Kraków/Scena dla tańca 2018/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: Krakowski Teatr Tańca „Glamour”, Helena Ganjalyan „MELT”

Zdjęcie: Kraków/Scena dla tańca 2018/„Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń”: Krakowski Teatr Tańca „Glamour”, Helena Ganjalyan „MELT”

Fot. Piotr Rymer

Wersja do druku

Udostępnij

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA zaprasza na pokaz dwóch spektakli jednego wieczoru (Glamour Krakowskiego Teatru Tańca i MELT Heleny Ganjalyan) w ramach programu prezentacji polskiego tańca Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń. Kuratorzy projektu Paweł Łyskawa i Eryk Makohon nawiązują do koncepcji człowieka ponowoczesnego Zygmunta Baumana, osadzonej na czterech wzorcach osobowości.

MELT

W pewnym sensie Helena Ganjalyan podąża tropem proponowanym przez Bataille’a, „stwarzając na nowo”, wprawdzie nie siebie, a bohaterkę szekspirowskiego Hamleta. Pracując z figurą Ofelii, redefiniuje ją. Ofelia Heleny Ganjalyan, wytwarzająca własny język swojej fizyczności, seksualności, próbująca wyjść poza służalcze „tak, Ojcze”, w którym wielokrotnie zamyka ją autor. Kobieta, która nieustannie stwarza się między nakazem a zakazem, która zawsze jest wobec/względem. Słowo przeplata się w naprzemiennej grze z ruchem, gestem, abstrakcyjną formą wizualną. Dodatkowo melt – z angielskiego topnieć, ale także stopić, rozpuszczać, zatopić, zagłuszać, wzruszać – rozpracowuje finalny motyw Ofelii, szukając jego rozwiązania nie tylko w dosłownym szekspirowskim ujęciu, ale także w rodzaju wejścia w stan nieobecności, nieuwagi, bycia poza swoim ciałem i jego działaniami, bycia obok.

Koncepcja, reżyseria, wykonanie: Helena Ganjalyan

Muzyka: Yasuhiro Morinaga

Premiera: XX Festiwal Szekspirowski w Gdańsku

Glamour

Do gry, a dokładniej do odgrywania, powracamy przy okazji kolejnego spektaklu – Glamour Eryka Makohona. W przeciwieństwie do Idylluzji gra staje się tematem, a nie formą przedstawienia. Eryk Makohon odnosi się do teorii Ervinga Goffmana, nawiązującej do siatki jawnych i ukrytych reguł kierujących zachowaniem ludzi w obrębie różnych sytuacji. Kontakt twarzą w twarz to rodzaj przedstawienia, w którym rozmówcy odgrywają swoje role w celu wywarcia odpowiedniego wrażenia na drugiej osobie. Publicznie prezentują tylko jedną jaźń, czyli fronton, za nią skrywa się druga – kulisy. Goffmanowskie fasady, czyli powierzchowność, sposób bycia, przyjmują różne formy, podporządkowane celowi, który uczestnik spotkania chce osiągnąć. Formy zastygają, kostnieją. Powstają skorupy ulepione z oczekiwań, tendencji i mód. Wyćwiczone pozy, nieszczere emocje budują codzienność, naturalny styl bycia, który krzepnie, twardnieje. Gdy pęknie, widać, co jest pod spodem.

Koncepcja, dramaturgia: Eryk Makohon

Choreografia: Eryk Makohon

Reżyseria świateł: Eryk Makohon

Występują: Pamela Bosak, Magdalena Skowron, Paweł Łyskawa, Mateusz Ulczok

***

Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń to program prezentacji polskiego tańca, realizowany przez Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w ramach projektu „Scena dla Tańca 2018” Instytutu Muzyki i Tańca. Kuratorzy projektu Paweł Łyskawa i Eryk Makohon nawiązują do koncepcji człowieka ponowoczesnego Zygmunta Baumana, osadzonej na czterech wzorcach osobowości.

Są to:

Spacerowicz, który pozostaje niewidzialny w tłumie, przegląda się w cudzych twarzach i sklepowych wystawach, z nikim się nie utożsamia a jednocześnie utożsamia się z wszystkimi, do nikogo i niczego się nie przywiązuje, jest w cieniu, ale i staje się cieniem innych.

Gracz, który prowadzi ciągłą rozgrywkę, kalkuluje i obstawia, liczy i podsumowuje, chce wygrywać Wygrana stanowi dla niego pożywkę, ale przegrana nie jest końcem świata, a jedynie koniecznością szybkiego, kolejnego rozdania.

Włóczęga, który do niczego się nie przyzwyczaja, ma potrzebę bycia co chwilę w innym miejscu, podejmowania nowych wędrówek, w których nie cel, ale sama konieczność zmiany stanowi istotę. Opisują go ruch i ciągła gotowość na nowe wrażenia i przygody, które szybko okazują się banalne i rozczarowujące.

Turysta, który – inaczej niż włóczęga – podróżować nie musi, a chce. Zbiera i dokumentuje, chwali się zdobyczami, jednocześnie wymagając, by zastana rzeczywistość rządziła się jego prawami i spełniała jego oczekiwania. Zawsze ma gdzie powrócić, ale pociąga go kolekcjonowanie wrażeń.

Z każdym z typów wiążą się zmiana, ruch, przemieszczanie, podróż. Wydaje się, że Baumanowska idea nowoczesnego wzorca osobowościowego – człowieka pielgrzyma, skupionego na podróży zakończonej osiągnięciem z góry założonego celu – traci na aktualności w postmodernistycznej wizji świata.

Rollercoaster będzie działał nie tylko jako wehikuł ruchu, maszyna bodźców stymulująca współczesne pokolenie kolekcjonerów wrażeń, ale też stanie się rodzajem soczewki eskalującej wybrane zderzane ze sobą zagadnienia, ponieważ jak twierdzi Bauman, parafrazując Hegla, zjawiska na świecie są dla ludzi widoczne dopiero wtedy, gdy stają się dla nich absorbujące.

Pokaz stanowi część projektu Rollercoaster. Kolekcjonerzy wrażeń i realizowany jest we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2018.

IMIT (miniaturka)    Scena dla tańca 2017 (miniaturka)

Rollercoaster SdT 2018 belka (miniaturka)

KALENDARIUM

ARCHIWUM WYSTAWIEŃ

godz. 19:00

Kraków: Cricoteka – Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora, ul. Nadwiślańska 2-4

powiązane

Ludzie

Zespoły

Organizacje

Festiwale

Aktualności

W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.

Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej.

Close