Fot. Jakub Wittchen
Niżyński. Święto snów to nowa inscenizacja przełomowego w historii zarówno muzyki, jak i tańca Święta wiosny Igora Strawińskiego – solo performance, będący podróżą przez odmienne stany świadomości Wacława Niżyńskiego, legendarnego tancerza i choreografa, zrealizowany na podstawie jego Dziennika oraz twórczości.
Dziennik Niżyńskiego stał się dla twórców spektaklu księgą snów, śnionych na jawie i gorączkowo zapisywanych. Analizując te sny, odkrywali pewien wewnętrzny świat, który nieustannie balansuje pomiędzy ekstazą i nicością, a jednocześnie przepełniony jest tęsknotą za dzieciństwem ludzkości, kiedy to ośrodkiem myśli było serce, wspólnota wyrastała z rytualnego tańca, a kontakt z Bogiem był tak bezpośredni jak z drugim człowiekiem. Dramaturgia tego świata znalazła zdumiewający odpowiednik w Święcie wiosny Strawińskiego. Ten utwór zdawał się czekać na interpretację poświęconą Wacławowi Niżyńskiemu. Święto wiosny jako Święto snów.
„Jestem Bogiem w ciele. Wszyscy posiadają to uczucie, tylko nikt się nim nie posługuje. Ja się nim posługuję. Znam jego działanie. Kocham jego działanie”.
Wacław Niżyński: Dziennik
Koncepcja, scenariusz, reżyseria, światło: Sławomir Krawczyński
Taniec: Tomasz Wygoda
Choreografia: Anna Godowska, Tomasz Wygoda / praca z procesem: Sławomir Krawczyński
Muzyka: Święto wiosny Igora Strawińskiego w wykonaniu New York Philharmonic,
dyrygent Leonard Bernstein, nagranie z 1958 roku
Koncepcja kostiumów: Sławomir Krawczyński, Tomasz Wygoda
Konsultacje merytoryczne: Jadwiga Majewska
Konsultacje z psychologii zorientowanej na proces: Agnieszka Wróblewska
Realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski
Projekt graficzny: Marta Bystroń
Produkcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Premiera: 1 września 2013, Stary Browar, Studio Słodownia +3, Poznań
W spektaklu wykorzystane są zremiksowane fragmenty choreografii Niżyńskiego do baletów Popołudnie fauna oraz Święto wiosny.
Premiera zrealizowana w ramach cyklu Co z tym tańcem? dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Podziękowania dla Dyrekcji Opery Narodowej oraz Dyrekcji Polskiego Baletu Narodowego w Warszawie za udostępnienie sal na próby.
Podziękowania dla Ashtanga Joga Studio za pomoc w realizacji projektu.
Specjalne podziękowania dla Margarity Simonowej z Polskiego Baletu Narodowego za konsultacje przy realizacji Tańca Ofiarnego.
