Warszawa: Scena Tańca Improwizowanego [Sic!]: Saute

Cykl [sic!] saute to emanacja Międzynarodowego Festiwalu Improwizacji Tańca, który od swojej pierwszej edycji w 2007 roku przedstawiał i wprowadzał mało znane wówczas w Polsce metody tworzenia, prezentacji i edukacji przez improwizację. Teraz sytuacja się zmieniła i śmiało można powiedzieć, że ta dziedzina sztuki istnieje i się rozwija. Potrzeba więc stałych i regularnych prezentacji! I jest nią właśnie Scena Tańca Improwizowanego [sic!] w odsłonie „saute”.

„A co, jeśli to, co masz, jest właśnie tym, czego potrzebujesz?” – pyta Deborah Hay.
„Saute” to proces odkryty, dość surowy i bez dodatków. Sens i forma saute. Mamy ciało, mamy myśl, wyobraźnię, podłogę. Mamy cały świat zewnętrzny i wewnętrzny, konteksty i powody, żeby tworzyć. I korzystamy z zasobów „królowej twórczości” – improwizacji, która dużo wymaga i jeszcze więcej oferuje. To proces, który nigdy się nie kończy, możliwości twórcze ma niewyczerpane i z zasady to 100% życia w życiu. To wiele metod i technik precyzyjnego tworzenia, gdzie proces jest równoznaczny z działaniem finalnym.

Bilety w cenie 30 zł do kupienia przed wejściem w sekretariacie Centrum Łowicka.

O artystach październikowego wieczoru:

Ilona Trybuła – tancerka , choreografka, improwizatorka, prekursorka i propagatorka improwizacji w Polsce jako języka scenicznego, inicjatorka i wieloletnia kuratorka festiwalu sic! oraz innych inicjatyw z improwizacją w temacie wiodącym.

Wejście w improwizację jest fascynujące, nie zawsze proste.
Nie chodzi tylko o to, żeby improwizować, ale o to, co dzięki niej można zrobić, stworzyć.
Lubię jak za nią stoi temat, wtedy można się z nim spotkać na unikalnym poziomie doświadczenia.
Jeden ruch otwiera świat i powoduje lawinę zdarzeń. Precyzyjnie i przejrzyście i tak, jak ma być.
[Ilona Trybuła]

Aleksandra Bożek-Muszyńska – performerka, improwizatorka i choreografka, która od kilku lat prowadzi również improwizację dla seniorów.

W improwizacji pozwalam sobie na potok myśli, bazgraninę ruchów, łapanie fali i porzucanie jej (i to w dowolnym momencie – czasem kiedy jest w najwyższym punkcie, a czasem kiedy dopiero nabiera tempa). Nie musi być linearnie, może być w różnych kierunkach.
[Aleksandra Bożek-Muszyńska]

Sylwia Nosarzewska – performerka, tancerka, choreografka, muzyk. Magister choreografii i teorii tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, magister prawa na Uniwersytecie Gdańskim, absolwentka Zespołu Państwowych Szkół Muzycznych II stopnia im. Kazimierza Wiłkomirskiego w Elblągu, absolwentka kursu choreografii eksperymentalnej organizowanym przez Centrum w Ruchu. Nauczyciel jogi, medytacji oraz praktyk somatycznych.  Tancerka i performerka w spektaklach m.in. Revoco w choreografii Anny Haracz, Mystic Opera: Eneos w reżyserii Agnieszki Kamińskiej. Twórczyni solowej etiudy Pinastri wystawianej w Klubie Żak w Gdańsku, Czerwone trzewiki w ramach dyplomu na kierunku taniec na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, filmowej etiudy Limes, etiudy Z ust, która zajęła pierwsze miejsce na Warszawskim Konkursie Choreograficznym 2022.  Aktywna uczestniczka grup improwizacyjnych i zajęć z improwizacji kontaktowej w Warszawie. Interesuje ją żywe doświadczanie obecności w ruchu i dźwięku.

Improwizacja dotyka dla mnie esencji tańca i ogólnie twórczości.
Pozwala mi na doświadczenie i ekspresję tego, co wewnątrz mnie, w kontekście tego, co zauważam na zewnątrz. Improwizując buduję pomosty pomiędzy światami, dokonując ciągle na nowo i nowo wyborów. Żyję bardziej.
[Sylwia Nosarzewska]

Rafał Dziemidok – choreograf, pisarz i performer, urodzony w 1971 roku. Studiował m.in. na Wydziale Tańca w Bard College w Stanach Zjednoczonych. Tańczył z Dada von Bzdülöw (Gdańsk), Gdańskim Teatrem Tańca, Compagnie Yvette Bozsik (Budapeszt), współtworzył Grupę Artystyczną KONCENTRAT, działającą w Berlinie i Warszawie. Jego prace prezentowane były m.in. na Polskiej Platformie Tańca oraz w ramach selekcji sieci Aerowaves (2011, Kra). Występował m.in. w: The Place (Londyn), LaMaMa (NYC), Starym Browarze (Poznań), Azkuna Centroa (Bilbao), Springforward (Lublana), HAU, Uferstudios (Berlin). Od 2012 roku mieszka i pracuje w Berlinie.

Improwizacja to dla mnie praca tłumacza, który tłumaczy język przestrzeni na język czasu przy pomocy ciała.
[Rafał Dziemidok]

Marcin Bożek – muzyk, improwizator, nauczyciel. Absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, posiada dyplom magistra sztuki w zakresie gry na gitarze basowej. Laureat wielu nagród w międzynarodowych konkursach i festiwalach. Etatowy basista Teatru Muzycznego w Gdyni od 2005 do 2015 roku. Od 2007 roku współtworzy polską scenę muzyki improv. Improwizuje z muzykami, aktorami, artystami-malarzami, tancerzami oraz solo. Projekty koncertów, artystyczne i edukacyjne: Olbrzym i kurdupel, Bass Solo, Double trouble, Gdynia Improvisers Orchestra. Współpracuje z Krakow Improvisers Orchestra, Rafałem Mazurem, Mikołajem Trzaską i Kenem Vandermarkiem.
Więcej: https://marcinbozek.pl/

Więcej o inicjatorkach cyklu:

llona Trybuła – tancerka, improwizatorka, choreograf, wykładowca akademicki. Absolwentka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Gdańsku i Akademii Muzycznej w Warszawie. Pracowała na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina, w Szkole Aktorskiej Machulskich, na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu, w Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, obecnie pracuje w Zakładzie Tańca Akademii Muzycznej w Katowicach, prowadząc zajęcia treningu fizycznego, świadomości ciała oraz improwizacji.
Improwizacja jest osią jej działań na polu badań, edukacji, twórczości, prezentacji, animacji, upowszechniania. Autorka ok. 30 spektakli improwizowanych, współpracuje regularnie z muzykami polskiej sceny improwizowanej.
Twórczyni projektów Studio Ciało i Laboratorium Improwizacji, w ramach których organizowane były regularne warsztaty i laboratoria improwizacji, prowadzone przez nauczycieli polskich i zagranicznych. Twórczyni i dyrektor artystyczna  Międzynarodowego Festiwalu Improwizacji Tańca [SIC!], twórczyni Kolektywu Melba (improwizujących tancerzy i muzyków).
Kuratorka rocznego projektu w CSW Zamek Ujazdowski Sic! four seasons. Trzykrotna stypendystka MKiDN, odznaczona medalem KEN.
Improwizacja to dla niej proces tworzenia i budowania form, choreografii ruchu, tańca i sensu w spektaklu, precyzyjnie i przenikliwie w ciągle otwartej możliwości na nowe działania i wydarzenia. Interesuje ją i fascynuje zagadnienie filozofii, która wydarza się w codzienności i manifestuje w prostocie. Improwizacja daje możliwość uchwycenia „decydującego momentu”, który trwa tylko chwilę, ale jest właśnie tym kluczowym.
Ostatnie prace:
Projekt badawczy zrealizowany ze studentami Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, którego rezultatem był spektakl Uważnie się przyglądam.
Autorka artykułu naukowego Zawsze na nowo, opublikowanego przez wydawnictwo Akademii Muzycznej w Katowicach.
Spektakl Mazurki w CSW Zamek Ujazdowski w ramach cyklu Sic! four seasons
Cykl Partytury uważności: Piękno jak powietrze, Wszystko, co jest, wydarza się teraz, Partytury codzienności.

Aleksandra Bożek-Muszyńska (ur. 1982) – improwizatorka, performerka, choreografka, instruktorka tańca współczesnego, trenerka biznesu i filolożka. Jej prace były prezentowane m. in. w Berlinie, Budapeszcie, Filadelfii, Nowym Jorku, Warszawie i Wiedniu. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2015-2017, realizowanej przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, Intensive Course w School for New Dance Development w Amsterdamie oraz beneficjentka programu Global Practice Sharing w Movement Research w Nowym Jorku. Absolwentka kursu Choreografii Eksperymentalnej II, organizowanego przez warszawskie Centrum w Ruchu. W 2022 roku ukończyła kilkumiesięczny kurs BODY-MIND CENTERING® organizowany przez Somatische Akademie w Berlinie. W 2017 roku wraz z Hanną Bylką-Kanecką założyła kolektyw Holobiont, którego celem są interdyscyplinarne projekty wielopokoleniowe. W swoich pracach bada granice między prostotą i naiwnością, prezentacją i facylitacją oraz znajdowaniem schematów i łamaniem ich. Aspekt wizualny oraz swoiste poczucie humoru są charakterystyczne dla jej prac. Jej ciało reaguje bardzo dobrze, kiedy może robić to, co lubi.

Więcej: www.olabomu.com, www.holobiont.pl