Zofia Rudnicka – tancerka, choreografka, aktorka, pedagożka. Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza i Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie od 25 lat wykłada między innymi kompozycję tańca, a od 2014 roku jest doktorem habilitowanym.
Całą swoją karierę baletową związała z Teatrem Wielkim w Warszawie, gdzie jako solistka wykonywała czołowe partie w repertuarze klasycznym i współczesnym. Tańczyła m.in. w roli Mirty w Giselle, Frygii w Spartakusie, Fedry w Fedrze Lifara, Taglioni w Grand pas de quatre Perrota, Consuelo w Popołudniowej sjeście Mendeza. Równolegle współpracowała z TVP jako tancerka i choreografka.
Stworzyła kilkanaście spektakli baletowych, w tym prapremierowe: Nienasycenie z muzyką Tomasza Stańki i La Dolce Vita, spektakl o Federico Fellinim z muzyką Nino Roty. Oba wystawione zostały w Teatrze Wielkim w Warszawie. Zrealizowała także Śpiącą królewnę i Dziadka do orzechów Piotra Czajkowskiego oraz choreografie do kilkudziesięciu oper, operetek, musicali, kilkudziesięciu sztuk teatralnych i kilku filmów baletowych, m.in. Podróż magiczna (muz. Andrzej Zieliński) z Gerardem Wilkiem, La valse (muz. Maurice Ravel), Mity (muz. Karol Szymanowski). Dla uczniów Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Warszawie przygotowała balet Czerwony kapturek (muz. Jadwiga Szajna-Lewandowska) i stworzyła kilkadziesiąt etiud i wariacji. W oparciu o te doświadczenia czym wydała książkę zatytułowaną Tancerz, szkoła i scena – etiudy choreograficzne jako istotny element rozwoju artystycznego ucznia. Książka ta była pracą habilitacyjną Zofii Rudnickiej.
Wieloletnia współpraca choreograficzna (od lat 70. XX wieku) z telewizją objęła setki programów rozrywkowych o różnej stylistyce, recitale gwiazd piosenki, m.in. Zdzisławy Sośnickiej, Maryli Rodowicz, Anny Jantar, wykreowanie stylu Grupy Vox, show zespołu Alibabki, kilkanaście sezonów Kabaretu Olgi Lipińskiej. Tworzyła także choreografie do filmów (Akademia Pana Kleksa), pokazów mody, festiwali piosenki oraz filmów baletowych i spektakli Teatru Telewizji. Współpracowała również z Teatrem Wielkim w Łodzi, Operą Nova w Bydgoszczy, Teatrem Rozrywki w Chorzowie, Teatrem Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, Teatrem Syrena w Warszawie, Gliwickim Teatrem Muzycznym oraz Operetką – Mazowieckim Teatrem Muzycznym. Jako aktorka występowała w Kabarecie Olgi Lipińskiej. W 1995 ponownie nawiązała współpracę z reżyserką i objęła kierownictwo nad choreografią w kabarecie (aż do jego rozwiązania w 2005 roku). Wystąpiła w polskich filmach: Kontrakt (1980), Pas de deux (1990) i Bank nie z tej ziemi (1993–1994).
Laureatka wielu nagród i odznaczeń, w tym „Złotej Maski” za balet Rudolf Valentino z muzyką Krzesimira Dębskiego w Teatrze Rozrywki w Chorzowie, Teatralnej Nagrody Muzycznej im. Jana Kiepury dla najlepszego choreografa w 2011 roku za Taniec godzin w operze Gioconda Amilcare Ponchiellego, a także dorocznej nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAiKS w 2013 roku.
Z wybitną primabaleriną Ewą Głowacką opracowała w 2018 roku tradycyjną wersję baletu Giselle w Operze Wrocławskiej. W 2020 roku uhonorowana została Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
W 2019 roku ukazała się jej książka Gerard Wilk. Tancerz, poświęcona ikonie baletu, soliście legendarnego zespołu Ballet du XXe siècle Maurice’a Béjarta.
W 2021 roku zadedykowała Ewie Głowackiej wieczór baletowy Wizje miłości/ Mity w Operze na Zamku w Szczecinie.
W grudniu 2021 roku spektakl We love Chopin według pomysłu Rudnickiej i w jej choreografii zainaugurował działalność zespołu baletowego w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku.
