Autor: Marcin Miętus

Najnowszy projekt Agaty Maszkiewicz skupiony jest na relacji człowieka z naturą i przedmiotami codziennego użytku. W Still Life, premierowo zaprezentowanym podczas XXII Konfrontacji Teatralnych w Lublinie, ruch performerki przeplata się z nagranymi wywiadami z czterema wybranymi przez nią osobami. Wraz z Vincentem Tirmarchem, odpowiedzialnym za projekcje wideo i dramaturgię przedstawienia, Maszkiewicz zadaje rozmówcom pytania dotyczące obiektów  z ich najbliższego otoczenia: „Do jakiego przedmiotu jesteś najbardziej przywiązany?”, „Czy pamiętasz swoją pierwszą kupioną rzecz?”, „Gdybyś był faraonem, co byś zabrał ze sobą do grobu?”, „Jakiej rzeczy będzie ci brakować po śmierci?”.

Podczas XXII edycji Konfrontacji Teatralnych w Lublinie zaprezentowane zostały dwie intrygujące prace z pogranicza tańca i performansu, które śmiało można wpisać w obszar nowoczesnych poszukiwań choreograficznych, niekoniecznie wywrotowych, ale na swój sposób osobnych. Kompozytor Matteo Fargion, znany ze współpracy z brytyjskim choreografem Jonathanem Burrowsem, oddał w ręce uznanych choreografów i wykonawców po czterdziestce – co w obszarze baletu i teatru tańca często postrzegane jest jako „wiek emerytalny” – słynną kompozycję Franza Schuberta Król Olch. Ze stworzonych na jej motywach Fragmentów (z) siedmiu dialogów pokazano w Lublinie trzy etiudy solowe. Z kolei Mårten Spångberg rzucił festiwalowej publiczności niemałe wyzwanie,  przywożąc ze...

Piątą edycję Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego KRoki otwarto spektaklem Antes, zrealizowanym przez choreografa Guilherme’a Botelho i jego zespół Cie Alias. Prezentowane w Krakowie przedstawienie stanowi pierwszą odsłonę Dystansu – autorskiej trylogii szwajcarskiego artysty, której trzecią część – Sideways Rain – mogliśmy oglądać podczas XV edycji Festiwalu Ciało/Umysł w Warszawie (2016). Antes rozpoczyna, a zarazem wieńczy antropocentryczne poszukiwania Botelho na temat ludzkiego gatunku znajdującego się w nieustannym ruchu, permanentnej cyrkulacji.

Tegoroczna edycja Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego KRoki zogniskowała się między innymi wokół zagadnienia choreograficznej improwizacji. W Małopolskim Ogrodzie Sztuki zaprezentowane zostały aż trzy spektakle całkowicie oparte na tej formule. Matryca Back to Bone, Mazurków oraz Soul Project/PL zdeterminowana została wspólną przestrzenią, którą współdzielą tancerze i widzowie. Oprócz metody pracy przedstawienia łączy udział wyłącznie polskich wykonawców. Kilkoro z nich występuje w więcej niż w jednym projekcie pokazywanym na KRokach. Każdy ze spektakli metodę improwizacji wykorzystuje w inny sposób, unikając powtarzalności motywów oraz schematycznej kompozycji. Na pierwszy plan wysuwają się za to relacje pomiędzy poszczególnymi elementami – tancerzami, miejscem prezentacji i publicznością.

Nowy projekt Dominiki Knapik Obóz Katarakta zainicjował scenę eksperymentalną Małopolskiego Ogrodu Sztuki w Krakowie, działającego przy Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Wyreżyserowany przez nominowaną w 2015 roku do „Paszportów POLITYKI” choreografkę spektakl reprezentuje teatr ruchu, na który składa się szereg scen luźno inspirowanych opowiadaniem Bowles. Bierze w nim udział szóstka wykonawców, w tym troje aktorów krakowskiego teatru (Agnieszka Kościelniak, Bożena Adamek oraz Jerzy Światłoń) i troje zaproszonych przez reżyserkę (Dominik Stroka, Aleksandra Cwen oraz tancerkę i choreografkę Małgorzatę Haduch) . Spektakl Knapik to pierwsza polska adaptacja teatralna twórczości amerykańskiej pisarki.

Czym jest dziś kategoria piękna i jak wyraża się w sztukach performatywnych? To pytanie zadały artystom oraz widzom kuratorki tegorocznej edycji KRoków – Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego, odbywającej się pod hasłem „Piękno utracone?”. Jadwiga Majewska i Katarzyna Bester nie ukrywały, że miały na celu prezentację takich przedstawień, które przez taniec i ruch wywołają poczucie zachwytu i będą potrafiły rozbudzić w widzach emocje. W ten sposób kuratorki zasugerowały, że  to właśnie za nimi może kryć się piękno.Trzecia edycja KRoków okazała się zdecydowanie bardziej jednorodna niż poprzednie. Zaproszono siedem przedstawień z Europy – Niemiec, Belgii, Holandii, Grecji, Włoch oraz z Polski. Każde...