Poznań/„Wieczory dziadowskie. Cykl premier”: Polski Teatr Tańca „Dziady_kopia.doc”

Wieczory dziadowskie to cykl premier prezentowanych kolejno w formie agonu. Będą to trzy odmienne realizacje jednego tematu, z którym zmierzyli się zaproszeni do Polskiego Teatru Tańca choreografowie: Kaya Kołodziejczyk, Tomasz Bazan, oraz Aleksandra Dziurosz, w duecie z reżyserem Tomaszem Szczepankiem.

Temat Dziadów Adama Mickiewicza, ukazany w trzech odsłonach, stworzy unikalną platformę twórczej rywalizacji, oferując widzom szansę potrojonych doznań artystycznych, estetycznych i intelektualnych rozwiązań, jednocześnie zapraszając ich do wspólnego dyskursu wokół współczesnych reinterpretacji wybitnego dzieła i tradycji.

Od Tomasza Bazana:

Dziady Mickiewicza to dla mnie współczesne odbicie idei rytuału. Świat rytuału, mający na celu otworzenie innych wymiarów duchowych, zakłada kontakt z rzeczywistością rozszerzoną poza naszą percepcję; to współczesna próba człowieka niejako dążącego, aby ,,uzyskać’’ inną wiedzę i poszerzone możliwości własnego ciała i umysłu. Dziady_kopia.doc to dzisiejsza konfrontacja człowieka poszukującego logosu nieograniczonej wiedzy w zderzeniu z czasem i światem niematerialnym, wyrażanym za pomocą języka futurologicznych technologii. Dziady to przede wszystkim narracja o ciele zagrożonym zagładą, ale i próba uporządkowania niepoznanego –wyrażanego na polu współczesnej kultury przez poszukiwania nowej humanistyki, dokonującej dekonstrukcji pojęć.

To choreografia próbująca przekraczać samą siebie: skodyfikowane struktury oraz jasno wytyczone ciągi. To pakt z niemożliwym, który na skutek ryzykownej, granicznej gry z własnym ciałem staje się w pewien sposób uchwytny. Współczesna nauka i medycyna znają podobne mechanizmy zachodzące w ludzkim ciele i potrafią je empirycznie badać w sposób coraz bardziej pełny i zrozumiały. Badania nad neuroprzekaźnikami serotoniny i, co za tym idzie, zwiększaniem realnej, krótkotrwałej siły mięśniowej, spowodowały w ostatnich dekadach niezwykły, skokowy rozwój wielu dyscyplin olimpijskich w postaci niemal komputerowej precyzji w wypracowywaniu planów treningowych zawodników.

Osiąganie wyższego rodzaju świadomości, doświadczenie katharsis, stanu upojenia duchowego, świadome śnienie, pęknięcia w strukturze świadomości, opuszczanie ciała przez świadomość – efekty te osiągane były we wszystkich kulturach poprzez odpowiednie praktyki psychofizyczne. Rozwijane przez wieki, stawały się naturalnym sposobem poszerzania ludzkich umiejętności, zarówno tych duchowych, jak i fizykalnych. Dzisiaj, wydaje się, tę rolę w coraz większy sposób przejmuje świat sieci internetowej i rozwój nauki. Jednym z najciekawszych zjawisk jest pojawienie się wirtualnej rzeczywistości rozszerzonej, w której człowiek niemal bezgranicznie może poszerzyć zakres swojego ciała i możliwości poznawczych w zależności od algorytmów zaprogramowanego urządzenia.

reżyseria: Tomasz Bazan

choreografia: Tomasz Bazan oraz Kornelia Lech, Michał Przybyła, Paweł Malicki, Dominik Więcek

muzyka: Marcin Janus

multimedia, technologie: Grzegorz Kaliszuk

współpraca dramaturgiczna: Anna Królica

charakteryzacja, współpraca projektowa kostiumów: Adriana Cygankiewicz

producentka: Natalia Gorzelańczyk

produkcja: Polski Teatr Tańca w Poznaniu w Poznaniu w ramach Roku Guślarzy oraz Tomasz Bazan

obsada: Paweł Malicki, Dominik Więcek, Kornelia Lech, Michał Przybyła, Adriana Cygankiewicz

Spektakl Tomasza Bazana inspirowanym Dziadami Mickiewicza oraz Trylogią Ciągu Wiliama Gibsona.

Spektakl dla widzów dorosłych.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.