Fot. materiały organizatorów.
Mózg Powszechny w Warszawie zaprasza na improwizację butoh w wykonaniu Joan Laage & Sylwii Hanff (taniec) oraz muzyków Indii Czajkowskiej i Roberta Jędrzejewskiego.
Butoh – kontrkulturowa forma współczesnego tańca, która narodziła się w Japonii na przełomie lat 50. i 60.XX wieku. Zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki, nie tylko japońskiej. Inspiracją do jej powstania były także: ekspresjonizm, koncepcja Teatru Okrucieństwa Antonina Artauda, filozofia Friedricha Nietzschego, pisma George’a Bataille’a, twórczość Jeana Geneta. Odwołuje się do ludowej estetyki brzydoty. Jest rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Butoh to taniec, którego istotą jest poszerzona percepcja ciała wyzwolonego z automatyzmów codzienności, poszukiwanie tego, co autentyczne w ciele, tajemniczego piękna, otwarcie na kontakt z jaźnią i jedność uniwersum w jego wiecznym cyklu życia i śmierci. Butoh jest stanem jedności umysłu-ciała, umożliwiającym subtelne odczuwanie świata wewnętrznego i zewnętrznego; to czyste doświadczenie zmieniających się stanów istnienia. Tancerz, istniejąc na krańcach czasu, otwiera przestrzeń, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.
Joan Laage (Kogut butoh) – pionierka i jedna z najbardziej znanych zachodnich tancerek butoh, założycielka DAIPANbutoh Collective, Seattle/USA. Studiowała butoh u mistrza Kazuo Ohno i Yoko Ashikawy w Tokio, a także na warsztatach Mina Tanaki, Sankai Juku, Akira Kasai, Masaki Iwany; pod koniec lat 80. występowała z Gnome – grupą prowadzoną przez Ashikawę. W 1990 osiadła w Seattle i założyła Dappin’ Butoh. W czasie gdy mieszkała w Polsce, przyjęła artystyczny pseudonim Kogut Butoh. W 2006 i 2007 podróżowała po Azji, tworząc tam projekty butoh. W maju 2011 twórczość Joan była omawiana na sympozjum butoh w UCLA (University of California, Los Angeles). AWystępowała na festiwalach butoh w Nowym Yorku, Chicago, Portland, Boulder, Seattle i Paryżu. Jej doktorat (Ph.D. in Dance & Related Arts, Texas Woman’s University, 1993), dotyczył ciała w tańcu butoh. Artystka została opisana w książkach Sondry Fraleigh – Tańcząc w stronę mroku: Butoh, Zen, i Japonia oraz Butoh: Metamorphic Dance and Global Alchemy. Często tworzy prace site-specific. Jest również nauczycielką Tai Chi i posiada certyfikat z Analizy Labana. Jej najnowsze projekty to Suitcases Project, 4Culture Historical Site(s)-Specific Project, The Engendering Project częściowo wspierany przez City of Seattle Office of Arts & Cultural Affairs i Borderlines: The Dead Class Revisited inspirowany Teatrem Śmierci Tadeusza Kantora. Często podróżuje po Europie, występując w wielu miastach w różnych krajach.
Sylwia Hanff – pionierka i najbardziej rozpoznawalna tancerka butoh w Polsce. Uczyła się u największych mistrzów butoh (tj. Ko Murobushi, Daisuke Yashimoto, Carlotta Ikeda, Yoshito Ohno oraz Atsushi Takenouchi, Tadashi Endo, Ken Mai, Kan Katsura i inni); performerka teatru fizycznego, instruktorka improwizacji tańca i symboliki ciała, nauczycielka jogi i medytacji; tańca współczesnego i orientalnego uczyła się na wielu międzynarodowych festiwalach i warsztatach tańca w Polsce, Niemczech i Wielkiej Brytanii; brała udział w międzynarodowych projektach tanecznych. Była aktorką zespołu Warszawskiego Teatru Pantomimy, 10 lat współpracowała z Teatrem Narodowym i Teatrem Wielkim – Operą Narodową. Współpracuje z teatrami fizycznymi i eksperymentalnymi. Magister filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, menadżerka kultury – od wielu lat organizuje wydarzenia butoh. Od kilkunastu lat prowadzi warsztaty pracy z ciałem i medytacji w ruchu. Od 2002 roku prowadzi Teatr Limen Butoh. Stworzyła kilkanaście autorskich spektakli solowych i zespołowych oraz wiele etiud i improwizacji. Została opisana w książce Obecni ciałem. Warsztat polskich tancerzy (2014) Magdaleny Zamorskiej i The Body Revolving Stage. New Dance in New Poland (2012) Jadwigi Majewskiej. Stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
FB https://www.facebook.com/limenbutoh
India Czajkowska – polska kompozytorka, wokalistka i pianistka. Ukończyła Wydział Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego oraz Szkołę Muzyczną II stopnia w Łodzi. Tworzy na składy kameralne jak i porusza się w eksperymentalnych przestrzeniach z użyciem elektroniki i sonorystyki, często z użyciem niekonwencjonalnie potraktowanego głosu. Wydała solowy album COSMOSPIR (2008,wyd. Hic Sunt Leones). Jednym z głównych obszarów jej działalności jest tworzenie muzyki filmowej i teatralnej. W roku 2015 w ramach Salento International Film Festival przyznano jej główną nagrodę za BEST SOUNTRACK do włoskiego filmu La Scultura (reż. Mauro John Capece).Współpracowała także m.in z Piotrem Uklanskim oraz wielokrotnie ze znanym polskim dokumentalistą Andrzejem Titkowem, a także z różnymi teatrami. W latach 2002-2004 współtworzyła warszawską scenę muzyki improwizowanej prowadząc własny cykl koncertów Konstelacje (Jazzgot.PKiN) W latach 90. XX w. koncertowała z swoim zespołem – Ness. Powołała do życia zespół Cadyk. Nagrywała i koncertowała m.in z Ensemble Elektra z Nowego Jorku, Davidem Kollarem, ARTRANCE (Kollar/Borlai/ Czajkowska), Drum Freaks, gościnnie z zespołem Lux Occulta. Od roku 2011 koncertuje ze składem Tańce Snu (Dances Of The Dream, wyd.Zoharum 2014).
Robert Jędrzejewski – wiolonczelista, kompozytor, muzyk intuitywny, kreatywny improwizator. Studiował w krakowskiej Akademii Muzycznej w klasie wiolonczeli prof. Łapińskiego oraz kompozycji prof. Bogusława Schaeffera. Kursy wykonawstwa muzyki współczesnej i kompozycji odbył w Krakowie, Stuttgarcie, Awinionie (IRCAM), Gdańsku (pod kier. prof. Arkadiusza Kaczyńskiego). Był stypendystą Fundacji Płockiej. Współpracuje z Teatrem Performer, jest organizatorem Festiwalu Sztuk Intuitywnych. Współtwórca SALULUEKIP – duetu improwizujących kompozytorów (wspólnie z Anną Jędrzejewską). Grupa działa na pograniczu muzyki intuitywnej, komputerowej, elektronicznej oraz audioart. Wystąpieniom towarzyszy najczęściej performance lub video art. Czerpią z muzyki współczesnej i budując własne struktury i swoisty język muzyczny. Istotą działania jest balansowanie pomiędzy artystyczną koncepcją a intuicją. Obecnie zaangażowany w realizację projektu Video Partytura – intuitywnej inspiracji dla kompozytora i nowej perspektywy dla odbiorcy. Od 2014 roku jest doktorantem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie www.soundcloud.com/aquacello
***
Szczegóły
http://mozg.pl/warszawa/2017-04-27-poesis-taniec-butoh-i-muzyka
drzwi otwarte: 19.00, start: 20.00, wstęp 30 zł
powiązane
Ludzie
Sylwia Hanff
- tancerka
- choreografka
- pedagożka
Organizacje
Teatr Limen Butoh
Warszawa
