Poznań: „Projekt Yanka Rudzka: Wielogłos” – pomysł: Joanna Leśnierowska

 Spotykamy się w praktyce i praktykujemy spotkanie.

Tańcząc  na ramionach przodków,

zanurzamy się w teraźniejszości.

I transformujemy jutro.

Od twórców:

Spektakl Wielogłos jest twórczą kontynuacją  projektu, jaki wiosną 2016 roku odbył się w brazylijskim Salwadorze de Bahia we współpracy z Festiwalem Vivadança.  Inspiracją dla działań było nieoczekiwane odkrycie postaci Yanki Rudzkiej (1916-2008) – polskiej tancerki, która w 1956 roku przybyła do Salwadoru, by poprowadzić pionierską w tamtym okresie Szkołę Tańca Uniwersytetu Federalnego – jeden z najważniejszych ośrodków sztuk scenicznych w Brazylii. Nieznana dotąd w ogóle w Polsce Yanka Rudzka uznawana jest za jedną z najważniejszych postaci brazylijskiego tańca współczesnego – pierwszą, która połączyła tradycję tańca modern z kulturą lokalną o korzeniach afro-brazylijskich.  Jej wiara, że bez pogłębionego rozpoznania tradycyjnych źródeł współczesna kultura nie może się rozwijać stała się punktem wyjścia dla spektaklu Zaczyn, łączącego polskich i salwadorskich tancerzy we wspólnej podróży do źródeł i z powrotem. Spotkaliśmy się w tanecznej praktyce, dla której punktem wyjścia stała się tradycyjna niestylizowana kultura taneczna obu krajów:  brazylijska samba oraz polskie mazurki i oberki.  Jednocześnie powtórzyliśmy programowy gest Yanki Rudzkiej: konfrontując się jednocześnie z własną , jak i obcą nam tradycją, pytaliśmy o możliwe znaczenie tej tradycji dla współczesnej praktyki choreograficznej.

Tym razem pod patronatem Yanki Rudzkiej udajemy się na Wschód, na Kaukaz, proponując ekscytujące spotkanie na przecięciu czterech kultur – polskiej, brazylijskiej, ormiańskiej i gruzińskiej. Inspirującym punktem wyjścia dla spektaklu stanie się tym razem muzyczna koncepcja polifonii – wielogłosu właśnie.  Polifonia, jako ciekawa metafora naszej tożsamości –  zarówno tej kulturowej, jak i narodowej, osobistej i artystycznej, na swój sposób polifonicznej właśnie, bo złożonej z wielu warstw i wielu (często sobie odległych, a nawet sprzecznych wewnętrznie) elementów – prowadzi nas do idei polifonicznego ciała  – ciała współistniejących w nim wielu głosów (tych indywidulanych i tych zapożyczanych ze współczesnej i tradycyjnej kultury); ciała zmagającego się z głosów tych nadmiarem, hałasem, kakofonią. A także do „wielogłosowej” kompozycji ruchu – „melodii” tańca komponowanego przez wiele różnych ciał (głosów) zjednoczonych w tanecznym wirze.

Pogłębiona wielowymiarowa analiza globalnej tanecznej kultury tradycyjnej wyposaża nas w narzędzia i odwagę, by zderzać ze sobą tak z pozoru odległe taneczne światy, jak brazylijska samba, polski oberek, ormiańskie kochari i gruzińskie perchuli.  Rozbieramy jena czynniki pierwsze i we współczesnym kontekście składamy w nowe całości i opowieści. Wierzymy, że choreografia, jak żadna inna sztuka, dzięki swej wielokulturowości i wypracowywanym modelom (współ)pracy, oferuje nam gotowe scenariusze „bycia razem” – wspólnoty opartej na wzajemnym poszanowaniu odmiennych tradycji i współdzielonym systemie wartości. Spektaklem pragniemy tę wielogłosową wspólnotowość kultywować, oddając się jednoczącej, ekstatycznej i transformującej sile tańca.

TEASER: https://vimeo.com/288393048

pomysł: Joanna Leśnierowska

kompozycja: Joanna Leśnierowska & Janusz Orlik we współpracy z tancerzami

taniec: Anderson Danttas,  Helena Ganjalyan, Karen Khachatryan, Agnieszka Kryst, Kote Liparteliani, Janusz Orlik, Neemias Santana, Katarzyna Sitarz, Hasmik Tangyan, Megi Zarkua

wsparcie merytoryczne i trening:  Piotr Zgorzelski (polskie tańce tradycyjne), Artavazd Ayvazyan (tańce ormiańskie),Soso Kopaleishvili (tańce gruzińskie)oraz Katarzyna Sitarz (praca z głosem)

dramaturgia i światło: Joanna Leśnierowska

pejzaż dźwiękowy: Janusz Orlik

oprawa wizualna:  Michał Łuczak

realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski

koordynacja: Harutyun Alpetyan (Armenia) i Salome Sordia (Gruzja)

produkcja: Marta Harasimowicz i Mikołaj Maciejewski/ Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk/ we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w Warszawie oraz East European Performing Arts Platform.

Projekt jest częścią koordynowanego przez Instytut Adama Mickiewicza międzynarodowego programu kulturalnego POLSKA 100, realizowanego w ramach  Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA na lata 2017–2021. Dofinansowano ze środków MKiDN w ramach Programu Wieloletniego NIEPODLEGŁA.