznościach.

Spektakl Kantor. Burza jest poszukiwaniem czasoprzestrzeni, usytuowanej pomiędzy życiem a śmiercią, przeszłością a teraźniejszością. Czasoprzestrzeni, którą najlepiej oddaje zjawisko śnienia. W tym sensie teatr Krawczyńskiego i Godowskiej staje się pracą z nieświadomością i snem.

Inspiracją do powstania spektaklu była nie tylko twórczość, którą Tadeusz Kantor po sobie pozostawił, ale również bezpośrednie doświadczenia dwójki twórców z jego teatrem:

W 1990 roku o ile dobrze pamiętam w warszawskim klubie Stodoła obejrzałem spektakl Nigdy tu już nie powrócę Tadeusza Kantora. Nawet dzisiaj, po tylu latach, nie potrafię w pełni oddać w słowach tego doświadczenia. Było ono zarazem duchowym, jak i fizycznym doznaniem, mającym w sobie coś z ekstazy, w której śmiech, tragizm, pulsowanie i rytmiczność życia oraz jego groza łączą się w nierozerwalną całość. Nidy później nie znalazłem w teatrze podobnych przeżyć.

Teatr Kantora był jedną z najważniejszych inspiracji, które poprowadziły mnie ku poszukiwaniom metody w obrębie pracy ze snami i nieświadomością. Kantor. Burza stanowi domknięcie pewnego długiego etapu mojej twórczości. Jest czymś, w rodzaju powrotu do źródeł, a zarazem podziękowaniem i hołdem, jaki chciałbym złożyć wielkiemu artyście, któremu tak wiele zawdzięczam.

Sławek Krawczyński

W pracy nad spektaklem Kantor. Burza Krawczyński i Godowska sięgają po wypracowane przez siebie, autorskie metody. Nazwana przez nich Świętem snów wyrosła z mocnych inspiracji psychologią analityczną C.G. Junga oraz psychologią procesu A. Mindella. Polega ona na wniknięciu w interesujący nas aspekt świata za pomocą pracy ze snami i nieświadomością, na próbie doświadczania ukrytych tam, często zaskakujących, treści.

Sposób oraz struktura pracy nad spektaklem Kantor. Burza przypomina wcześniejsze projekty dwójki artystów: Niżyński. Święto snów, Bataille i świt nowych dni, Simone każdy z nich odnosił się do realnych postaci, ich życia i twórczości. Dlatego materiałem źródłowym do powstania i realizacji Kantor. Burzy stały się zapisy spektakli Kantora, fragmenty prób, teksty, malarstwo, rysunki. Z kolei bardzo ważnym tropem interpretacyjnym, prowadzącym w głąb tej, sztuki mit orficki:

Jan Kott w jednym ze swoich tekstów porównał Kantora do Charona, przewożącego ludzi i z powrotem przez wody Styksu. Moim zdaniem trafniejsze byłoby porównanie Kantora do Orfeusza, który swoją sztuką, nie tylko symbolicznie, ale wprost i konkretnie czyli tak jak człowiek stojący naprzeciw innego człowieka rzuca wyzwanie Śmierci. To coś więcej niż artystyczny gest.

Anna Godowska, Sławek Krawczyński

reżyseria: Sławek Krawczyński

choreografia: Anna Godowska

występują: Natalia Dinges, Daniela Komędera, Paweł Łyskawa, Piotr Skalski, Magdalena Skowron, Bartosz Ostrowski

reżyseria świateł: Ewa Garniec
kostiumy: Joanna Jaśko-Sroka
kuratorzy projektu: Eryk Makohon, Paweł Łyskawa

koordynatorka projektu: Izabela Zawadzka

promocja: Marzena Boniecka boniecka@cricoteka.pl / tel. 506164326
producent: Cricoteka

współproducenci: Instytut Muzyki i Tańca, Krakowski Teatr Tańca

partner projektu: Fundacja PZU

Bilety dostępne na stronie: https://bilety.cricoteka.pl/

Spektakl współorganizowany przez Instytut Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia Choreograficzne 2020.

Projekt finansowany jest ze środków Fundacji PZU.