Fot. Przemysław Błaszczak
Interdyscyplinarny projekt REM łączy teatr z choreografią baletową, literaturą, wideo-artem i operą. Zderzone w nim zostaną dwa skrajne doświadczenia, będące jednocześnie podstawowymi formami naszej nieobecności w świecie: sen i śmierć.Pomysłodawcą spektaklu jest Piotr Hull – fryzjer, wydawca magazynu Żurnal ArtBook, właściciel salonu Wilcza 18/1 w Warszawie. Do REM zaprosił między innymi aktora Marcina Bosaka, pierwszych solistów Polskiego Baletu Narodowego: Martę Fiedler i Pawła Koncewoja, tancerkę oraz wykładowczynię Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie Zofię Rudnicką, dyrygentkę Martę Radwan oraz dramaturżkę Ankę Herbut.
Tytuł REM stanowi odwołanie do powierzchniowej fazy snu, której towarzyszą zwykle marzenia senne oraz szybkie ruchy gałek ocznych (Rapid Eye Movement). Tego rodzaju sen to intymny, odbywający się na poziomie podświadomości dialog z samym sobą. To psychiczno-zmysłowe doświadczenie, rządzące się niepowtarzalną, trudną do uporządkowania wewnętrzną logiką. Operuje nieregularnym rytmem obrazów, świateł, strzępów narracji i wrażeń przestrzennych. U śniącego można wówczas zaobserwować częstsze niż zwykle skurcze serca, zwiotczenie mięśni, nierówny oddech i wysoką aktywność mózgu. Te właśnie objawy znajdą swój ruchowy i wizualno-dźwiękowy ekwiwalent w strukturze dramaturgicznej spektaklu.
Faza REM pozwala oczyścić umysł z informacyjnego szumu, pozostawiając jedynie najistotniejsze fakty, wspomnienia, nieuświadomione pragnienia oraz lęki. Spektaklowi zostaje więc nadana forma snu, przez który przewijają się poddane symbolizacji wydarzenia, kluczowe dla ludzkiej emocjonalności. Koncepcyjną warstwę REM organizuje refleksja na temat ulotności życia, wrażeniową – zmysłowość doświadczenia. Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość nie układają się tu linearnie – tworzą raczej mozaikę myśli, powidoków oraz wizji, pobudzających autorefleksyjność i wrażliwość widza w możliwie najwyższym stopniu.
