Jacek Łumiński – tancerz, choreograf, pedagog. Założyciel i dyrektor Śląskiego Teatru Tańca w Bytomiu, były dziekan bytomskiego Wydziału Teatru Tańca Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, kierownik Zakładu Tańca na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.
Był uczniem szkoły baletowej w Warszawie. Pierwsze teatralne kroki stawiał w studium aktorskim przy Teatrze Żydowskim w Warszawie. W latach 1985-1988 tańczy w Polskim Teatrze Tańca-Balecie Poznańskim – pod koniec dyrekcji Conrada Drzewieckiego. Kończył studia w zakresie pedagogiki tańca na Akademii Muzycznej w Warszawie.
W 1988 roku w Olsztynie współtworzył Teatr Tańca Nowego – razem z Piotrem Galińskim (dziś choreografem jazzowym). Potem TTN przeniósł się na jeden sezon do Chorzowa, by potem rozwiązać się.
W 1991 roku założył Śląski Teatr Tańca. Wśród jego współpracowników byli wówczas m.in Avi Kaiser i Melissa Monteros. Pierwszą premierą nowo powstałego zespołu był spektakl Ma quere a moi Łumińskiego, tego samego wieczoru – 5 czerwca 1992 roku – bytomska publiczność obejrzała jeszcze dwa jego spektakle – Między wodami i Tęsknoty II. Śląski Teatr Tańca stał się jedną z najważniejszych instytucji sztuki tanecznej w Polsce; odbywał liczne zagraniczne podróże, zaś organizowana przy nim co roku Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego i Festiwal Sztuki Tanecznej był imprezą o znaczeniu formacyjnym dla wielu działających obecnie artystów i krytyków.
Lata dziewięćdziesiąte to okres, kiedy Jacek Łumiński staje się jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych postaci w polskim tańcu współczesnym. Przez lata zasiada w jury Międzynarodowych Prezentacji Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu. Publikuje także artykuły krytyczne i teoretyczne.
Łumiński nadaje ŚTT charakter teatru zdecydowanie autorskiego. Jest twórcą zdecydowanej większości z powstałych tam choreografii. Wypracował swój własny, charakterystyczny styl, który określa mianem polskiej techniki tańca współczesnego – mocno fizycznej poetyki, oscylującej między liryzmem a abstrakcją. Obok amerykańskiego postmodern dance czerpie inspiracje z tradycji polskiego tańca ludowego a także z żydowskiego folkloru. Podejmował także próby rekonstrukcji choreografii polskich twórców ekspresjonistycznych z okresu międzywojennego.
Przez lata jednym z długofalowych celów Łumińskiego było stworzenie w Bytomiu wyższej uczelni tanecznej. Uwarunkowania instytucjonalne i kadrowe nie pozwalały na realizację tego pomysłu w pierwotnej formie – czyli założenie autonomicznej Wyższej Szkoły Sztuk Performatywnych z wykładowym językiem angielskim, współfinansowanej przez unijny program „Leonardo da Vinci”. Mimo to w październiku 2005 odbył się nabór do programu pilotażowego, mającego na celu przygotowanie programu dla takiej uczelni. Zajęcia przez rok prowadzili tam polscy i zachodnioeuropejscy specjaliści w zakresie tańca, zarówno praktycy – tancerze ŚTT czy Hilke Diemer, jak krytycy i teoretycy – Katja Schneider, Roman Arndt. Ostatecznie jednak dyrektor Śląskiego Teatru Tańca doszedł do porozumienia z władzami Bytomia – ówczesnym prezydentem Krzysztofem Wójcikiem – oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie – rektorem Jerzym Stuhrem. W roku 2007 na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie powstała specjalizacja „aktor teatru tańca”, rok później w Bytomiu zaczął funkcjonować osobny Wydział Teatru Tańca, a Jacek Łumiński został jego dziekanem.
W roku 2008 na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie uzyskuje stopień doktora na podstawie rozprawy Teatr tańca. Inspiracje, wariacje, miejsce, koncepcja. Wcześniej (2001-2002), jako gościnny wykładowca (visiting professor) uczy w Lang Centre w Swarthmore College w USA. Od 2009 roku jest redaktorem naukowym ds. tańca w Wydawnictwach Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2004-2010 Łumiński studiował antropologię sztuk widowiskowych pod kierunkiem Anyi Peterson Royce na Indiana University, Bloomingtom (USA)
W 2019 roku przeniósł się do Akademii Muzycznej w Katowicach, gdzie utworzył kierunek Taniec, specjalność Teatr Tańca. W lutym 2020 Akademia Muzyczna powołała Zakład Tańca – Łumiński został jego kierownikiem. Współpracuje z m.in.: Januszem Skubaczkowskim, Sharon Reshev-Armony, Louise Frankenhuis, Brianem Michaelsem, Sebem Majewskim, Mateuszem Wojtasińskim i Wenem Xu Dongiem.
Od 2019 Jacek Łumiński jest wykładowcą Beijing Dance Academy (Pekińskiej Akademii Tańca) oraz Tianjin Conservatory of Music w Hangzhou. Jest pedagogiem projektu NIMiT Korzenie Tańca.
Do jego choreografii należą m.in.: Wk-70 (1998), Niewinne marzenia u schyłku…(1999), Na krawędzi dnia i snu (2000), Panopticon albo/i przypowieść o maku (2008), Kroniki sąsiedzkie (2008), La La Land (2010), Nie całkiem ciemny, nawet kolorowy (na szczycie góry trudno się zgubić ) (2011), Ashes of a dead frog (2023)
Obecnie pracuje nad powołaniem Centrum Sztuki Tańca w Katowicach. Rozszerza działalność w kierunku współpracy z krajami Dalekiego Wschodu.
