Sopot: Sopocki Teatr Tańca – „TRAKTAT o ESTETYCE. Technika defektów i skaz”

Punktem wyjścia do pracy nad spektaklem były idee artystyczne duetu Merce Cunningham / John Cage. Czysty ruch, który sam w sobie jest interesującym tworzywem, brak „teatralności”, przypadkowość w fazie tworzenia i w fazie prezentacji, z jednoczesną perfekcją i uwagą na detal, równoważność warstwy ruchowej, muzycznej i plastycznej…

Artyści Traktatu o Estetyce. Techniki defektów i skaz czerpią z osiągnięć wybitnych artystów XX wieku, świadomie przesuwając granicę i bawiąc się ideą, by sprawdzić czy na polskiej scenie jest miejsce jeszcze dla tańca. Tańca intelektualnego.

Po spektaklu 6 kwietnia odbędzie się spotkanie z publicznością z cyklu W GŁĄB HISTORII: „Założenia artystyczne spółki Cunninghama / Cage’a po latach. Co znaczą dziś i czy są nadal aktualne?”.

Fragmenty spektaklu

koncept: Jacek Krawczyk
choreografia i taniec: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk, Dorota Zielińska,

Grażyna Słaboń, Magdalena Wójcik, Joanna Nadrowska
muzyka: Bartosz Hervy
wizualizacje: Łukasz Boros
kostiumy: Agnieszka Puławska
światło: Artur Aponowicz
Zdjęcia promujące: Alicja Byzdra

Rezerwacje: sopot.dance.theatre@gmail.com

Bilety w cenie: 30 zł normalny, 20 zł ulgowy

Z recenzji:

 „Sam ruch, tylko tyle? No jak to – tylko tyle. Aż tyle. […]. Traktat o estetyce zaprasza nas jakby w głąb baletowego widowiska, w jego wewnętrzną, rozwijającą się na naszych oczach strukturę. Kiedy oglądamy to przedstawienie, stopniowo wyłącza się w nas narracyjne myślenie, otwiera się przestrzeń dla kontemplacji. Każdy zespół baletowy ma swój jednolity charakter pisma, ma go również Sopocki Teatr Tańca. Oparcie całego widowiska jedynie na czystym ruchu grozi wobec tego monotonią i „Traktat” momentami nad nią balansuje. Nigdy jednak w nią nie wpada. […] Traktat o estetyce. Technika defektów i skaz wypada uznać za duży sukces Sopockiego Teatru Tańca”

J. Zalesiński, Spektakl, który jest samych ruchem,  „Polska – Dziennik Bałtycki”, 25 marca 2013

„Sopocki Teatr Tańca wciąż szuka wyrazistych inspiracji artystycznych, z jednej strony przyglądając się efektom poszukiwań, z drugiej badając środowisko intelektualne odbiorcy. Wypracowana przez Joannę Czajkowską i Jacka Krawczyka formuła tańca estetycznego i estetyzującego nadal dominuje w każdym spektaklu, chęć wyprowadzenia widza poza nawias jego przyzwyczajeń i skojarzeń jest ogromna. Charakterystyczna dbałość o szczegóły spektaklu budowanego na dźwięku, precyzji ruchu, wizualizacjach, kostiumach, charakteryzacji stanowi o wyjątkowości przekazu. […] STT poszukuje sposobów na ujarzmienie własnych, artystycznych przemyśleń w nawiązaniu do mistrzów, jednak z autorskim szlifem. Ich teatr ruchu można określić jako formułę intelektualnej estetyki ciała poddanego dźwiękom i własnej naturze.”

K. Wysocka, Taniec osobny, czyli metaruch STT, „Gazeta Świętojańska”,25 marca 2013