Tomasz Bazan − tancerz, reżyser i choreograf. Pracownik artystyczny Centrum Kultury w Lublinie – dyrektor założonego przez siebie Teatru Maat Projekt (2004), twórca i dyrektor artystyczny międzynarodowego festiwalu tańca i ruchu Maat Festival w Lublinie (od 2009). Rok 2013 przyniósł zmiany w formule programu kuratorskiego ‘maat festival’: przekształcił się on w międzynarodowy program rezydencyjny, w ramach którego spotykać się z zaproszonymi artystami widzowie mogą przez cały rok – jego program realizowany jest w postaci rezydencji artystycznych rozciągniętych na przestrzeni całego roku z finałem w grudniu 2014.
Członek Kunst Gillian Gallery Berlin.
Ukończył wydział kulturoznawstwa na Uniwersytecie Marii Curie Skłodowskiej o specjalizacji krytyka i animacja dzieł sztuk plastycznych. Tańca i szeroko rozumianych form pracy z ciałem uczył się u wielu znakomitych tancerzy i mistrzów sztuk walki.
Od roku 2004 prowadzi niezależny Teatr Maat Projekt, realizujący autorski program treningu fizycznego i poszukiwań kulturowych. Głównym celem działalności artystycznej prowadzonej przez Teatr jest próba odnalezienia języka ciała tworzącego syntezę ze środkami zaczerpniętymi z pogranicza sztuk wizualnych i performatywnych. Teatr Maat poszukuje energii wprawiających w ruch tkankę ciała, destylując je w taki sposób, że technika staje się ważnym, lecz nie pierwszoplanowym narzędziem. Wraz ze zmienną konstelacją współpracowników zespołu powstają spektakle Teatru Maat, czerpiące ze wspólnego doświadczenia obecności i bliskości. Za główny środek wyrazu zespół obrał eksperymenty z szeroko pojętymi formami prowadzenia ciała korzystając z wielości współczesnych technik tanecznych − kładąc szczególny nacisk na taniec intuitywny i poszukiwania europejskiego kontekstu tańca butō. Z zespołem zrealizował m.in. takie prace, jak Wake up in the evening (udział w Polskiej Platformie Tańca 2010), Indukcje (z udziałem Jacka Poniedziałka). W 2012 w ramach połączonej z festiwalem Konfrontacje Teatralne edycji Maat Festivalu roku odbyła się premiera spektaklu ORLANDO, na podstawie tekstów Virginii Woolf i dramaturga przedstawienia, Szczepana Orłowskiego. W przedstawieniu ponownie wystąpił Jacek Poniedziałek.
Poza działaniami z Maat Projekt artysta współpracuje z wybitnymi teatrami, tancerzami, choreografami oraz reżyserami w Polsce oraz poza granicami kraju, tworząc spektakle, performansy i ruch sceniczny do przedstawień w teatrach dramatycznych. Współpracował m.in. z artystami Nowego Teatru Krzysztofa Warlikowskiego (Renate Jett, Jacek Poniedziałek), Ośrodkiem Praktyk Teatralnych „Gardzienice”, Kunst Gillian Gallery w Berlinie, Dance Art Now w Londynie, Compagne le Sablier Francja, Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, Art Stations Foundation w Starym Browarze (Poznań), Teatrem Provisorium w Lublinie (Bracia Karamazow w reż. Janusza Opryńskiego, 2011), Teatrem Dramatycznym w Warszawie (Madame Bovary w reż. Radosława Rychcika, 2010), Teatr Powszechny Warszawa (Kamień i popioły w reż. Artura Urbańskiego, 2010) i inne.
Ponadto twórca zrealizował szereg projektów oscylujących wokół spektakli, happeningów, instalacji kolektywnych, performansów pokazywanych w wielu prestiżowych miejscach niemal w całej Polsce i za granicą (Niemcy, Norwegia, Ukraina, Francja, Słowacja) tworząc z czasem swój rozpoznawalny styl.
W roku 2008 został rezydentem programu rezydencyjnego dla młodych choreografów Solo Projekt w Poznaniu, w ramach którego zreazliował solo Lang (Art Stations Foundation Stary Browar Nowy Taniec), a w 2011 otrzymał stypendium artystyczne Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Ostatnia premiera artysty to zespołowy Station de Corps – minimalistyczny traktat o ciele i spotkaniu z drugim – do któregoi artysta zaprosił Patrycję Płanik i Pawła Korbusa. Przedstawienie pokazywane było m.in. podczas Polskiej Platformy Tańca 2012 w Poznaniu, a także w ramach wielu festiwali taneczno-teatralnych w Polsce (m.in. Altarnatywne Spotkania Teatralne KLAMRA w Toruniu, Festiwal Tańca Współczesnego KROKI w Krakowie).
