Częstochowa/ Festiwal Kultury Alternatywnej FRYTKA OFF: Sopocki Teatr Tańca „Natura”
Wersja do druku
Udostępnij
Ciało me wklęte w korowód istnienia, Wzruszone słońcem od stóp aż do głów, Zna ruchy dziwne i znieruchomienia, Które zeń w śpiewie przechodzą do słów. Bolesław Leśmian ze zbioru Dziejba leśna
Ideą spektaklu jest oddanie znaczenia i założeń filozoficznych poezji Leśmianaz uwzględnieniem trójkąta Natura – Bóg – CzłowiekcChoć dla poety stworzenie pierwotnego, ludowego mikrokosmosu było sposobem przedstawienia rozważań na temat stosunku natury i człowieka, jednostki i zbiorowości, sztuki i metafizyki, STT celowo rezygnuje z oczywistej „ludowości” na rzecz panteizmui animalizmu wyrażającego się w niedosłownych postaciach (tancerze jako skrzyżowanie ludzi, zwierząt i roślin) oraz symbolizmu. Rytm i melodyka wiersza mają tu wywoływać określony nastrój. Leśmian był wierny wymagającej konstrukcji sylabotonicznej, nadającej specyficzny rytm jego poezji, który również jest ważnym elementem spektaklu.
Sopocki Teatr Tańca zaprasza zatem widza do świata z pogranicza ballady i fantasy, w którym pobrzmiewa echo romantyzmu, a także symbolizm.Choć Natura powstała z poszukiwań stricte literacko-choreograficznych, sceniczna forma spektaklu jest bogata i lekka, cieszyć będzie, zarówno widza dorosłego, jak i młodego.
z inspiracji poezją Bolesława Leśmiana Koncept, scenariusz, reżyseria: Joanna Czajkowska Choreografia i taniec: Joanna Czajkowska, Katarzyna Antosiak, Monika Grzelak Kacper Matuszewski, Jacek Krawczyk Kostiumy: Julia Porańska, Beata Hadaś Scenografia: Piotr Czajkowski Muzyka: Rafał Kowal Wizualizacje / film: [OKO OTO] – Natalia Osuch, Dominik Rudasz Fotografia promująca: Andrzej Sip Projekt plakatu: A. Paluszyński
„Natura Sopockiego Teatru Tańca jest ciekawą konfrontacją poezji i tańca, z korzyścią dla obojga. Widzowie nie otrzymują bowiem interpretacji wierszy czy poematów ze szkolnego apelu, a ich zmysłowy, pełen niepokoju nastrój. Natura nie posiada linearnej fabuły – to zastaw gęstych od emocji tanecznych zdarzeń. Wyrasta z ducha odrealnionych, fantastycznych poematów Bolesława Leśmiana, rozgrywających się gdzieś na pograniczu jawy i snu. […]” Ł. Rudziński, Efektowna „Natura” Sopockiego Teatru Tańca, trójmiasto.pl; 26.02.2011
„[…] Rytmiczność poezji czołowego twórcy XX-lecia międzywojennego z jednej strony była próbą uporządkowania nieokiełznanej Natury, jak również próbą udowodnienia istnienia porządku we wszechświecie. […] Sopocki Teatr Tańca podszedł do koncepcji ducha Natury w sposób bardzo profesjonalny, jak na off-teatr, budując całość środkami pozwalającymi na wyeksponowanie zasadniczych cech „Leśmianowskiej” poezji rytmu: oniryczności, powtarzalności, wieloznaczności i przenikalności światów personalnych z ożywionymi zaledwie.[…] Postaci wyłaniające się na scenie przeobrażały się płynnie z „konsystencji” roślinnej w zwierzęcą, czasem nawet ludzką, rezonując ze światłem i dźwiękiem, ulegając mu i podporządkowując formalnie.[…] K. Wysocka, Powolna ekscentryczność Natury, Gazeta Świętojańska, 04.03.2012
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.